"Gestapowiec codziennie w drodze do biura spotyka pewnego Żyda, który też idzie do pracy. Ciągle w tym samym miejscu, o tej samej godzinie. Żyd biegnie pochylony, jakby nosił swój ciężki los zamiast plecaka. Jego oczy są smutne i wpółprzymknięte. Czasami się potyka. Gestapowiec ma miękkie serce. I rozmyśla nad tym, w jaki sposób mógłby sprawić temu biednemu Żydowi radość. Nagle wpada na pomysł. I następnego dnia, gdy znów się spotykają, gestapowiec aresztuje biednego Żyda. Bez powodu. Bez wyjaśnienia. Po prostu tak sobie. Przez osiem dni Żyd siedzi, coraz bardziej wystraszony, w celi prezydium policji. Nikt z nim nie rozmawia. Nie ma pojęcia, co się z nim stanie. Jednak dziewiątego dnia otwierają się drzwi jego celi. I Żyd jest wolny. Gdy następnego dnia krzyżują się drogi obydwu, Żyd biegnie z podniesioną głową, gwiżdżąc wesoło na widok swojego dobroczyńcy. W ten sposób gestapowiec sprawił radość biednemu Żydowi."

Człowiek zaczyna doceniać życie, wolność, wszystko co ma, dopiero gdy to straci. A odzyskanie tego na powrót, może sprawić, że człowiek ten stanie się najszczęśliwszą istotą na Ziemi. Ale ta krótka historyjka uświadamia nam coś jeszcze. Jak bardzo potrafimy być okrutni wobec drugiego człowieka. Nawet jeśli mamy dobre chęci. A przecież nie liczy się cel a sama droga.

Jednak ta anegdota jest niczym w porównaniu z całą książką, która przedstawia prawdziwe losy żydowskiego grafika żyjącego w hitlerowskim Berlinie.
Trudno tu oceniać poziom merytoryczny książki, czy samą treść. Bo jak można oceniać prawdę? Ona po prostu jest. Może nie zawsze taka, jakiej byśmy oczekiwali, ale nic na to nie poradzimy. Musimy postarać się ją zrozumieć i zaakceptować. A teraz, kiedy te wszystkie wydarzenia są już przeszłością i nie jesteśmy w stanie żywo uczestniczyć w walce z tamtym okrucieństwem, przynajmniej nie zapominajmy o bohaterach, którzy uratowali choć jedno istnienie.

"Gestapowiec codziennie w drodze do biura spotyka pewnego Żyda, który też idzie do pracy. Ciągle w tym samym miejscu, o tej samej godzinie. Żyd biegnie pochylony, jakby nosił swój ciężki los zamiast plecaka. Jego oczy są smutne i wpółprzymknięte. Czasami się potyka. Gestapowiec ma miękkie serce. I rozmyśla nad tym, w jaki sposób mógłby sprawić temu biednemu Żydowi radość....