Książka ta jest zbiorem prac "naukowych" dotyczących wątków bądź postaci, które pojawiły w sadze "Zmierzch". Jest ich tu jedynie (i aż) dwanaście (podzielone są wg rozdziałów). Możemy się dzięki nim dowiedzieć paru interesujących rzeczy.
Jednak! moim zdaniem "Zmierzch" to dla mnie zwykły.. no dobra, niezwykły (bo paranormalny) romans. Nie doszukiwałabym się tu większej filozofii, a mam wrażenie, że te właśnie prace chcą odkryć jakieś niecodzienne wartości obecne w sadze.
Bądźmy szczerzy, "Zmierzch" to książka "łatwa, lekka i przyjemna", która nie ma uczyć historii i raczej nie ma też zaciekawić czytelnika rzeczywistą przeszłością.
Stephanie Meyer nagięła sporo faktów albo w ogóle je pominęła. Jest to zrozumiałe z pewnych względów (chociaż nie do końca tłumaczy autorkę). "Zmierzch" kochamy (bądź nienawidzimy) za uczucia, postaci, miejsca tu przedstawione, a nie za realizm świata.
Mówiąc prościej, ta książka mnie trochę wynudziła. Parę aspektów było intrygujących, nie przeczę. Mimo to zdaję mi się, że to wszystko było pisane pod pewnym przymusem (bo raczej nie po to by udowodnić już i tak wiadome braki w fabule).
Jednakże z ciekawości można sięgnąć po "Zmierzch i historia". ;)

Książka ta jest zbiorem prac "naukowych" dotyczących wątków bądź postaci, które pojawiły w sadze "Zmierzch". Jest ich tu jedynie (i aż) dwanaście (podzielone są wg rozdziałów). Możemy się dzięki nim dowiedzieć paru interesujących rzeczy.
Jednak! moim zdaniem "Zmierzch" to dla mnie zwykły.. no dobra, niezwykły (bo paranormalny) romans. Nie doszukiwałabym się tu większej...