Jesteśmy społecznością, która kocha książki

H. D. Carlton – Hunting Adeline Recenzja

9/10

* książka przeznaczona dla dojrzałych czytelników - 18 +
* TW – wykorzystywanie seksualne, uwięzienie, brutalne sceny i ich szczegółowe opisy

„Chroniłem cię przed zranieniem, ale czasami przyjęcie bólu jest jedynym sposobem na jego przezwyciężenie.”

Obawiałam się tego tomu. Nie udało mi się uniknąć spojlerów i nie byłam pewna czy nie okaże się dla mnie zbyt ciężki. Dlatego też przed przeczytaniem dylogii sięgnęłam po wiele darków, które miały mnie przygotować do tego co mnie czeka. Czy książka okazała się zbyt ciężka? Nie. Czytałam już książki opowiadające o mroczniejszych relacjach (np. Dług Niny G. Jones) czy z opisami przemocy, które bardziej mnie zszokowały.

Nie oznacza to jednak, że książka jest lekka. Nie jest i warto mieć to na uwadze przed sięgnięciem po tę książkę.

Ten tom jest zupełnie inny od pierwszego. Pierwszy opowiada o pokręconej relacji pisarki, która uwielbia się bać i uciekać oraz o stalkerze, który ją goni i wymierza sprawiedliwość zwyrodnialcom z dark webu. Wszystko jednak dzieje się w granicach bezpieczeństwa i czytając czułam przyjemny dreszcz grozy.

W drugim tomie natomiast wszystko obraca się o 180 stopni i przez pierwszą połowę książki jesteśmy świadkiem horroru na jawie, który przeżywa Adeline. Nie ma już nic z przyjemnego, ekscytującego dreszczyku strachu. Czujemy dreszcz obrzydzenia i beznadzieję. Kobieta trafia w ręce prawdziwych potworów, handlarzy kobietami i dziećmi. Zostaje porwana i jest więziona w domu mającym przygotować przyszłe niewolnice sek*ualne do sprzedaży innym zwyrodnialcom. To przygotowywanie jest… Potworne. Jej wytchnieniem jest głos Zade’a, który przywołuje w najcięższych momentach desperacko próbując przetrwać. Te momenty łamią serce.

Zade z kolei desperacko stara się odnaleźć Adeline. Nie przebiera w środkach. Ogarnięty rozpaczą i strachem jest gotowy spalić świat by tylko odnaleźć ukochaną. Robi to w dosłowny sposób. I te sceny z kolei były miodem na moje mroczne serce kochające sprawiedliwość.

„Addie od zawsze lubiła uciekać. A już szczególnie przed prawdą.”

Autorka postawiła na rozwinięcie aspektu psychologicznego. Akcji jest mniej niż w pierwszym tomie co z jednej strony mnie zawiodło bo liczyłam na więcej krwawych scen a z drugiej strony rozumiem zabieg autorki. Nie ma też wielu scen wykorzystywania ale uważam, że zgłębienie się w to co czuje Addie podczas przebywania w domu potworów jest gorsze niż szczegółowe powtarzające się opisy aktów fizycznych. Po ciężkiej pierwszej części autorka nie rzuca nas od razu w wir akcji. Towarzyszymy Addie, która zmaga się z PTSD w stawaniu na nogi w czym pomaga jej Zade. Poznajemy jego inną, nieco łagodniejszą twarz. Wciąż jest jednak pokręcony i drzemie w nim bestia.

Nie napiszę, że czytanie tej książki sprawiło mi przyjemność ale to nie jest ten rodzaj darku, który czyta się z przyjemnością. Raczej czujemy grozę i ból bohaterów i czekamy na satysfakcję, która pojawi się gdy w końcu potwory spotka sprawiedliwość. Ja polecam – ale zapoznajcie się z TW.

H. D. Carlton – Hunting Adeline Recenzja

9/10

* książka przeznaczona dla dojrzałych czytelników - 18 +
* TW – wykorzystywanie seksualne, uwięzienie, brutalne sceny i ich szczegółowe opisy

„Chroniłem cię przed zranieniem, ale czasami przyjęcie bólu jest jedynym sposobem na jego przezwyc...

