Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Moje zranione serce” to historia prawdziwa, podyktowana przez samo życie. Korespondencja pomiędzy niemiecką Żydówką – Lilli, a jej rodziną i przyjaciółmi, po latach jej śmierci stała się kolejnym dokumentem przedstawiającym tragiczne wydarzenia II wojny światowej oraz losy ludności zsyłanej do obozów zagłady. Jedną z tych osób była właśnie Lilli, kobieta która w młodości zakochana w niemieckim lekarzu Ernscie, snuła marzenia i plany swojej medycznej kariery z ukochanym przy boku, nie spodziewając się ich tak tragicznego finału. Listy, które pisała do Ernsta jeszcze przed ich ślubem, świadczyły o szczerym i głębokim uczuciu jakim go obdarzała. Nie było ono jednak w równym stopniu odwzajemniane, o czym miała okazje przekonać się już po paru latach wspólnego życia. Potrzeba wsparcia w czasie prześladowań w kraju, podyktowanych jego sytuacją polityczną, spotkała się z obojętnością i odtrąceniem ze strony Ernsta. Będąc żoną niemieckiego lekarza była bezpieczna, pozostawiona sama sobie po rozwodzie, skazana została na wyrok śmierci. Najpierw aresztowana przez gestapo, później skazana na przymusową pracę w Breitenau, aż w końcu zesłana do Auschwizt, wciąż leczyła swoje zranione serce. Ukojeniem stały się listy, które dostawała od dzieci oraz przyjaciół. Gerhard, Ilse, Josia , Eva , Dotka, dawały wyraz swojej ogromnej tęsknoty i miłości do matki na każdym skrawku zapisanego papieru. Podobnie jak Lilli nie mogły jednak pisać wszystkiego otwarcie, każdy list był czytany i poddawany cenzurze. Tylko w listach, które udało się Lilli wysyłać z obozu potajemnie, opisywała prawdziwe warunki życia panujące w obozie, prosząc dzieci o trochę dżemu, soli czy sera, zaznaczając jednocześnie, że paczki mogą przesyłać tylko wtedy kiedy same mają wszystkiego pod dostatkiem. Do tego, że sama cierpi głód nigdy się nie przyznała. Dzieci dzieliły się więc z matką wszystkim co miały, nawet wtedy gdy miały niewiele. Wzajemnie więc się oszukiwali, chcąc dla siebie jednak jak najlepiej. W listach opisywały także każdy dzień swojego życia, ze szczegółami przekazując matce wszystko co je spotkało. Próbowały przelać na papier chociaż trochę codzienności, zwykłego dnia, by w ten sposób matka mogła być obecna z nimi myślami i duchem. Lilli widząc, że w obozie dzieje się coraz gorzej, w listach wiele razy prosiła przyjaciół oraz Ernsta o wstawiennictwo i pomoc. Z czasem jednak wszyscy odwrócili się od Lilli, bojąc się konsekwencji jakie mogą ich spotkać ze strony władz za prowadzenie z nią korespondencji. Tylko niewinne, niczego nie świadomie oraz bezradne dzieci zostały z Lilli do końca jej dni. Nie otrzymawszy pomocy, tak jak większość więźniów, Lilli zmarła w Auschwitz, zostawiając ślad swojej historii na kartkach setek listów. Po latach, wnuczek Lilli - Martin Doerry zdecydował się wydać wszystkie najważniejsze listy, dodatkowo uzupełniając je prywatnym komentarzem, wyjaśniającym wiele sytuacji oraz prawdziwych przekazów ukrytych w listach. Listach przy tym niezwykle osobistych, pełnych ciepła i wzajemnej troski, tworzących historię, gdzie miłość dawała siłę, a wiara i nadzieja zastępowały kawałek chleba. W ten sposób powstała książka „Moje zranione serce”. „Książka ta przypomina ‘Dziennik” Anne Frank. Prawdziwe odkrycie, przejmujący dokument katastrofy prywatnej z polityczną w tle.. „ Eva Menasse , Frankfurter Allgemeine Zeitung Do książki dołączone są także fotografie Lilli, jej dzieci oraz fragmenty listów, co sprawia, że historia jej życia nabiera jeszcze mocniejszego, rzeczywistego wymiaru. [za: bezoprawy.blogspot.com]