Wicehrabia Whitleaf to jedna z lepszych męskich postaci, jakie Mary Balogh stworzyła. Naprawdę da się go lubić i z przyjemnością poznaje się go lepiej podczas lektury. Niestety nie mogę tego powiedzieć o głównej bohaterce... Susanna jest głupia, uparta i sama sobie chce pokazać, że jest silną, niezależną kobietą przez co biorą się jej wszystkie problemy (jak np. ucieczka z domu w wieku 12 lat). Sam wątek romantyczny mnie nie porwał, jakoś mi brakowało chemii między bohaterami.

Wicehrabia Whitleaf to jedna z lepszych męskich postaci, jakie Mary Balogh stworzyła. Naprawdę da się go lubić i z przyjemnością poznaje się go lepiej podczas lektury. Niestety nie mogę tego powiedzieć o głównej bohaterce... Susanna jest głupia, uparta i sama sobie chce pokazać, że jest silną, niezależną kobietą przez co biorą się jej wszystkie problemy (jak np. ucieczka z...

To kolejna powieść z cyklu Szkoła Ms. Martin. Nie wstrząsnęła mną podobnie jak poprzednie części, które przeczytałam, ale miło się czytało. Taka lekka łatwa i przyjemna historia na wieczór.

To kolejna powieść z cyklu Szkoła Ms. Martin. Nie wstrząsnęła mną podobnie jak poprzednie części, które przeczytałam, ale miło się czytało. Taka lekka łatwa i przyjemna historia na wieczór.

W porównaniu do poprzednich części ta była troszkę ciekawsza. Znowu za dużo opisów przyrody, ale działo się tu trochę więcej. Tajemnica związana z ojcem Susanny urozmaiciła akcję. Głównego bohatera polubiłam od początku.

W porównaniu do poprzednich części ta była troszkę ciekawsza. Znowu za dużo opisów przyrody, ale działo się tu trochę więcej. Tajemnica związana z ojcem Susanny urozmaiciła akcję. Głównego bohatera polubiłam od początku.

Magiczne oczarowanie” jest trzecim tomem serii opowiadającej o miłosnych perypetiach nauczycielek z pensji dla panien prowadzonej prze Panią Martin. Tom koncentruje się na historii ubogiej Susanny i hrabiego Whitleafa. Susanna to prosta dwudziestotrzyletnia kobieta, która w dzieciństwie została sierotą. Dzięki uprzejmości darczyńców otrzymała ona możliwość ukończenia szkoły. Jako kobieta nie posiadająca rodziny ani majątku, Susanna nie ma szans na korzystne zamążpójście, dlatego wraz z zakończeniem swej edukacji postanawia zostać nauczycielką w pensji, w której pobierała naukę.

Akcja „Magicznego oczarowania” rozpoczyna się w momencie, w którym hrabia Peter Withleaf, bawiący obecnie u swego znajomego Johna Raycrofta, spotyka podczas spaceru hrabinę Edgecombe i jej przyjaciółkę Susannę Osbourne. Bohater od razu czuje, że panna Osbourne jest nietuzinkową postacią. Hrabia postanawia przekonać do siebie nieprzychylną mu nauczycielkę. Bohaterom nie trzeba wiele czasu, by odnaleźć wspólny język i zapałać do siebie szczerą sympatią.
„Magiczne oczarowanie” to dobra powieść historyczna, z subtelnie zbudowanym wątkiem miłosnym. Autorka nie eksponowała w swym utworze erotyki, a relacje, które połączyły jej bohaterów były bardzo naturalne. Książka mi się podobała i z czystym sercem mogę polecić ją osobom lubiącym dobre romanse historyczne, w których chodzi o coś więcej, niż ukazanie namiętnego nierzadko dość nieskrępowanego - jak na standardy epoki - związku dwójki bohaterów.

Magiczne oczarowanie” jest trzecim tomem serii opowiadającej o miłosnych perypetiach nauczycielek z pensji dla panien prowadzonej prze Panią Martin. Tom koncentruje się na historii ubogiej Susanny i hrabiego Whitleafa. Susanna to prosta dwudziestotrzyletnia kobieta, która w dzieciństwie została sierotą. Dzięki uprzejmości darczyńców otrzymała ona możliwość ukończenia...

Kolejny mój wybryk kupowania tanich książek w biedronce... To jednak nie to ...

Kolejny mój wybryk kupowania tanich książek w biedronce... To jednak nie to ...

