Książka dość specyficzna. Nie spodziewajmy się wartkiej, chronoligocznej akcji. Więcej tu wewnętrznych monologów narratorki i głównej bohaterki w jednym.

Martyna jest poukładaną intelektualistką, zgoła odmienną od swojej matki. Tocząc nią rozmowy, konfrontuje się jednocześnie sama ze sobą i próbuje zrozumieć zarówno siebie, matkę, jak i ich zawiłą relację. Rozmyśla także nad swoim życiem towarzyskim, relacjami z mężczyznami.

Podałam wyższą ocenę od większości moich poprzedników, ponieważ książka nie jest taka bezwartościowa. Jest zawiła, troszkę nudna i momentami chaotyczna tak jak tylko mogą być chaotyczne myśli kobiety zmagającej się ze swoimi wewnętrznymi emocjami, które nie znajdują upustu, ale myślę, że właśnie o taki efekt końcowy zabiegała autorka.
Poza tym skłania do myślenia, zrozumienia własnej przeszłości i relacji z innymi ludźmi. Było w książce kilka momentów, które wydawały mi się wręcz wyrwane z mojego życia, przez co wspomnienia ożywały przynosząc nowe refleksje.

Jeżeli akurat macie tę pozycję pod ręką, to warto sięgnąć i sprawdzić, jak ją czujecie. Może znajdziecie w niej coś dla siebie. Czytywałam o wiele gorsze, nie wnoszące nic do życia książki.

Książka dość specyficzna. Nie spodziewajmy się wartkiej, chronoligocznej akcji. Więcej tu wewnętrznych monologów narratorki i głównej bohaterki w jednym.

Martyna jest poukładaną intelektualistką, zgoła odmienną od swojej matki. Tocząc nią rozmowy, konfrontuje się jednocześnie sama ze sobą i próbuje zrozumieć zarówno siebie, matkę, jak i ich zawiłą relację. Rozmyśla także...

Z jednej strony ciekawe uwagi o naznaczonych ambiwalentnością relacjach matki i córki, czasami miałam wrażenie, że znam je z autopsji. Brutalnie szczere wyznania młodszej z kobiet, którą mierzi odgrywanie tych samych ról, zależnośc od matki, jej kłotliwość, szantaże emocjonalne. Otóż bohaterka nie boi się szokowac, pluje jadem na rodzicielkę, ale tak to bywa w toksycznych związkach, że osoba uzależniona i nienawidzi dręczyciela, i nie może bez neigo żyć. szkoda, ze autroka nie um=niosłą tego tematu. Beznadziejnie nudna, banalna i wtórna to lektura, oferująca sztampowe urozmaicenia fabuły, dość specyficzny język i nieudolnie stworzone postaci.

Z jednej strony ciekawe uwagi o naznaczonych ambiwalentnością relacjach matki i córki, czasami miałam wrażenie, że znam je z autopsji. Brutalnie szczere wyznania młodszej z kobiet, którą mierzi odgrywanie tych samych ról, zależnośc od matki, jej kłotliwość, szantaże emocjonalne. Otóż bohaterka nie boi się szokowac, pluje jadem na rodzicielkę, ale tak to bywa w toksycznych...

Jakoś nie za bardzo podobała mi się ta książka. Są to głównie rozmyślania bohaterki, powracanie pamięcią do pewnych chwil, rozmowy z matką. Obie kobiety coś jednocześnie przyciąga i odpycha od siebie. Niby w jakiś sposób próbują nawiązać relacje, porozumiewają się, żartują.. jednak według mnie to trochę za mało. Jakoś nigdy nie przyszłoby mi do głowy, żeby przeklinać na blisko mi osobę, nawet jeśli ma to być tylko żartobliwie. W sumie trochę nudziłam się, czytając tę książkę, niektóre fragmenty nawet pomijałam. Ale nie chcę nikogo zniechęcać, wybór należy do Ciebie.. ;)

Rozśmieszyły mnie te słowa:
"-Mleko masz w lodówce - mówi matka.
-Dzięki, mamo, bo już podejrzewałam, że tym razem włożyłaś je do pralki." (poczułam się tak, jakby to moja koleżanka mówiła do mnie :)

Jakoś nie za bardzo podobała mi się ta książka. Są to głównie rozmyślania bohaterki, powracanie pamięcią do pewnych chwil, rozmowy z matką. Obie kobiety coś jednocześnie przyciąga i odpycha od siebie. Niby w jakiś sposób próbują nawiązać relacje, porozumiewają się, żartują.. jednak według mnie to trochę za mało. Jakoś nigdy nie przyszłoby mi do głowy, żeby przeklinać na...

Przeczytałam tą książkę już dość dawno, ale jak wiadomo - świetne książki pamięta się latami. Niestety, ta zdecydowanie nie należała do takich.

Przeczytałam tą książkę już dość dawno, ale jak wiadomo - świetne książki pamięta się latami. Niestety, ta zdecydowanie nie należała do takich.