Książka "Pociągi jadą do taty" jest bardzo dobra. Jest to książka chwilami wzruszająca do łez, jak również radosna. Książka opowiada o trojgu dzieci, które przeżywają niesamowite przygody. Polecam przeczytać tą książkę.
kari2004

Książka "Pociągi jadą do taty" jest bardzo dobra. Jest to książka chwilami wzruszająca do łez, jak również radosna. Książka opowiada o trojgu dzieci, które przeżywają niesamowite przygody. Polecam przeczytać tą książkę.
kari2004

Realia oczywiście kompletnie niezbieżne z obecnymi, wyidealizowany świat i zaskakujące wątki (zdrada państwowa?, zbieg z gułagu),ale czyta się świetnie, bogaty język i mili bohaterowie. Niewiele się zestarzała ta powiastka jak na jej wiek

Realia oczywiście kompletnie niezbieżne z obecnymi, wyidealizowany świat i zaskakujące wątki (zdrada państwowa?, zbieg z gułagu),ale czyta się świetnie, bogaty język i mili bohaterowie. Niewiele się zestarzała ta powiastka jak na jej wiek

W dużej willi mieszka szczęśliwa rodzina - mama, tato i trójka dzieci: Phyllis, Roberta zwana Bobbie i Peter. Ich spokój zostaje zakłócony, kiedy tato nagle wyjeżdża, a mama z dziećmi wyprowadzają się do Trzech Kominów i żyją ubogo. Bobbie, Phyllis i Peter przywiązują się do kolei znajdującej się niedaleko ich domu i przeżywają wiele przygód z nią związanych.
Przeczytałam tę książkę, ponieważ była wymagana na konkurs. Niezbyt mi się podobała - była bardzo dziecinnie napisana. Bohaterów średnio polubiłam, ich przygody nie były zbyt interesujące; jedyną, jaka mnie zaciekawiła, było odkrycie Roberty, dlaczego tato wyjechał.

W dużej willi mieszka szczęśliwa rodzina - mama, tato i trójka dzieci: Phyllis, Roberta zwana Bobbie i Peter. Ich spokój zostaje zakłócony, kiedy tato nagle wyjeżdża, a mama z dziećmi wyprowadzają się do Trzech Kominów i żyją ubogo. Bobbie, Phyllis i Peter przywiązują się do kolei znajdującej się niedaleko ich domu i przeżywają wiele przygód z nią związanych.
Przeczytałam...

Przepiękna książka mojego dzieciństwa, szkoda, że tak mało znana! Jedyna, przy końcu której zawsze płaczę... O sile dziecięcych marzeń, ich naiwnym spojrzeniu na świat (co pięknie ukazane jest przez przejęcie przez narratora także tego spojrzenia). Ciepła, obfitująca w cudowne krajobrazy. Ostatnia scena opisana tak plastycznie, że nie sposób nie ujrzeć małego domku na wzgórzu, wśród kwiatów i jaskółek, "w którym nie brakuje już nikogo". Serdecznie i sentymentalnie polecam :)

Przepiękna książka mojego dzieciństwa, szkoda, że tak mało znana! Jedyna, przy końcu której zawsze płaczę... O sile dziecięcych marzeń, ich naiwnym spojrzeniu na świat (co pięknie ukazane jest przez przejęcie przez narratora także tego spojrzenia). Ciepła, obfitująca w cudowne krajobrazy. Ostatnia scena opisana tak plastycznie, że nie sposób nie ujrzeć małego domku na...

Książka szczególnie dla mnie ważna, gdyż 19 lat mieszkałam niedaleko torów kolejowych, a i od roku mam do nich 5 minut drogi.

Książka szczególnie dla mnie ważna, gdyż 19 lat mieszkałam niedaleko torów kolejowych, a i od roku mam do nich 5 minut drogi.