Być może myśl Platona jest taka: ludzie, którzy prawdy nie szukają i myślą, że jej nie potrzebują – a tych jest większość – przebywają rzeczywiście w takiej jaskini; ale możliwe jest wyjście na słońce, jeśli w poszukiwaniu prawdy dochodzimy do zrozumienia, że istnieje świat form i chcemy zrobić wysiłek, żeby ten świat zgłębić. Jeśli jednak nie wierzymy w świat form, to znaczy, jeśli jesteśmy nominalistami i nie wierzymy, że za zjawiskami kryje się jakaś inna, prawdziwa natura rzeczy, czy jesteśmy po prostu leniwi albo nierozumni, i wskutek tego w położeniu owych mieszkańców jaskini? I czy można wierzyć, że istnieją, na przykład, takie rzeczy jak dobro i zło, nie wierząc, że cały świat jest jedynie światem zjawisk, za którym kryje się inna rzeczywistość, i pozostać konsekwentnym?

Być może myśl Platona jest taka: ludzie, którzy prawdy nie szukają i myślą, że jej nie potrzebują – a tych jest większość – przebywają rzecz...

Sprawiedliwość i wolność są pojęciami dialektycznymi. Im więcej sprawiedliwości, tym mniej wolności. Max Horkheimer [...] Istnieje też pogląd, że sprawiedliwość w sensie podziału dóbr – to co nazywamy sprawiedliwością społeczną – niewiele ma wspólnego ze sprawiedliwością w sensie klasycznym, arystotelesowskim, a nawet że ta pierwsza z tą drugą się kłóci, czy jest wręcz pojęciem wewnętrznie sprzecznym; według tego stanowiska im więcej sprawiedliwości społecznej, tym mniej nie tylko wolności, lecz sprawiedliwości w klasycznym sensie (gdzie sprawiedliwość jest sytuacją, w której każdy ma to, co mu się należy). Wszystko zależy zatem od tego, jak rozumiemy słowo „sprawiedliwość”; lecz także od tego jak interpretujemy „to co się każdemu należy” i jak o tym decydujemy.

Sprawiedliwość i wolność są pojęciami dialektycznymi. Im więcej sprawiedliwości, tym mniej wolności. Max Horkheimer [...] Istnieje też pogl...

Bojaźń mocy niewidzialnej, wyobrażanej fikcyjnie przez umysł albo wyobrażanej na podstawie opowiadań, uznanych publicznie, jest religią, nieuznanych zaś – zabobonem. Thomas Hobbes [...] Hobbes uważa, że religia nie ma żadnej treści teoretycznej, a jest tylko częścią życia społecznego, nakazaną przez suwerena, i w tym sensie uzasadnioną. Jest to zgodne z uwagą Hobbesa o religii i zabobonie, odróżnionych od siebie przez rozkaz władzy, nie zaś przez prawdę treści.

Bojaźń mocy niewidzialnej, wyobrażanej fikcyjnie przez umysł albo wyobrażanej na podstawie opowiadań, uznanych publicznie, jest religią, nie...