Nigdy dotąd nie byłem zwolennikiem tego typu literatury. Okropnie mnie nudziła. Okazuje się jednak, że bardzo się w tym względzie myliłem. To doskonała książka z pasją i dziennikarskim zacięciem kreśląca ostatnie miesiące wojny a zwłaszcza agonię przegranego Berlina. Miasta, które w czasie kilkunastu dni doświadczyło choć w części tego czego reszta Europy zwłaszcza tej wschodniej doświadczała od Niemców przez długie lata okupacji. Udziałem zwyczajnych ludzi stały się gwałty, egzekucje, głód i choroby. Mit wielkich aryjskich Niemiec zawalił się w gruzy pod którymi zaginęły chore idee przywódców i zwyczajni ludzie. Złamane charaktery i zniszczone ludzkie życia. Dramaty śmierci w ostatnich dniach wojny i przeżycia z którymi niejednokrotnie trudniej było żyć niż ginąć. To tyczyło przede wszystkich młodych dziewcząt gwałconych zbiorowo przez armię czerwoną. Zresztą nie mówimy tu tylko o młodych kobietach ale o kobietach w ogóle. Gwałcicielom wielokrotnie było wszystko jedno w jakim wieku była gwałcona. Alianci zachodni spóźnili się na zdobywanie miasta. Stalin po mistrzowsku rozegrał partię o Europę z takim skutkiem, że nawet wstrzymywano front zachodni aby armia czerwona mogła wejść do Berlina i zrobić z miastem to co jej się podobało.

Nigdy dotąd nie byłem zwolennikiem tego typu literatury. Okropnie mnie nudziła. Okazuje się jednak, że bardzo się w tym względzie myliłem. To doskonała książka z pasją i dziennikarskim zacięciem kreśląca ostatnie miesiące wojny a zwłaszcza agonię przegranego Berlina. Miasta, które w czasie kilkunastu dni doświadczyło choć w części tego czego reszta Europy zwłaszcza tej...