Zaznaczam na wstępie, że nie jestem miłośnikiem pamiętnikarstwa. Już wolę jak ktoś pisząc książkę czerpie wiedzę z diariuszy, czy nawet je cytuje, niż pisze. Dzieło to zostało mi podsunięte raczej przypadkiem, przez osobę, która uważała, że to ,,w sam raz dla mnie". No to przeczytałem.

Niektóre fragmenty pamiętnika są nawet dobre, zabawne i trafne. To ciekawe, że większość społeczeństwa brytyjskiego zdała sobie sprawę, że trwa wojna dopiero jak spadła im na głowę bomba. Panował też gigantyczny chaos informacyjny. Nie wiedziano tego co wiemy dziś, a swoje robiła propaganda i cenzura. Wszystko to opisuje Orwell.
Razi gigantyczna ilość skrótów. Są one oczywiście uzupełniane przez przypisy, które jednak trochę ,,zawieszają akcję". To mniej więcej tak jakbym dziś pisał bloga o polityce. Czy za 70 lat ktoś będzie kojarzył co to było PiS, PO i PAD? Żeby jeszcze Orwell używał skrótów tylko do nazw partii, ale traktuje tak także swoich znajomych np. ,,Spotkałem się z D." I do dziś trwają dyskusję kim był/była D.

Audycji radiowych nie czytałem, bo mnie to kompletnie nie interesowało. Korespondencja z Francji - na poziomie i jakby bardziej dopracowana niż dziennik.

Zaznaczam na wstępie, że nie jestem miłośnikiem pamiętnikarstwa. Już wolę jak ktoś pisząc książkę czerpie wiedzę z diariuszy, czy nawet je cytuje, niż pisze. Dzieło to zostało mi podsunięte raczej przypadkiem, przez osobę, która uważała, że to ,,w sam raz dla mnie". No to przeczytałem.

Niektóre fragmenty pamiętnika są nawet dobre, zabawne i trafne. To ciekawe, że większość...