Jeśli się lubi romanse historyczne, to każdy napisany przez Mary Balogh powinien się spodobać, tak było i z tą książką :) Jednak od czasu do czasu należy zrobić sobie przerwę, bo zauważa się zbytnie podobieństwo przedstawianych historii. On bogaty fircyk w zalotach, ona biedna, ale z godnością odpierająca tę idealną partię itp, itd.. bądź odwrotnie ;) Mimo wszystko - pochłonęłam.

Jeśli się lubi romanse historyczne, to każdy napisany przez Mary Balogh powinien się spodobać, tak było i z tą książką :) Jednak od czasu do czasu należy zrobić sobie przerwę, bo zauważa się zbytnie podobieństwo przedstawianych historii. On bogaty fircyk w zalotach, ona biedna, ale z godnością odpierająca tę idealną partię itp, itd.. bądź odwrotnie ;) Mimo wszystko -...

zostało mi do przeczytania jeszcze jakieś sześć rozdziałów, myślę jednak, że nic już nie zmieni mojego zdania o niej. a mianowicie, ze jest to przeciętniak i to ogromny. "ksiazka na jedno popołudnie" mozna by powiedzieć po objętości jednak jest to stwierdzenie niewłaściwe. kaleczę ją już trzeci dzien i skończyć nie moge. zawiodlam się po innych fajnych książkach autorki.

zostało mi do przeczytania jeszcze jakieś sześć rozdziałów, myślę jednak, że nic już nie zmieni mojego zdania o niej. a mianowicie, ze jest to przeciętniak i to ogromny. "ksiazka na jedno popołudnie" mozna by powiedzieć po objętości jednak jest to stwierdzenie niewłaściwe. kaleczę ją już trzeci dzien i skończyć nie moge. zawiodlam się po innych fajnych książkach...

Najnudniejszy romans historyczny, jaki dane mi było do tej pory przeczytać. Porównanie fabuły do serialu brazylijskiego to duże niedomówienie (z krzywdą dla serialu).
Rządca majątku Markhamów popełnia samobójstwo, a jego dwunastoletnia córka Susanna Osbourne, ucieka zrozpaczona i trafia do szkoły panny Martin, gdzie po zakończeniu nauki zostaje nauczycielką. W wieku 23 lat przyjeżdża na dwa tygodnie na wieś do przyjaciółki. Tam na spacerze spotyka Lorda Whitleaf, a gdy ten ją zobaczył "Ni stąd, ni zowąd w jego myślach skrystalizowały się słowa: To właśnie ona." Ona jednak na początku była mu przeciwna, gdyż znała jego rodzinę, ale szybko ich znajomość przerodziła się w przyjaźń, a z przyjaźni w miłość i żyli długo i szczęśliwie.
Zdradziłam zakończenie! Chyba nie było zaskoczeniem;). Jest jeszcze parę szczegółów, o których nie wspomniałam, a może urozmaicą komuś tą powieść.

Najnudniejszy romans historyczny, jaki dane mi było do tej pory przeczytać. Porównanie fabuły do serialu brazylijskiego to duże niedomówienie (z krzywdą dla serialu).
Rządca majątku Markhamów popełnia samobójstwo, a jego dwunastoletnia córka Susanna Osbourne, ucieka zrozpaczona i trafia do szkoły panny Martin, gdzie po zakończeniu nauki zostaje nauczycielką. W wieku 23 lat...

Susanna to skromna nauczycielka pracująca w szkole dla dziewcząt. Po tragicznej śmierci ojca, jako dwunastoletnia dziewczynka, dzięki pomocy darczyńców, ukończyła szkołę panny Martin.

Poznajemy ją po jedenastu latach od tamtego wydarzenia.Jedzie w odwiedziny do hrabiny Edgcombe, która jest jednocześnie jej przyjaciółką. Na spacerze z nią poznaje Petera. Okazuje się on wicehrabią Whitleaf, który od samego początku nie podoba się Susannie. Jest uprzedzona do jego rodziny, dzięki jednemu niefortunnemu zdarzeniu, które miało miejsce w przeszłości...

Peter od chwili gdy spotyka Susannę jest nią oczarowany. Jest obojętna na jego komplementy, i to dodatkowo potęguje jego starania o nią. Nie ma pojęcia, dlaczego dziewczyna tak chłodno go traktuje.

Jednak im lepiej się poznają, tym bardziej się lubią. Nie chcą się ze sobą wiązać, tylko zostać przyjaciółmi.

Po dwóch tygodniach spędzonych w swoim towarzystwie, rozstają się, jednak już wtedy Susanna wie ,że jest zakochana w Peterze...