Rozwiń Zwiń

Nikki St. Crowe - Dark One
Vicious Lost Boys Tom 2

* mroczny retelling Piotrusia Pana
* 18 +
* reverse harem – 1 + 4


„Czy to nie popieprzone, że dramatyczne wydarzenia sprawiają, że chcę się pogrążyć w przyjemności? Być może krew i rany powodują, że chcę dotykać, żeby przestać myśleć i czuć? Być może. A może wszyscy jesteśmy po prostu popieprzeni i pełni zła. Niewykluczone, że właśnie dlatego czuję, że pasuję do tego miejsca.”

Drugi tom serii nie zawodzi. Pierwszy był ledwie przedsmakiem! Historia zagubionych chłopców i Winnie nabiera tempa i choć wciąż mamy mnóstwo spicy scen pozbawionych ogólnie przyjętych norm moralnych dowiadujemy się też wielu nowych rzeczy o samej Nibylandii oraz Naszych bohaterach. Poznajemy również inną twarz Vane’a – mojego ulubieńca.

Nie chcę tu za dużo zdradzać o fabule by nie spojleorwać Wam pierwszego tomu jeśli jeszcze nie mieliście okazji go przeczytać. Skupię się zatem na charakterystyce męskich postaci, może to przekona Was do przeczytania? Sama długo wzbraniałam się przed książkami z motywem reverse harem, niesłusznie!

Peter Pan – Król Nibylandii, który istnieje od wieków. Sam nie pamięta swego życia przed przybyciem do tej magicznej krainy. Żądny władzy i szacunku poddanych. Ciemnowłosy, wysoki, posiada tatuaże. Pali papierosy i lubi się dzielić – ale tylko z Zagubionymi chłopcami. Pragnie odzyskać Cień Życia skradziony mu przez Dzwoneczka.

Kas – wygnany książę Fae. Stracił skrzydła i prawo do tronu. Ma w sobie najwięcej dobra i empatii z całej czwórki przez co kiedy pokazuje swoją mroczną twarz sprawia Winnie najwięcej satysfakcji. Ma długie włosy.

Bash – specjalista od węzłów i sznurów. Brat bliźniak Kasa, który wraz z nim został wygnany z królestwa Fae po morderstwie ojca. Podobnie jak brat posiada tatuaże.

Vane – posiadacz Cienia Śmierci Mrocznej Krainy – i jakżeby inaczej - tatuaży. Bezwzględny, skryty i owładnięty mrokiem. Tajemniczy. Vane’a poznajemy wyłącznie oczami innych bohaterów.

"Wiem, jak pękać i wiem, jak się sklejać z powrotem. Przynajmniej z wami wszystkimi wiem, że nigdy nie będę musiała sklejać rozbitych kawałków w samotności"

Jeśli jeszcze nie czytaliście książki z motywem RH myśłę, że ta seria będzie dobra na początek. Zaznaczam jednak, że jest mocno spicy a sama historia jest specyficzna bo relacje bohaterów kręcą się głównie wokół cielesności. Jest to erotyk, w którym występują różne konfiguracje, które czasem mnie szokowały – i nie uważam tego za minus, wręcz przeciwnie. Polecam <3

Nikki St. Crowe - Dark One
Vicious Lost Boys Tom 2

* mroczny retelling Piotrusia Pana
* 18 +
* reverse harem – 1 + 4


„Czy to nie popieprzone, że dramatyczne wydarzenia sprawiają, że chcę się pogrążyć w przyjemności? Być może krew i rany powodują, że chcę dotykać, żeby przestać myśleć i...

Rozwiń Zwiń

Agata Polte – Pierwsza Faza Zaćmienia

* romantasy
* wampiry, wilkołaki, czarownice
* aranżowane narzeczeństwo
* 18 +

4,5 / 10

Byłam podekscytowana tą książką. Uwielbiam motyw czarownic, wampirów i wilkołaków. Moje oczekiwania były bardzo wygórowane po przeczytaniu świetnego Possessed autorki, a sam opis kusił wspaniałą przygodą. Mimo tego, że bardzo chciałam by Pierwsza Faza Zaćmienia mi się spodobała i podchodziłam do niektórych wątków, czy powtarzalności motywów z dużą wyrozumiałością wymęczyło mnie jej czytanie.

