Czytałem to dawno temu i spodobał mi się humor oraz dystans tej książki do prawicowych wartości, które autor podziela. Wprost pisze, że „Polak-katolik-patriota” to mit, a powstania robili masoni, dewianci i inni ludzie uchodzący obecnie za zaprzeczenie patriotyzmu. W kraju zdominowanym przez martyrologiczny PiS, na obrzeżach którego kręcą się narodowcy, warto pamiętać, że część konserwatystów jest bardzo krytyczna do powstań. Właściwie im dalej na prawo, tym ten krytycyzm większy – podzielają go np. Grzegorz Braun i chyba rojaliści-legitymiści (jak Bartyzel i Wielomski).

Pisze o tym, jak któraś pieśń patriotyczna była swojego czasu carska. Porównuje lewicowość do ADHD i chęci uszczęśliwiania ludzi na siłę, ale prawicowość – do lenistwa. Z tej książki poznałem słowo „polactwo”.

Czasami ciągle ją przywołuję i cytuję – prawo Ziemkiewicza dobrze mówi, że państwo powinno robić to, co jest potrzebne, ale czego ludzie nie zrobią sami – jak fundowanie orderów, partii politycznych, itd. – nawet kosztem rzeczy pilnych, za które ludzie sami zapłacą, jak żywienie. Od lat widzę podobny trend w edukacji i przychylam się do niego. Nie ma sensu w ramach lektur szkolnych czytać bestsellerów (typu Potter) – bo ludzie i tak je przeczytają. Lepiej skupiać się na tym, po co nikt sam nie sięgnie, typu klasycy światowi i krajowi.

Doceniam też obserwację, że w polskich rodzinach ojcowie długo byli nieobecni – bo ginęli w powstaniach i na wojnach. Może stąd wysoki status kobiet w Polsce (podobno zwł. w Łódzkiem) i wczesna emancypacja.

Niestety ocena tak nisko, bo po latach widzę w tej książce rażące błędy rzeczowe. Powtarzane przez autora wielokrotnie – namieszały w wielu polskich głowach niczym korwinizmy. Grenlandia od milionów lat nie była nigdy zielona (może poza południowymi brzegami). Para wodna o ile jest głównym gazem cieplarnianym, to nie odpowiada wprost za zmiany klimatu. Topnienie lodowców wcale nie jest pożyteczne. Darwin nie był człowiekiem gorąco religijnym. Gdybym do tej książki wrócił – mógłbym pewnie tak wymieniać więcej. Może wrócę, bo po latach na pewno wyciągnę z niej więcej, a na różne byki będę przygotowany.

Czytałem to dawno temu i spodobał mi się humor oraz dystans tej książki do prawicowych wartości, które autor podziela. Wprost pisze, że „Polak-katolik-patriota” to mit, a powstania robili masoni, dewianci i inni ludzie uchodzący obecnie za zaprzeczenie patriotyzmu. W kraju zdominowanym przez martyrologiczny PiS, na obrzeżach którego kręcą się narodowcy, warto pamiętać, że...