Za książkę brałem się z pewnym wahaniem. Stara już, rozsypująca się cegła dość długo leżała w kartonie z nieprzeczytanymi książkami i cierpliwie znosiła upokarzające przesuwanie z jednego końca owego kartona na drugi w czasie, kiedy bardziej atrakcyjne wizualnie koleżanki wychodziły z kartona często jeszcze w dniu, w którym się w nim pojawiły. Ostatecznie jednak powiedziałem sobie "raz kozie śmierć" i wziąłem do ręki "Na początku był wodór". I nie zawiodłem się ani troszkę. Książka jest bardzo, bardzo dobra.

Tematyka jest następująca: książka przestawia dzieje życia na ziemi - zaczyna od powstania samej planety i później w pasjonujący sposób przechodzi przez kolejne etapy - fotosyntezna, oddychanie tlenowe, wielokomórkowość, stałocieplność i wreszcie - świadomosć

Czytając nie sposób unikać pewnych skojarzeń. Pierwsze rozdziały brzmią jakby były wyjęte z "Krótkiej Historii Czasu" Hawkinga. Kolejne - jakby pisał je Richard Dawkins - osoby lubiące książki tego naukowca powinny czuć się jak w niebie. Ta sama odkrywcza pasja, ten sam talent do interesującego rozwijania szczegółów, ta sama żelazna logika - i nawet dalej: Ditrurth na długo przed odkrywczą przecież i rewolucyjną książką "Samolubny Gen" zasugerował, że to nie organizmy przenoszą i rozmnażają się poprzez geny, ale że jest na odwrót: są maszynami przertwania służącymi genom do rozmnażania (ujął to nieco inaczej, ale sens zachował). Sposób jednak, w jaki całość się ze sobą splata i kierunek, w jakim to podąża jak żywo przywołuje jednak inną znakomitą książkę - "Krótką Historię Prawie Wszystkiego" Brysona.

Doskonała pozycja. Być może część wiedzy w niej zawartej się zdezaktualizowała, może nowe odkrycia przyćmiły to, o czym tak fascynująco pisze autor - ale nadal czyta się doskonale. Nie mam pojęcia, jaki ferment musiała wywołać w 1972 r., kiedy takich właśnie książek było jakby mniej, a przedstawione w niej odkrycia i wizje - dużo bardziej szokujące i nowatorskie niż wydawać się muszą dziś. Jest to jednak książka, która pomimo 40 lat na karku nadal fascynuje i wciąga. I nawet w dzisiejszych czasach osoba chcąca poznać zagadnienia dotyczące tego, jak powstał człowiek powinna po nią sięgnąć.

Za książkę brałem się z pewnym wahaniem. Stara już, rozsypująca się cegła dość długo leżała w kartonie z nieprzeczytanymi książkami i cierpliwie znosiła upokarzające przesuwanie z jednego końca owego kartona na drugi w czasie, kiedy bardziej atrakcyjne wizualnie koleżanki wychodziły z kartona często jeszcze w dniu, w którym się w nim pojawiły. Ostatecznie jednak...