Całkiem niedawno, zupełnie przypadkowo, w moich rękach znalazła się ta niezwykła książka. Teoretycznie jest to piąty tom sagi o rodzinie Dollanganger’ów. W praktyce jednak fabuła stanowi zamknięcie całej historii, poprzez szczegółowe wyjaśnienie przyczyn tragicznych losów tejże familii.

Cofamy się więc w odległą przeszłość, poznając losy dziadków rodzeństwa, które zostało tak okrutnie potraktowane; z dnia na dzień, bez szerszych wyjaśnień zamknięto je na długie miesiące na ciemnym poddaszu. Babka Oliwia wydawała mi się najzimniejszą ze wszystkich kobiet na świecie. „Ogród cieni” daje jednak odpowiedź na pytanie dlaczego stała się aż tak nieludzka.

Autorka bardzo wyraźnie nakreśliła przemianę osobowościową, jaka nastąpiła w głównej bohaterce książki. Z niewinnej, nieskazitelnej, skromnej i zakompleksionej (z powodu wysokiego wzrostu) młodej dziewczyny, z biegiem lat tworzy się bardzo konserwatywna, zacięta kobieta. Jej postać obrasta w twardą skorupę. Staje się zimna i wyrachowana. Oddala od siebie wszelkie ludzkie odczucia i emocje.

Nie dzieje się to bez przyczyny. Odpowiada za to jedna osoba, jej mąż Malcolm Foxworth. Gdy go poznała, myślała że wygrała los na loterii. Był on pierwszym mężczyzną, przy którym czuła się w pełni akceptowana. Bardzo szybko oddała mu swoje serce. Tuż po ślubie, po przyjeździe do jego ogromnej rezydencji – Foxworth Hall – uświadamia sobie jednak w jak dużym była błędzie co do tego człowieka.

Okazuje się, że Oliwia miała być tylko jednym z elementów jego planu na życie. Była istotnym składnikiem jego układanki, w której jej jedynym zadaniem, jako jego żony było urodzenie mu potomków oraz zarządzanie posiadłością. Nie było tu miejsca na miłość i czułość. Malcolm był bowiem człowiekiem despotycznym. Potrafił tylko ranić i upokarzać swoją żonę.

Jakby tego było mało, ciosem dla niej okazał się powrót do rezydencji ojca Malcolma, ze swą młodziutką, niezwykle urodziwą i wesołą żoną - Alicją. Wraz z ich przyjazdem cały dom ożył. Służba pokochała nową panią domu, która była zupełnym przeciwieństwem zgorzkniałej i surowej Oliwii.

Jednak w Foxworth Hall jeszcze nikt nigdy nie zaznał pełni szczęścia. To miejsce jest jakby naznaczone, źle wpływa na ludzi. Nie inaczej będzie w tym przypadku; na terenie rezydencji dojdzie bowiem do wielu nieszczęść, które odcisną swe piętno na przyszłych pokoleniach Foxworth’ów.

Podsumowując – fabuła powieści skupia się na ogromie cierpienia, na jakie skazany zostaje człowiek przez wydawałoby się najbliższą mu osobę. Czasami tak niewiele potrzeba do szczęścia. Wystarczyłaby odrobina miłości, szacunku i troski. W przypadku Oliwii zabrakło wszystkiego. Ślub z nieodpowiednim mężczyzną zamienił jej spokojne dotąd życie w piekło. Wszystkie plany i marzenia legły w gruzach. Upokorzenia i przemoc psychiczna stały się częścią jej dnia codziennego.

To wszystko sprawiło, że zrobiło mi się ogromnie żal tej kobiety i zaczęłam na wiele spraw patrzeć inaczej. Jednak z drugiej strony czy to wszystko może stanowić usprawiedliwienie dla jej późniejszego, haniebnego zachowania… Czy ofiara ma prawo, aby zamienić się w kata…? Nie potrafię jednoznacznie ocenić tej postaci. Może Wam będzie łatwiej. Zachęcam do lektury…

Całkiem niedawno, zupełnie przypadkowo, w moich rękach znalazła się ta niezwykła książka. Teoretycznie jest to piąty tom sagi o rodzinie Dollanganger’ów. W praktyce jednak fabuła stanowi zamknięcie całej historii, poprzez szczegółowe wyjaśnienie przyczyn tragicznych losów tejże familii.

Cofamy się więc w odległą przeszłość, poznając losy dziadków rodzeństwa, które zostało...