„Jakie proste i kruche jest życie - niczym delikatne tchnienie powietrza.”

Dwóch mężczyzn, dwie niezwykłe historie, które w pewnym momencie autor splata ze sobą, tworząc pełną emocji opowieść nie tylko o wielkiej miłości, ale przede wszystkim o stracie, bólu, tęsknocie za ukochaną osobą i niegasnącej nadziei .

Rok 1917. Moritz Daniecki jest galicyjskim zbiegiem z obozu jeńców wojennych na Syberii. Zanim został wcielony do armii i wyruszył na wojnę, obiecał dozgonną miłość Lotte, dziewczynie z którą rozmawiał zaledwie kilka razy. Teraz od rodzinnego domu i ukochanej dzieli go prawie siedem tysięcy kilometrów i Moritz decyduje się na wyczerpującą wyprawę przez ogarnięty wojną domową kontynent. Przy życiu trzyma go jedynie miłość i nadzieja, że po latach w końcu zobaczy swoją Lotte.

Ponad siedemdziesiąt lat później, Leo Dankin podczas podróży po Ameryce Południowej traci swoją dziewczynę Eleni, która ginie w wypadku autobusowym. Leo obwinia się za jej śmierć i nie potrafi pogodzić się z jej odejściem. Chociaż ma dopiero dwadzieścia pięć lat i całe życie przed sobą, wydaje mu się, że wszystko przegrał i nigdy nie będzie potrafił być znowu tak szczęśliwy, jak wtedy, gdy była przy nim Eleni.

Niezwykłe akty prawdziwej miłości uważam za bardzo udany debiut Scheinmanna. Chociaż fabuła jest dosyć przewidywalna i daleko jej do oryginalności, to całość napisana jest pięknym językiem i czyta się świetnie. Mnie ta opowieść urzekła i bardzo wzruszyła. Skłoniła też do zastanowienia się nad sensem życia, nad tym czym jest prawdziwe szczęście. Pokazała, że miłość jest potężną siłą, która wprawia w ruch cały wszechświat. Może dawać nadzieję, wypełniać nasze dni, być wszystkim, co mamy. Do tej pory chodzi mi po głowie historia Leo, któremu śmierć odebrała ukochaną. Jego ból wydaje się przenikać przez karty powieści i staje się niemal namacalny. Nawet nie chcę sobie wyobrażać jak trudne musi być pogodzenie się ze stratą bliskiej osoby, dlatego tym bardziej doceniam to, co mam. Jeśli tak jak ja lubicie smutne i dające do myślenia historie to zachęcam do lektury.

„Jakie proste i kruche jest życie - niczym delikatne tchnienie powietrza.”

Dwóch mężczyzn, dwie niezwykłe historie, które w pewnym momencie autor splata ze sobą, tworząc pełną emocji opowieść nie tylko o wielkiej miłości, ale przede wszystkim o stracie, bólu, tęsknocie za ukochaną osobą i niegasnącej nadziei .

Rok 1917. Moritz Daniecki jest galicyjskim zbiegiem z obozu...