Jest to zwykły romans. Nie ma tutaj wątku kryminalnego, ani żadnej analizy bohaterów. Akcja toczy się w Anglii, jeśli się nie mylę to chyba w XIX wieku. Dokładnie mogłam sobie to wyobrazić, mając przed oczami tekst obrazujący to jak się ludzie zachowywali, ubierali bądź rozmawiali.

Historię poznajemy z punktu widzenia Petera i Susanny. I to jest fajne, bo patrzymy na opowieść z dwóch stron. Wiemy co czuje ten drugi, główny bohater, nie musimy się tego domyślać.

Pierwszy raz usłyszałam o autorce i zapewne do niej powrócę, gdyż spodobał mi się jej styl pisania.
Szkoda było mi się rozstawać z bohaterami, i muszę przyznać, że bardzo ich polubiłam.
Peter to prawdziwy dżentelmen, jakich dzisiaj mało. No i muszę to dodać, to jest takie dziewiętnastowieczne ciacho ;)

Susanna to skromna nauczycielka pracująca w szkole dla dziewcząt. Po tragicznej śmierci ojca, jako dwunastoletnia dziewczynka, dzięki pomocy darczyńców, ukończyła szkołę panny Martin.

Poznajemy ją po jedenastu latach od tamtego wydarzenia.Jedzie w odwiedziny do hrabiny Edgcombe, która jest jednocześnie jej przyjaciółką. Na spacerze z nią poznaje Petera. Okazuje się on...

„Magiczne oczarowanie” jest trzecim tomem serii opowiadającej o miłosnych perypetiach nauczycielek z pensji dla panien prowadzonej prze Panią Martin. Tom koncentruje się na historii ubogiej Susanny i hrabiego Whitleafa. Susanna to prosta dwudziestotrzyletnia kobieta, która w dzieciństwie została sierotą. Dzięki uprzejmości darczyńców otrzymała ona możliwość ukończenia szkoły. Jako kobieta nie posiadająca rodziny ani majątku, Susanna nie ma szans na korzystne zamążpójście, dlatego wraz z zakończeniem swej edukacji postanawia zostać nauczycielką w pensji, w której pobierała naukę.

Akcja „Magicznego oczarowania” rozpoczyna się w momencie, w którym hrabia Peter Withleaf, bawiący obecnie u swego znajomego Johna Raycrofta, spotyka podczas spaceru hrabinę Edgecombe i jej przyjaciółkę Susannę Osbourne. Bohater od razu czuje, że panna Osbourne jest nietuzinkową postacią. Hrabia postanawia przekonać do siebie nieprzychylną mu nauczycielkę. Bohaterom nie trzeba wiele czasu, by odnaleźć wspólny język i zapałać do siebie szczerą sympatią.

Powieść Mary Balogh to całkiem przyjemny romans. Nie ma w tym utworze jakichś fajerwerków, nie ma moich ulubionych motywów, a mimo to muszę powiedzieć, że autorka wspaniale zbudowała klimat. „Magiczne oczarowanie” jest utrzymane nieco w stylu Jane Austin – szczególnie w warstwie dialogowej. Czytając powieść rzeczywiście czułam, że znajduję się w Anglii na przełomie XVIII i XIX wieku. Nie odnosiłam wrażenia, że bohaterowie to współczesne, wyzwolone postacie przebrane w historyczne fatałaszki i umieszczone w historycznej scenografii. Pisarka pięknie zbudowała nastrój i wcale nie musiałam wysilać wyobraźni, by z fotela przenieść się na angielską wieś. Lektura tej powieści była bardzo przyjemna.

„Magiczne oczarowanie” to dobra powieść historyczna, z subtelnie zbudowanym wątkiem miłosnym. Autorka nie eksponowała w swym utworze erotyki, a relacje, które połączyły jej bohaterów były bardzo naturalne. Książka mi się podobała i z czystym sercem mogę polecić ją osobom lubiącym dobre romanse historyczne, w których chodzi o coś więcej, niż ukazanie namiętnego nierzadko dość nieskrępowanego - jak na standardy epoki - związku dwójki bohaterów.

„Magiczne oczarowanie” jest trzecim tomem serii opowiadającej o miłosnych perypetiach nauczycielek z pensji dla panien prowadzonej prze Panią Martin. Tom koncentruje się na historii ubogiej Susanny i hrabiego Whitleafa. Susanna to prosta dwudziestotrzyletnia kobieta, która w dzieciństwie została sierotą. Dzięki uprzejmości darczyńców otrzymała ona możliwość ukończenia...