Ciekawa koncepcja. Zazwyczaj romanse kończą się na końcowej romantycznej scenie. A tu opowieść dopiero się zaczyna.

Ciekawa koncepcja. Zazwyczaj romanse kończą się na końcowej romantycznej scenie. A tu opowieść dopiero się zaczyna.

Seria Vive l'amour. Nietypowy Doyle... Z początku podchodziłam do tej książki nieufnie, jak to A. C. Doyle i nie ma Sherlocka Holmesa? Tymczasem jest to ciepła opowieść o perypetiach małżeńskich, napisana w sposób zabawny (np. spisywanie zasad małżeńskich, wyznania na temat poprzednich miłości),choć w tym świeżym małżeństwie nie brakuje też problemów (dokument podpisany przez Franka jako gwaranta omal nie pozbawia ich środków do życia, kiedy znajomy ma dług po który zgłasza się wierzyciel) Gdyby tylko wszystkie małżenstwa były tak zgodne i kochające się jak ta para!

Seria Vive l'amour. Nietypowy Doyle... Z początku podchodziłam do tej książki nieufnie, jak to A. C. Doyle i nie ma Sherlocka Holmesa? Tymczasem jest to ciepła opowieść o perypetiach małżeńskich, napisana w sposób zabawny (np. spisywanie zasad małżeńskich, wyznania na temat poprzednich miłości),choć w tym świeżym małżeństwie nie brakuje też problemów (dokument...

Chyba nie przepadam za tym gatunkiem.
Książka jest napisana bardzo dobrze, ale odniosłam wrażenie, że tak za bardzo to nic wielkiego się w niej nie dzieje. Taka spokojna, lekka powieść o małżeństwie.
Arthur w swojej autobiografii wyznał, że w części była oparta na wspomnieniach jego samego i jego przyjaciół - miło jest zastanawiać się, które z epizodów wydarzyły się naprawdę w jego życiu...

Chyba nie przepadam za tym gatunkiem.
Książka jest napisana bardzo dobrze, ale odniosłam wrażenie, że tak za bardzo to nic wielkiego się w niej nie dzieje. Taka spokojna, lekka powieść o małżeństwie.
Arthur w swojej autobiografii wyznał, że w części była oparta na wspomnieniach jego samego i jego przyjaciół - miło jest zastanawiać się, które z epizodów wydarzyły się...

Widać, że dobry pisarz napisze wszystko ;)

Widać, że dobry pisarz napisze wszystko ;)

Zaczęłam czytać... i nie skończyłam. Naprawdę wydała mi się dziwna, coś jak romans i uważam, że autor o wiele lepiej pisze powieści kryminalne z Holmesem w roli głównej. Nie gustuję w tego typu książkach, owszem lubię romanse, ale bez przesady. Najbardziej nie podobały mi się te listy, które do siebie pisali - były trochę takie sztuczne, nieprawdziwe - przecież w dzisiejszych czasach żaden mężczyzna nie napisałby takiego listu! OK, wiem, że Doyle pisał to jeszcze w tamtym wieku, ale... Ta książka po prostu nie przypadła mi do gustu i tyle. Może nie powinnam się wypowiadać, bo w końcu jej nie skończyłam, taka jest po prostu moja opinia i nie wszyscy muszą się z nią zgadzać.

Zaczęłam czytać... i nie skończyłam. Naprawdę wydała mi się dziwna, coś jak romans i uważam, że autor o wiele lepiej pisze powieści kryminalne z Holmesem w roli głównej. Nie gustuję w tego typu książkach, owszem lubię romanse, ale bez przesady. Najbardziej nie podobały mi się te listy, które do siebie pisali - były trochę takie sztuczne, nieprawdziwe - przecież w...

Sir Artur popełnił swego czasu dość niezwykłe (biorąc pod uwagę inne jego powieści, np. "Studium w szkarłacie") dzieło. W recenzji na okładce można przeczytać, że jest to romans. Cóż, nie zgodziłabym się z tym do końca. Jak to mi kiedyś powiedział pewien Pan, jest to raczej powieść obyczajowa z nutką romansu. Ja bym poszła jeszcze dalej, według mnie najlepiej tą książkę opisuje stwierdzenie, że jest to podręcznik dla młodych małżeństw: co należy robić, a czego unikać. Podręcznik napisany lekko i z humorem.
Oprócz tej warstwy edukacyjnej mamy możliwość podejrzenia, jak wyglądała instytucja małżeństwa na początku XX w. I jako młoda mężatka mogę stwierdzić, że problemy niestety zawsze są takie same :)
Nie jest to książka zbyt odkrywcza i raczej nie należy do mojego ulubionego gatunku prozy, ale czyta się ją naprawdę przyjemnie i można w niej odnaleźć charakter samego Autora. Sir Artur chyba jednak był bardzo wnikliwym obserwatorem, posiadającym sporo humoru i życzliwości dla innych.

Sir Artur popełnił swego czasu dość niezwykłe (biorąc pod uwagę inne jego powieści, np. "Studium w szkarłacie") dzieło. W recenzji na okładce można przeczytać, że jest to romans. Cóż, nie zgodziłabym się z tym do końca. Jak to mi kiedyś powiedział pewien Pan, jest to raczej powieść obyczajowa z nutką romansu. Ja bym poszła jeszcze dalej, według mnie najlepiej tą książkę...