Przede wszystkim nie polubiłam się z główną bohaterką. Naprawdę rozumiem, że jej postać została wykreowana na pyskatą i niezależną jednak słowa, jakimi zwracała się do wampira mnie raziły. Niektóre teksty były moim zdaniem uwłaczające i czułam dyskomfort, kiedy je czytałam. Tym bardziej że wampir sobie na to nie zasłużył. Aislynn w moich oczach była zadufana w sobie i brakowało jej empatii. Działała pochopnie, nierozsądnie. Po czarownicy o jej pozycji spodziewałam się czegoś więcej. A wampir był jak wyrozumiałe, zaślepione więzią, atrakcyjne tło bez wyrazistego charakteru.

Relacja głównych bohaterów była dla mnie mało wiarygodna i gdyby nie magiczna więź nie miałaby racji bytu. Nie czułam oddania i szczerego uczucia, było czysto magiczne i taka więź mogłaby połączyć jakąkolwiek parę ludzi. Zaczęliśmy od enemies by szybciutko przejść do lovers, przy czym on był jej całkowicie oddany, a ona stawała okoniem i go obrażała.

Fabuła…

Kiedy tylko zaczynało dziać się coś interesującego po paru stronach było ucinane i znów wracaliśmy do przemyśleń głównej bohaterki, które nie wnosiły do historii nic nowego. Akcja zaczęła się tak naprawdę od 340 strony i wtedy zrobiło się ciekawie – niestety zbyt późno.

Nie napiszę, że to zmarnowany potencjał, bo to dopiero pierwszy tom i mam nadzieję, że był ledwie przedsmakiem dla serii. Podczas czytania tej części po prostu się wynudziłam i raz nawet zasnęłam w trakcie. Brakowało mi emocji. Przeczytam jednak kolejne części i mam nadzieję, że moja opinia się zmieni. Mam pewne przypuszczenia co do kolejnego tomu i jeśli się sprawdzą może być naprawdę dobrze. Niestety póki co nie polecam Wam tej książki.

Agata Polte – Pierwsza Faza Zaćmienia

* romantasy
* wampiry, wilkołaki, czarownice
* aranżowane narzeczeństwo
* 18 +

4,5 / 10

Byłam podekscytowana tą książką. Uwielbiam motyw czarownic, wampirów i wilkołaków. Moje oczekiwania były bardzo wygórowane po przeczytaniu świetnego Possessed au...

Rozwiń Zwiń

Opis fabuły:

Zeus korzystał z życia i swej mocy pełnymi garściami. Nie było kobiety, która mogłaby mu się oprzeć, a i on nie był znany z umiejętności odtrącania kobiecych wdzięków. Kiedy postanowił opuścić swą żonę Herę ta z pomocą jego licznych byłych kochanek nałożyła na niego klątwę. Przez sto lat Zeus trwa jako posąg z brązu by na 30 dni się wrócić do prawdziwego życia. By zdjąć klątwę ma 15 dni na znalezienie partnerki i 15 dni by się w niej zakochać – z wzajemnością. To zadanie nie wydaje się takie trudne jednak jest jedno zastrzeżenie, które sprawia, że klątwa trwa już tysiące lat – Zeus i jego wybranka nie mogą poznać się… cieleśnie.

Aneta Jarecka, to 25-latka marząca o podróżach. Jej myśli już od dwóch lat zajmuje kolega z pracy, to z jego powodu nie szuka drugiej połówki – zdaje jej się, że już ją odnalazła. Pragnie by Maciek zobaczył w niej kogoś więcej niż koleżankę. Kiedy jednak w końcu, na imprezie pracowniczej się to staje Aneta czuje jedynie rozczarowanie. Postanawia zmienić pracę i zostawić przeszłość za sobą. Za namową przyjaciółki wysyła CV do firmy Olimp Sp. z o. o. i zostaje asystentką samego prezesa, bosko przystojnego Zeusa, który wydaje jej się dziwnie znajomy…

„Znałam te oczy. Znałam ich mroczne spojrzenie. Śniłam je wielokrotnie. Przynajmniej dotychczas miałam pewność, że to były sny…”.

