Książka czytałam już mniej więcej rok temu, a teraz powtórzyłam ją sobie, bo w końcu dopadłam kolejną część. Muszę przyznać, że większość zdarzeń zapamiętałam, co bardzo dobrze świadczy o pani Hawkins.

Powieść zawiera wiele stereotypów. Główna bohaterka jest niepopularna, niezbyt ładna i wydaje się, że przeciętna pod każdym względem. Zaprzyjaźnia się z dziewczyną tak samo nielubianą jak ona, zakochuje się w najprzystojniejszym facecie w szkole i wchodzi w konflikt z najbardziej wpływowymi (i najładniejszymi) dziewczynami w Hex Hall. Taki schemat widział chyba już każdy, prawda? Dodajmy do tego, że kilkakrotnie skojarzyła mi się z Harrym Potterem - magiczna szkoła, duchy w zamku i kilka innych szczegółów. Może trochę przesadzam, ale nic nie poradzę na to, że miałam takie właśnie odczucia. A więc skąd taka wysoka ocena?
Książka pomimo oczywistych wad niesamowicie wciąga. Nie możesz się oderwać, nawet ja, choć czytałam ją przecież po raz drugi, "pochłonęłam" ją na raz. Główna bohaterka nie jest nudna, super nieśmiała czy mdła pod każdym innym względem. Wręcz przeciwnie - ma sarkastyczne poczucie humoru (które bardzo sobie cenię), pewność siebie i jest naprawdę ciekawą osobą. Dodajmy do tego, że akcja jest wyjątkowo nieprzewidywalna, a zakończenie pozostawia nas z przyjemnym niedosytem i już wiemy, skąd ta ocena.

Zdecydowanie polecam. Myślę, że przypadnie do gustu wielbicielom fantastyki. A ja już za chwilę biorę się za kolejną część!

Książka czytałam już mniej więcej rok temu, a teraz powtórzyłam ją sobie, bo w końcu dopadłam kolejną część. Muszę przyznać, że większość zdarzeń zapamiętałam, co bardzo dobrze świadczy o pani Hawkins.

Powieść zawiera wiele stereotypów. Główna bohaterka jest niepopularna, niezbyt ładna i wydaje się, że przeciętna pod każdym względem. Zaprzyjaźnia się z dziewczyną tak samo...