Tyle tu było zdrad, że ciężko powiedzieć, która dokładnie jest tą tytułową. Motyw przepowiedni o prostaczku, który ma ocalić świat, jest kobyłą tak przejechaną, że kiedy chce się na nią wsiąść, widać gołym okiem mięśnie grzbietu. Po takim finale tomu drugiego trzeba jednak przeczytać następny.

Tyle tu było zdrad, że ciężko powiedzieć, która dokładnie jest tą tytułową. Motyw przepowiedni o prostaczku, który ma ocalić świat, jest kobyłą tak przejechaną, że kiedy chce się na nią wsiąść, widać gołym okiem mięśnie grzbietu. Po takim finale tomu drugiego trzeba jednak przeczytać następny.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Trylogia przeczytana jakiś czas temu, teraz mam chwilę, żeby coś o niej szrajbnąć. W sumie to ciężko to nawet nazwać trylogią, bo jest to ciągła, obszerna historia podzielona na trzy odrębne tomy z przyczyn redakcyjnych.
Po 200 stronach byłem zmęczony kiepsko prowadzonymi bohaterami, kiepską fabułą i średnio wciągającym światem przedstawionym, więc całość doczytywałem na autopilocie pomiędzy robieniem kotleta, a oglądaniem "Wściekłych garów", miotający się po ekranie jak w końcowym stadium apopleksji Adam Gessler to złoto, więc historyjka J.V.Jones nie miała większych szans.
Autorka przede wszystkim zapomniała, że nie sztuką jest stworzyć spójny świat przedstawiony i spójną historię (to jest tutaj na plus, faktycznie wszystko się ładnie zazębia, od początku do końca widać Jones miała wszystko przemyślane),tylko reszta szwankuje. Świat przedstawiony, bohaterowie, akcja, fabuła są nudne, czasami odstręczające, a główna bohaterka kobieca to niezmiernie irytująca arystokratka Karyna, ego wywalone w kosmos, do życia męskich bohaterów wnosi tylko chaos.
Doceniam okrucieństwo świata przedstawionego, długo miałem przed sobą wizję świata Thorgala z rysunków Grzegorza Rosińskiego. Tylko gdzieś po drodze ta wizja zanika, a pozostaje już tylko odbębnienie kolejnych obowiązkowych punktów fantasy, z finałową potyczką dobrego maga ze złym.
Trylogia ma łącznie ponad 1500 stron, więc polecam wyłącznie najwytrwalszym fanom fantasy oraz osobom, które lubią coś czytać niekoniecznie się na tym skupiając, trylogia J.V.Jones jest jak znalazł na taką potrzebę.

Trylogia przeczytana jakiś czas temu, teraz mam chwilę, żeby coś o niej szrajbnąć. W sumie to ciężko to nawet nazwać trylogią, bo jest to ciągła, obszerna historia podzielona na trzy odrębne tomy z przyczyn redakcyjnych.
Po 200 stronach byłem zmęczony kiepsko prowadzonymi bohaterami, kiepską fabułą i średnio wciągającym światem przedstawionym, więc całość doczytywałem na...

Porządna trylogia fantasy. Niczego nie brakuje - głupiec/prostaczek znajdzie swe przeznaczenie; czarodzieje są; wojny między dobrymi i złymi są; postaci kobiece tradycyjnie marginalnie, ale za to motywująco; pomysł i akcja fajnie poprowadzona.

Porządna trylogia fantasy. Niczego nie brakuje - głupiec/prostaczek znajdzie swe przeznaczenie; czarodzieje są; wojny między dobrymi i złymi są; postaci kobiece tradycyjnie marginalnie, ale za to motywująco; pomysł i akcja fajnie poprowadzona.

Podobnie jak pierwsza część- książka lekka i przyjemna.

Podobnie jak pierwsza część- książka lekka i przyjemna.