Recenzja

Świat współczesny, w którym żyją greccy bogowie? Jestem na tak! A jeśli dodać do tego spicy sceny i świetny humor? Nie trzeba mnie dłużej namawiać. :D Kiedy tylko zobaczyłam tę książkę wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Trzeba przyznać, że oprócz zachęcającego opisu fabuły jest też pięknie wydana. Tym razem na szczęście okładka nie zawiodła i nie byłam świadkiem kolejnego przerostu formy nad treścią.

Wszystkie noce Zeusa to gorąca i lekka historia pełna dobrego humoru. Połączenie polskich realiów i greckich bogów zdawałoby się pasuje jak pięść do oka – nic bardziej mylnego. Autorka sprawnie połączyła oba światy, wplatając nawiązania do mitologii. Czytałam tę książkę z niegasnącym uśmiechem na twarzy, relaksując się jak nigdy.

Akcja rozpoczyna się w Polsce jednak wraz z bohaterami przenosimy się do innych, bardziej słonecznych lokacji między innymi na Maltę, czy w rejs po morzu śródziemnym. Fabuła skupia się głównie na zdjęciu klątwy ciążącej na Zeusie oraz na kiełkującym uczuciu między nim a śmiertelniczka Anetą. Zdawałoby się, że jej zdjęcie to nic trudnego, wystarczyło trzymać ręce przy sobie i pyk za kilkanaście dni po klątwie. Otóż nie między tą dwójką, aż iskrzyło od napięcia, a i Hera nie dawała za wygraną i deptała parze po piętach co rusz, rzucając im kłody pod nogi. Sprzymierzeńcem okazał się Posejdon, jeżdżący jakżeby inaczej Maserati z trójzębem w logo. Narracja poprowadzona jest głównie z perspektywy Anety jednak i Zeus dochodzi gdzieniegdzie do głosu, dzięki czemu możemy go lepiej poznać.

Pochłonęłam książkę w ekspresowym tempie i pragnę więcej. Modlę się do bogów olimpijskich by autorka napisała kolejny tom o Posejdonie, którego zdążyłam pokochać. Myślę nawet, że jest tu potencjał na świetną serię romantasy.

Jedynym minusem było dla mnie tak naprawdę to, że książka była krótka, przez co niemożliwym było zgłębienie niektórych wątków i brakowało mi jednego, końcowego rozdziału.

Jeśli lubicie retellingi, mitologię i bohaterów, którzy muszą oprzeć się szalejącemu pożądaniu, to jest to lektura dla was.

Ja ogromnie polecam <3

Opis fabuły:

Zeus korzystał z życia i swej mocy pełnymi garściami. Nie było kobiety, która mogłaby mu się oprzeć, a i on nie był znany z umiejętności odtrącania kobiecych wdzięków. Kiedy postanowił opuścić swą żonę Herę ta z pomocą jego licznych byłych kochanek nałożyła na niego klątwę. P...

Rozwiń Zwiń

Emily McIntire – Wretched

Tom 3 serii Never After
* Retelling Czarnoksiężnika z Krainy Oz
* Kobieta jako czarny charakter
* 18 +

7/10

Współpraca reklamowa z @wydawnitwohype

Agent DEA i kobieta będąca mózgiem mafii, którą on ma rozpracować – co się stanie, gdy taka para zapała do siebie pożądaniem?
Pierwsze spotkanie Eveliny i Nicholasa jest wybuchowe. Spotykają się w barze i dają ponieść wzajemnemu przyciąganiu w toalecie. To miał być tylko raz, jeden bardzo intensywny raz dwójki nieznajomych. Los miał jednak inne plany.

Spotykają się ponownie – i chociaż ona nie jest już niebieskooką blondynką, a on ma inne imię rozpoznają się od razu. EV Angelina uosabia wszystko, czego Nicholas nienawidzi, jest złym człowiekiem i powinien pragnąć ją zniszczyć. Dlaczego więc nie może jej się oprzeć?

Jak ja kocham tę serię :O Każdy tom jest retellingiem innej bajki i przekazuje główną rolę innemu, znanemu złoczyńcy. Mieliśmy już Haka w Hooked, Skazę (Tristana) w Scarred, a tym razem mamy Evelinę – Czarownicę ze Wschodu z Czarnoksiężnika z Krainy Oz. Nawiązania do pierwowzorów są w tej serii symboliczne, a historie opowiedziane na nowo, dlatego, nawet jeśli znacie daną bajkę od podszewki nie przewidzicie zakończenia i roli bohaterów. Każdy tom stanowi osobną historię.

