Opowieść o perypetiach miłosnych młodego, wrażliwego i honorowego kawalera oraz pewnej rozwiązłej, wygodnej oraz cynicznej, choć uczuciowej hultajki, szelmy, ladaco.

Niby prosta, niedługa powiastka, lecz przepojona romantyzmem, emfazą, cierpieniem, wzniosłością uczuć, gwałtownymi porywami emocjonalnymi, zwrotami akcji. To po prostu trzeba przeczytać, tak jak pisze we wstępie – tej książki się raczej nie zapomina.

„Miłość, mimo, że zwodzi, daje same zadowolenia i rozkosze, gdy religia żąda smutku i umartwień”

„Ze wszystkich rozkoszy najsłodsze są te, które płyną z miłości”

Mimo, iż temat miłości jest mocno oklepany w literaturze, to uczciwie trzeba stwierdzić, że Prevost w oryginalny sposób się do niego odniósł. Przyznam, że rzadko w książkach spotkałem się z tak szaleńczą miłością jaką w sobie wytworzył główny bohater tej powieści. Można to śmiało porównać z „Cierpieniami młodego Wertera” oraz „Don Kichotem”.

Opowieść o perypetiach miłosnych młodego, wrażliwego i honorowego kawalera oraz pewnej rozwiązłej, wygodnej oraz cynicznej, choć uczuciowej hultajki, szelmy, ladaco.

Niby prosta, niedługa powiastka, lecz przepojona romantyzmem, emfazą, cierpieniem, wzniosłością uczuć, gwałtownymi porywami emocjonalnymi, zwrotami akcji. To po prostu trzeba przeczytać, tak jak pisze we...