To moje drugie spotkanie z twórczością p. Watały i z żalem muszę przyznać, że wcale nie bardziej udane. Przy lekturze jej poprzedniego dzieła miałam wiele obiekcji, ale myślałam, iż autorka będzie uczyć się na własnych błędach i weźmie wszelkie krytyczne uwagi do serca. Myliłam się.

Znowu jest bardzo niechlujne, chaotycznie - ot, bez ładu i składu. Pozorny podział książki na podrozdziały wcale sprawy nie załatwia, zwłaszcza że kilka historii jest powielanych na dalszych kartach publikacji. Liczne błędy merytoryczne i pomyłki w materii historycznej także tego "dzieła" nie obronią. Styl i silenie się na rubaszność pozostawiają wiele do życzenia, bo chwilami ociera się to rynsztok a nie poważną publikację. No ale jako godną uwagi pozycję dyskwalifikuje oprócz tego wszystkiego fakt, iż autorka nie podała źródeł. Chyba że mam w takich kategoriach traktować bibliografię - wtedy wygląda mi to na pracę odtwórczą i zwykłe lenistwo: bo autorzy z pewnością z jakichś materiałów korzystali i można było się z nimi zapoznać.

To moje drugie spotkanie z twórczością p. Watały i z żalem muszę przyznać, że wcale nie bardziej udane. Przy lekturze jej poprzedniego dzieła miałam wiele obiekcji, ale myślałam, iż autorka będzie uczyć się na własnych błędach i weźmie wszelkie krytyczne uwagi do serca. Myliłam się.

Znowu jest bardzo niechlujne, chaotycznie - ot, bez ładu i składu. Pozorny podział książki...