Rzadko zdarza się, żeby kobieta była tą złą postacią. Zazwyczaj to przecież mężczyźni są czarnymi bohaterami, a kobiety pełne dobra pomagają im odnaleźć szczęście. Tutaj jest zupełnie na odwrót i było to wspaniałe odświeżenie. Uczucie łączące bohaterów wydaje się z góry skazane na porażkę. W końcu on jest agentem mającym rozpracować mafię, której ona jest głową. Co może pójść nie tak? Szykowałam się na wspaniałą historię enemies to lovers, pełną burzy jednak nie czułam autentyczności i głębi w uczuciach bohaterów. Nie targały mną takie emocje jak podczas lektury Hooked i mojego ukochanego Scarred. Czegoś zabrakło. Może nieco większej ilości kłód pod nogami bohaterów, które mogłyby ich rozdzielić? Dramatyzmu, akcji?

Mimo wszystko świetnie czytało mi się Wretched i nie mogłam się oderwać od lektury. Wspaniale było czytać rozdziały z perspektywy Nicholasa i przyjrzeć się rozterkom, które nim targały. Z jednej strony nienawidził Eveliny, był zszokowany, kiedy mord*wała ludzi, czuł obrzydzenie, a jednak nie umiał odmówić sobie zbliżenia się do niej, bo dzięki niej w końcu zaczął czuć. On był tym dobrym (w kontekście Darków, tak naprawdę nie jest krystaliczny, o nie), miał swoje ideały, które zostały wystawione na próbę, a nią targała wściekłość i żądza zemsty za tragiczną śmie*ć siostry.

Nie byłam pewna jak skończy się książka. Czy Evelina trafi za kratki? Czy Nicholas ją tam wpakuje? I co z jej zemstą? Nic wam nie zdradzę. :D Musicie przekonać się sami. Książka zawiera także mnóstwo dobrych spicy scen (jest nawet scena z pistoletem w kolorze rose gold). Mimo że nie będzie to mój ulubiony tom serii to bawiłam się wybornie czytając.

Emily McIntire – Wretched

Tom 3 serii Never After
* Retelling Czarnoksiężnika z Krainy Oz
* Kobieta jako czarny charakter
* 18 +

7/10

Współpraca reklamowa z @wydawnitwohype

Agent DEA i kobieta będąca mózgiem mafii, którą on ma rozpracować – co się stanie, gdy taka para zapała do siebie...

Rozwiń Zwiń

Captive – Sarah Rivens
8/10
* dark romans
* 18+


„Obiecałem Ci, że spłoniesz w piekle, ale musisz wiedzieć, że to dlatego, że ja już tam jestem.”

Kim jest Captive? Captive to najczęściej kobieta, osoba na usługach mafii. Zajmuje się szpiegostwem, pozyskiwaniem informacji, obserwacją konkurencji i negocjacjach. Captives wcale nie są zakładniczkami, do mrocznego świata wkraczają dobrowolnie (chociaż gorzej z jego opuszczeniem), a ich nazwa ma na celu zmylenie służb.
Ella też jest Captive. Przynajmniej tak jej wmówiono, bo jej rola bardziej odpowiada faktycznemu znaczeniu tego słowa. Ona jest więźniem, zakładniczką a wszystko, po to by pomóc ciotce uzależnionej od narkotyków, która podpadła swojemu dilerowi. Osierocona, poraniona, trafiła pod opiekę ciotki, a ta oddała ją jeszcze jako nastolatkę Johnowi, który zrobił z Elli swoją niewolnicę i czerpał zyski, sprzedając jej ciało zwyrodnialcom.

Los Elli jednak się odmienia. John sprzedaje ją komuś innemu. Komuś, kto nienawidzi Captives i wcale nie chce mieć swojej, ale jako dziedzic mafijnego imperium Scottów zostaje do tego zmuszony. I tak dziewczyna trafia do domu szarookiego Archer'a. A on zrobi wszystko by się jej pozbyć.

