Gdybym ograniczył się do stwierdzenia, że powieść Alaina Robbe-Grilleta ocieka erotyzmem i pełna jest kryminalnych intryg niewątpliwie powiedziałbym prawdę, ale jednocześnie zwiódłbym wielu spragnionych sensacyjnej lektury czytelników. Konstrukcja fabularna tej niedługiej powieści czołowego twórcy nouveau roman zapewne odstręczyłaby odbiorców, którzy pragną jedynie by autor snuł dla nich opowieści. Bo Robbe-Grillet robi coś zupełnie innego.

"Dom schadzek" napisany jest jednym ciągiem, bez najmniejszej przerwy na rozdziały przez bez mała 200 stron. Zapomnijcie o klasycznej akcji.Wprawdzie mamy tu kilka wątków rodem z rasowego kryminału, pojawia się też tradycyjne pytanie "kto zabił", ale nie ma ani jednej jednoznacznej odpowiedzi. W tym ciągu widzimy powracające wariacje tych samych wydarzeń, za każdym razem dowiadujemy się czegoś innego, co przeczy temu, co już przeczytaliśmy. Odrzucona zostaje jedność przyczynowo-skutkowa. Powstaje ślepy i bezduszny chaos. Widzimy go nie tylko w serii powtarzających się w innych wersjach kryminalnych wypadków, ale i w obrazie życia elit Hong Kongu gdzie króluje bogactwo, luksus, przemoc, narkotyki i wyuzdane gierki seksualne.

Dopiero gdy spojrzeć całościowo na wizję powieściową francuskiego twórcy, pojawia się jego właściwy cel: ukazanie pustki i absurdu świata opisywanego. Dom schadzek nie czyta się łatwo, mniej cierpliwi cisną książkę precz, ale ja uważam ją za pasjonującą lekturę, która głęboko wyrywa się w pamięci. Albowiem zerwanie z tradycją literacką ma swój cel: zaszokować, przerazić czytelnika wizją absurdalnej rzeczywistości.
Do tego prowadzą takie właśnie środki artystyczne.

Gdybym ograniczył się do stwierdzenia, że powieść Alaina Robbe-Grilleta ocieka erotyzmem i pełna jest kryminalnych intryg niewątpliwie powiedziałbym prawdę, ale jednocześnie zwiódłbym wielu spragnionych sensacyjnej lektury czytelników. Konstrukcja fabularna tej niedługiej powieści czołowego twórcy nouveau roman zapewne odstręczyłaby odbiorców, którzy pragną jedynie by autor...