Lucy Maud Montgomery zasłynęła opowieściami o osieroconych dziewczynkach, które trafiają do nowego domu(Ania, Emilka) lub też wychowują się w nie do końca pełnej rodzinie(Jana ze Wzgórza Latarni). Pat Gardiner jest zupełnie inną bohaterką. Dziewczynka prowadzi szczęśliwe życie wraz z ukochanymi rodzicami, rodzeństwem i oddaną służącą Judysią w staroświeckim, ale pięknym Srebrnym Gaju. Dziewczynka jest tak przywiązana do domu, że wszystkie zmiany(nie tylko narodziny siostry czy ślub ciotki, ale nawet zgolenie wąsów przez ojca) odbiera jako zagrożenie. Książka opisuje dorastanie Pat i jej próby, by utrzymać wszystko tak jak jest. Nieodłącznym towarzyszem dziewczynki jest jej sąsiad i przyjaciel Hilary zwany Szkrabem.

Miłośnicy Montgomery odnajdą w tej książce to samo ciepło i pogodę co w ,,Ani z Zielonego Wzgórza”. Nawet jeśli Pat irytuje swoim przywiązaniem do drobiazgów i niechęcią zmian, nawet jeśli niektóre historie i postacie od razu nasuwają skojarzenia z innymi książkami kanadyjskiej autorki(Judysia różni się od Zuzanny Baker jedynie irlandzkim pochodzeniem i wiarą w magię), to przyjemnie jest znów zanurzyć się w ten świat. W świecie Pat wszystko jest radosne i kolorowe, nawet jeśli pojawiają się jakieś problemy to są one przezwyciężane przy pomocy przyjaciół i rodziny. W powieści nie brak humoru, ale też wzruszeń. Historyjki z życia sąsiadów bohaterki(znak rozpoznawczy twórczości Lucy Maud) ubarwiają powieść i dodają smaczku. Judysia jest mistrzynią ze swoimi uwagami. Służąca ma cięty język, ale jest też bardzo wierna i kochająca. Serce może też skraść Hilary, który przez wiele lat lojalnie stoi przy Pat i walczy o jej uwagę, niczym Gilbert Blythe o Anię Shirley.

,,Pat ze Srebrnego Gaju” jest uroczą historyjką, która pozwala zapomnieć o zmartwieniach i zobaczyć dobro w świecie, ale w tej lekkości Lucy Maud Montgomery przemyca też takie problemy jak strata bliskiej osoby czy odrzucenie przez rodzinę na przykładzie Hilary’ego. Autorka pokazuje nam jak szybko w nas i otoczeniu zachodzą zmiany do których trudno się przyzwyczaić. Jednak nawet najsmutniejsze wydarzenia w tej książce nie są traktowane jako życiowa tragedia, ale coś, co należy do porządku rzeczy i musi nastąpić, aby potem mogło wzejść słońce. I chociaż pewnie niektórzy będą się burzyć, że to naiwne, właśnie to jest w książkach Montgomery piękne. One nie opisują wyidealizowanego świata, autorka pozwala sobie na opisanie rzeczy przykrych, ale każda napisana przez nią strona tchnie nadzieją.

Myślę, że wielbicielom twórczości Lucy Maud Montgomery nie trzeba rekomendować ,,Pat”. Zawsze miło jest odwiedzić Wyspę Księcia Edwarda – tą opisywaną przez autorkę.

,, (…) umieć kochać to dar bogów i trzeba za to płacić, oj, płacić.”

Lucy Maud Montgomery zasłynęła opowieściami o osieroconych dziewczynkach, które trafiają do nowego domu(Ania, Emilka) lub też wychowują się w nie do końca pełnej rodzinie(Jana ze Wzgórza Latarni). Pat Gardiner jest zupełnie inną bohaterką. Dziewczynka prowadzi szczęśliwe życie wraz z ukochanymi rodzicami, rodzeństwem i oddaną służącą Judysią w staroświeckim, ale pięknym...