Dawno nie czytałam tak świetnej książki z motywem slow burn. Relacja bohaterów nie jest oczywista. Nie ma ani jednej sceny seksu, a jednak między bohaterami, aż iskrzy! Była to przyjemna odmiana od tego, co czytam zazwyczaj. Autorka skupia się psychice i uczuciach bohaterów, a nie na cielesności. Zważywszy na to, co przeżyła Ella to bardzo dobry zabieg, który wprowadził realizm. Ella, chociaż czuje pociąg do Ashera (z wzajemnością), to ciężko przemóc jej się do kontaktu fizycznego, wspomnienia koszmaru, który przeżyła wciąż są żywe. Szuka oparcia, bezpieczeństwa i właśnie to w nim odnajduje – chociaż początki relacji delikatnie mówiąc nie były łatwe.

Asher jest brutalny, ma wybuchowy temperament i ciężko było mi go polubić. Krzywdzi Ellę nie tylko psychicznie, ale i fizycznie. W którymś momencie jednak jego mury pękają. Ich relacja przypominała grę na nierównych zasadach. Chętnie przeczytałabym rozdziały z jego perspektywy by zrozumieć go lepiej.

Z niecierpliwością czekam na kontynuację. #akcjacaptive się powiodła i wydawnictwo już zapowiedziało wydanie e-booka tomu 1,5, który opowiada losy Bena i Isabelli. Miejmy nadzieję, że na kontynuację losów Elli i Ashera nie będziemy musieli długo czekać. Ta dwójka ma jeszcze wiele do opowiedzenia, a nie wszystkie wątki zostały wyjaśnione w pierwszym tomie - czuję duży niedosyt. Poważnie zastanawiam się nad kupnem oryginału i nauki francuskiego bo sądząc po opisie drugiego tomu czeka nas odkrycie zupełnie innej twarzy Asher'a.

Captive – Sarah Rivens
8/10
* dark romans
* 18+


„Obiecałem Ci, że spłoniesz w piekle, ale musisz wiedzieć, że to dlatego, że ja już tam jestem.”

Kim jest Captive? Captive to najczęściej kobieta, osoba na usługach mafii. Zajmuje się szpiegostwem, pozyskiwaniem informacji, obserwacją konk...

Rozwiń Zwiń

H. D. Carlton – Does It Hurt?
* 18+
10/10

„Przyciągnął nas do siebie mrok tkwiący w naszych wnętrzach. Niebezpieczna mieszanka, o czym boleśnie się przekonałem”.

Opis fabuły:

Sawyer ucieka przed demonami przeszłości i policją. Nie ma stałego miejsca zamieszkania, żyje w ciągłym strachu. By przetrwać kradnie tożsamość mężczyznom, których uda jej się uwieść. Nie jest z tego dumna ale nie widzi innego wyboru.
Będąc w Australii spotyka w barze intrygującego badacza rekinów, Enza Vitale. Chociaż Sawyer czuje, że to ten typ mężczyzny, który może ją zrujnować nie może odmówić sobie chwili zapomnienia. Ezno staje się jej kolejną ofiarą ale zrobi wszystko by ją dopaść.
Po kilku dniach poszukiwań spotyka ją na plaży udając, że nie wie, iż go okradła. Saywer kolejny raz daje się oczarować i pozwala się zabrać na łódź a kiedy odkrywa mroczną stronę Enza jest już za późno na ucieczkę. Są sami, na środku morza a wokół nich pływają rekiny.
Plany Enza niweczy sztorm, który rozbija łódź. Para znajduje schronienie na zapomnianej przez wszystkich wyspie ze starą latarnią morską, która okazuje się nie być bezludna. Trafiają w gościnę Sylvestra, starego latarnika skrywającego wiele mrocznych sekretów.
W nocy latarnia ożywa. Słychać kroki, płacz, szczęk łańcuchów szurających po podłodze. Czy to duchy rozbitków? Czy coś znacznie mroczniejszego?

Recenzja:
Po wewnętrznej walce daję tej książce najwyższą ocenę, bo dołączyła do moich ulubieńców – co oczywiście nie oznacza, że oślepłam i nie widzę ich wad.
Zacznijmy od bohaterów.

