Wśród zestawień książek o Wietnamie pojawia się wydana u nas przed laty pozycja Bao Ninh Smutek wojny. Autor do wojska zaciągnął się w wieku 17 lat po stronie komunistycznej. Sama zaś książka jest opowieścią, historią, powracającymi uparcie wspomnieniami młodego pisarza, który próbuje w dojrzałym wieku rozliczyć się z jedenastoma latami spędzonymi podczas wojny. Jeśli zaś uwzględnić inne działania (poszukiwanie ciał w dżungli już po zakończeniu), wojna zabrała mu czternaście lat.

Alkohol, powracające obrazy, wspomnienia, to jego powojenne życie. Nie ma tu żadnego gadania o patriotyzmie, słuszności własnej racji, czy tego, że za ojczyznę należy oddać wszystko. W wojsku biorą udział młodzi ludzie, rolnicy, których okoliczności zmusiły do porzucenia domów.

"Zadawałem sobie pytanie, dlaczego ja jestem tutaj, podczas gdy moja schorowana matka pozostała w domu bez żadnej pomocy i płacze po całych dniach i nocach […] Kto został, aby jej pomóc? Mój brat już był w wojsku. Mógłbym zostać zwolniony jako jedyny syn, ale naczelnik wioski się nie zgodził. Tylko mamy tam na północy cholernych idiotów, ale to synowie wieśniaków muszą opuszczać swoje domy i pozostawiać swoje bezradne, stare matki […]."
[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/smutek-wojny/

Wśród zestawień książek o Wietnamie pojawia się wydana u nas przed laty pozycja Bao Ninh Smutek wojny. Autor do wojska zaciągnął się w wieku 17 lat po stronie komunistycznej. Sama zaś książka jest opowieścią, historią, powracającymi uparcie wspomnieniami młodego pisarza, który próbuje w dojrzałym wieku rozliczyć się z jedenastoma latami spędzonymi podczas wojny. Jeśli zaś...