Do tej pory troszeczkę kpiłam sobie z pisania Margit..Ale "Wiatr od wschodu" nie zasługuje na kpiny. Bo jest po prostu inny niż pozostałe tomy. Przede wszystkim oddala nas (i słusznie, trochę oddechu mroźnym powietrzem nam się należy!) od zawirowanego na różne sposoby towarzystwa norwesko-szwedzko-duńskiego. Może nie absolutnie do końca ale jednak Ludzie Lodu stanowią tu wątek niemal poboczny.
Trzymamy w ręku historię Vendela Gripa. Kim był, przeczytacie - za długoby tłumaczyć. Dość powiedzieć, że przyszło mu żyć w nieciekawych politycznie czasach a na dodatek mieć bardzo nieciekawe indywiduum za ojca.. Karol XII był jednym ze szwedzkich królów, który ambicjami podboju świata (a Rosji, która stanowiła 80% znanego mu świata w szczególności) nie ustępował miejsca Hitlerowi (dobrze, że metody walki były wówczas silnie ograniczone, bo gdyby nie to, to kto wie czy nie mówilibyśmy dziś po szwedzku łącznie z Niemcami, Rosjanami i krajami dawnego ZSRR?). Młody Vendel, wskutek poborów typowych dla takich królewskich zachcianek został pucybutem (szlachetniej będzie powiedzieć ORDYNANSEM) jednego z poborowych. Losy rzuciły go na daleką Syberię, skąd przyszło mu do głowy uciec na... jeszcze dalszą Syberię. Poniósł go Irtysz, poniósł go Ob a potem ponieśli Samojedzi aż do wybrzeży Morza Karskiego. Czytelnikowi naprawdę dobrze towarzyszy mu się w tej podróży. A potrzebujemy owej podróży do jednego celu - dowiadujemy się jakie naprawdę były początki rodu Tengela Złego, skąd się wziął i co takiego zrobił, że jego ród jest tak strasznie obciążony..Poznajemy np. Shamę - boga Śmierci z wierzeń plemion samojedzkich oraz fakt, że jeśli u Ludzi Lodu nie urodzi się w jakimś pokoleniu naznaczony lub obciążony potomek, tzn. że już taki jest - u owych Samojedów właśnie. Vendel w końcu wraca w rodzinne strony, ale nad Morzem Karskim zostaje jego "małżonka" Sinsiew (oczywiście "przy nadziei"). Żeni się ponownie w Szwecji i zostaje ojcem małego Orjana-Żabki.
Autorka nie rezygnuje ze swoich opisów erotycznych orgii oraz historii rodu ( w między czasie przecież umierają jego członkowie, żenią się dzieci, rodzą się potomkowie..) ale po raz pierwszy tak bardzo nimi nas nie przytłacza (wyłączając 5 pięknych opiekunek Vendela, na ale musiała sobie ulżyć..musiała!) Czytadło lekkie, łatwe i przyjemne. Jak zwykle na końcu - Polecam. Tym bardziej, że samojedzcy potomkowie Vendela odegrają w naszej sadze bardzo niebanalną rolę!

Do tej pory troszeczkę kpiłam sobie z pisania Margit..Ale "Wiatr od wschodu" nie zasługuje na kpiny. Bo jest po prostu inny niż pozostałe tomy. Przede wszystkim oddala nas (i słusznie, trochę oddechu mroźnym powietrzem nam się należy!) od zawirowanego na różne sposoby towarzystwa norwesko-szwedzko-duńskiego. Może nie absolutnie do końca ale jednak Ludzie Lodu stanowią tu...