Enzo to gbur i ponurak. Uwielbiam go. Nie potrafi być uprzejmy i wielokrotnie miałam ochotę nim potrząsnąć za to, co wygadywał. Całe szczęście, że były rozdziały z jego perspektywy i możemy wejść mu do głowy. Jego czyny całkowicie przeczyły uczuciom. Z jednej strony chciał skrzywdzić Sawyer i ją ukarać, a z drugiej ją chronić. Ta mieszanka oraz to, że nie umiał oprzeć się dziewczynie sprawiała, że był wściekły i wyładowywał na niej złość, nie umiejąc przeprosić i raniąc jeszcze dotkliwiej co znów potęgowało jego wściekłość. Uwielbiam takich niepogodzonych ze swoimi uczuciami bohaterów, którzy zdają się działać wbrew sobie i swoim zasadom. Kiedy jednak w końcu się ze wszystkim pogodził i zrozumiał… Było warto na to czekać.
Sawyer. Czułam jej samotność. Wydaje się krucha, zniszczona, zaszczuta i bez perspektyw, kryje się za uśmiechem i słowami które wyrzuca z siebie by uciec od tego, z czym się mierzy. Współczułam jej, ale jej postać była gorzej wykreowana, niż postać Enzo. Brakowało mi w niej iskry, ciętych odpowiedzi na jego przytyki. Ona po prostu gasła i zamykała się w sobie jeszcze bardziej zamiast odpowiedzieć tym samym.

Ciężko było mi zrozumieć ich relację. Może gdyby mniej się pie*rzyli a więcej rozmawiali… Cóż. Jest tu bardzo dużo scen zbliżeń. Może nawet za dużo (nigdy nie sądziłam, że to napiszę). Niektóre wydawały mi się niepotrzebne, nie na miejscu. Tej parze ciężko się porozumieć innym językiem niż tym cielesnym, ale w końcu tak nawiązali więź, ich ciała poznały prawdę przed nimi. Połączenie czułości i brutalności. Miłości i nienawiści.

„Twoje słowa zawsze były tylko słowami, ale twoje milczenie to czysta szczerość. I właśnie w niej odnajduję odpowiedzi, których szukam. Słyszę to czego nie mówisz na głos.”

Uwaga możliwy spojler!
Teraz pora na największy fikołek logiczny, bo to, że relacja bohaterów jest wybuchowa i dziwna można zrozumieć – do głosy dochodzą uczucia, strach, duma i pożądanie. Ale jakim cudem racjonalny Enzo nie zrobił porządku z Sylvestrem na starcie? Naprawdę odłożył na bok to, że stary zamyka ich w pokoju na noc, a w latarni słychać płacz, stukanie i szuranie łańcuchów? Przecież nie wierzył w duchy. Nie bał się, że stary go w nocy dopadnie? W końcu od początku był wobec niego podejrzliwy… Zamiast tego on czekał. Może chciał sobie kupić więcej czasu z Sawyer, wiedząc, że na wyspie nie ma od niego ucieczki?
Koniec spojleru

Książka ma wspaniały, morski, niepokojący klimat, który pokochałam już od pierwszych stron i w którym z przyjemnością się zanurzyłam. Z pewnością miał on wpływ na moją ocenę. Czuć też, że coś mrocznego wisi w powietrzu i pozorny spokój zostanie zaburzony, kiedy tajemnice wypłyną na wierzch. Zakończenie bardzo mi się spodobało jednak nie powiem, żeby było szokujące.

Podsumowując – nie wiem, czy to ten morski klimat, pióro autorki, czy bohaterowie, którzy nie robili tego, czego od nich oczekiwałam i czasem działali wbrew logice, ale przepadłam w tej historii. Książka ma wiele wad, ale jest była jak powiew świeżego morskiego powietrza i zostanie na długo w mojej pamięci – bo kiedy książka mi się śni po nocach i jest pierwszym, o czym pomyślę po przebudzeniu nie mogę dać innej oceny.

H. D. Carlton – Does It Hurt?
* 18+
10/10

„Przyciągnął nas do siebie mrok tkwiący w naszych wnętrzach. Niebezpieczna mieszanka, o czym boleśnie się przekonałem”.

Opis fabuły:

Sawyer ucieka przed demonami przeszłości i policją. Nie ma stałego miejsca zamieszkania, żyje w ciągłym strachu....

