I znowu, tak jak przy pierwszym tomie (przypomnę, że czytałam go w czerwcu ubiegłego roku) postanowiłam podejść do książki z otwartym umysłem. Ach, w tym miejscu muszę się do czegoś przyznać: ja ten drugi tom wzięłam do recenzowania bardziej dla córki, niż dla siebie."Zamówiłaś już, zamówiłaś?" pytało dziecko, do skutku. A że lubię wywiązywać się z zobowiązań, to musiałam przeczytać osobiście i zrecenzować. Więc przeczytałam.
I wiecie co? Tom drugi jest lepszy! Myślałam, że Luce okaże się jakąś mdła panienką zakochaną bez pamięci w aniele i że będą żyli długo i szczęśliwie. Ale nie!
Owszem, Luce czuje w obecności Daniela spalające pożądanie, magnetyczne przyciąganie i te wszystkie uczucia z przyległościami, ale gdy jest z dala od niego, zaczyna myśleć. Dochodzę do wniosku, że jego nieobecność lepiej na nią wpływa, niż jego obecność przy niej. Luce zaczyna myśleć i dochodzi do zadziwiających wniosków. Zaczyna się buntować przeciwko nakazom i zakazom Daniela, zaczyna zadawać mu niewygodne pytania, kwestionuje decyzje. Och, jak ja lubię takie myślące dziewczyny. Dobrze, zakochana jest, ale to nie zwalnia jej z myślenia, prawda? A to Danielowi na początku się nie podoba.

Dobrze, wystarczy tego zdradzania tajemnic fabuły.
Książkę przeczytałam z ogromną ciekawością, poznałam nowych kolegów Luce (Daniel przeniósł ją do nowej szkoły) - całą gamę ciekawych typów, nowatorskich nauczycieli, a co najważniejsze - rodziców Luce. W pierwszym tomie nie zdążyliśmy ich poznać. W sumie ten drugi tom kończy się podobnie jak pierwszy, tzn. sprawa pozostaje otwarta, niewyjaśniona, czytelnik będzie czekał na kontynuację, chyba że kogoś ta historia nie zainteresuje. Mnie zainteresowała, więc będę czekała na kolejny tom.
Jeśli chodzi o okładkę książki, to główna bohaterka zupełnie nie wygląda tak jak na zdjęciu. W rzeczywistości Luce chodzi w dżinsach i podkoszulku, nosi japonki i ma krótkie, rozjaśnione włosy (oczywiście Danielowi się nie podobało to rozjaśnienie).
Powieść polecam młodszym czytelniczkom, nie dlatego, ze jest to książka o niesamowitej miłości. Bo nie jest. To jest książka o tym, że będąc razem, nie trzeba zawsze we wszystkim się zgadzać i że zakochanie w cudownym chłopaku nie zwalnia z myślenia. Tym optymistycznym akcentem chciałabym zakończyć i polecić z całego serca.

I znowu, tak jak przy pierwszym tomie (przypomnę, że czytałam go w czerwcu ubiegłego roku) postanowiłam podejść do książki z otwartym umysłem. Ach, w tym miejscu muszę się do czegoś przyznać: ja ten drugi tom wzięłam do recenzowania bardziej dla córki, niż dla siebie."Zamówiłaś już, zamówiłaś?" pytało dziecko, do skutku. A że lubię wywiązywać się z zobowiązań, to musiałam...