Rozwiń Zwiń

H. D. Carlton - Haunting Adeline 🌹
Tom 1 Cat & Mouse duet

10/10

* Obsesja - stalking
* Tajemnice rodzinne
* Nawiedzony wiktoriański dom na odludziu
* Dual pov
* Wątek handlu ludźmi
* 18 +

Opis fabuły na drugim zdjęciu ->

"Ludzie naprawdę nie potrzebowali robić sobie upiornych makijaży i mazać się sztuczną krwią, żeby się wzajemnie straszyć. Tym co czyniło nas naprawdę cholernie przerażającymi, było to, co drzemało w naszych wnętrzach: ciemność skrywająca się tuż pod powierzchnią."

Ta książka jest jak spełnienie mrocznych, popiep*onych snów 💀

Pokochałam Haunting Adeline całym swoim mrocznym sercem i nie mam zamiaru tego ukrywać, dołącza do moich ulubieńców. Z pewnością nie jest to historia dla każdego, zalecam zapoznanie się z TW przed czytaniem. Z całą mocą odradzam również czytanie jej osobom poniżej 18. roku życia, bo mogą wynieść zwynieść z niej błędne wnioski i wzorce, bo w takim wieku jeszcze się ich przecież szuka. We mnie relacja Zade'a i Adeline nie wywołała szoku, czy zniesmaczenia. To zrobiło Stowarzyszenie.

Kryjący się w mroku stalker Addie ma misję. Towarzyszymy mu w próbach unicestwienia Stowarzyszenia zrzeszającego prawdziwe ludzkie bestie, które ukrywają swój mrok przed światem. Na co dzień są wpływowymi biznesmenami, politykami i celebrytami, a łączy ich szeroko pojęte bestialstwo wobec niewinnych kobiet i dzieci. Autorka w dość obrazowy sposób opisała proceder handlu ludźmi. Zade jest niczym mroczny superbohater, który postanowił unicestwić zło tego świata.

Zade nikogo nie udaje. Wie, że gdyby założył maskę dobroci i uprzejmości, jaką nakładają inni ludzie Adeline bez wahania by się w nim zakochała. On chce by widziała prawdę i pokochała go takim, jaki jest. Ogarniętego szaleńczym uczuciem i obsesją, napawającego przerażeniem niebezpiecznego człowieka, którego otacza nieskrywany mrok. Przymusza ją do czynności, których kobieta wcale nie chce. W głębi serca jednak… Jednak tego chce. Mieszanka sprzecznych uczuć, którą ten mężczyzna w niej wywołuje jest jak narkotyk. Dreszcz grozy i pożądania połączony z nienawiścią, która przeistacza się w coś zupełnie innego.

Odmawiam ocenienia relacji Zade'a i Adeline jako toksycznej. Czy jest normalna? Z całą pewnością nie i nie mam zamiaru jej gloryfikować. Zade to psychol, który się z tym nie kryje. Toksyczność (tak ostatnio nadużywana) polega na niszczeniu drugiej osoby, manipulacji nią, a nie spełnianiem wzajemnych pokręconych, ukrytych pragnień.
Nawiedzony, wiktoriański dom otoczony lasem i oceanem, w którym mieszka Addie był wspaniałym, przepełniającym grozą tłem dla rozgrywającej się, mrocznej fabuły. Po raz pierwszy poczułam ciarki ze strachu, czytając książkę. Duchy, tajemnice rodzinne, które w końcu ujrzały światło dzienne. Właśnie takiego klimatu w książkach poszukuję.
Drugi tom przede mną, trochę się go obawiam, nie udało się uniknąć spojlerów. Czy okaże się za mocny? Zobaczymy. Niebawem dam Wam znać 🌹🌹🌹

H. D. Carlton - Haunting Adeline 🌹
Tom 1 Cat & Mouse duet

10/10

* Obsesja - stalking
* Tajemnice rodzinne
* Nawiedzony wiktoriański dom na odludziu
* Dual pov
* Wątek handlu ludźmi
* 18 +

Opis fabuły na drugim zdjęciu ->

"Ludzie naprawdę nie potrzebowali robić sobie upiornych makijaży ...

Rozwiń Zwiń