„Szpital przemienienia” to debiut Stanisława Lema.
Akcja toczy się w szpitalu dla psychicznie chorych podczas drugiej wojny światowej. Stanisław Trzyniecki, jest młodym lekarzem, który dopiero rozpoczyna praktykę. Trafia do miejsca, w którym nie ma pewników a każdy dzień przynosi więcej pytań niż odpowiedzi. Poznajemy życie pracowników placówki, razem z młodym lekarzem przyglądamy się pacjentom i relacjom, które z biegiem stron coraz bardziej się plączą…
„Ale miałem z osiemnaście lat, kiedy zorientowałem się, jak wielu matołów zostaje lekarzami. Od tego czasu panicznie lękałem się choroby, jakże bowiem można spowiadać się ze swoich wstydliwych słabości przed jakimś głupszym od siebie?”
Powieść porusza problemy etyczne, każe czytelnikowi razem z głównym bohaterem podjąć proces myślenia nad dylematami moralnymi, których bezsprzecznie Stanisław dotyka. To jaką decyzję podejmie będzie miało wpływ nie tylko na jego życie.
Kim jesteśmy kiedy przychodzi do trudnych wyborów? Czy potrafimy podjąć właściwą decyzję i czym ona właściwie jest?
„Szpital przemienienia” to pierwszy tom z trylogii „Czas nieutracony” od dwóch pozostałych tomów Stanisław Lem stanowczo się odcinał, zostały bowiem napisane pod dyktando ówczesnej władzy. Nie jest to książka lekka i przyjemna. Były momenty kiedy czytając marszczyłam czoło i wstrzymywałam oddech w oczekiwaniu na dalszy ciąg. Z pewnością robi wrażenie, przeszywa do szpiku kości i jest jedną z tych pozycji, które warto znać, chociaż do książek rozrywkowych jej bardzo daleko.
„Mnie się zdaje- powiedział- że wielkie dzieła powstają nie dzięki obłędowi, lecz mimo niego”

„Szpital przemienienia” to debiut Stanisława Lema.
Akcja toczy się w szpitalu dla psychicznie chorych podczas drugiej wojny światowej. Stanisław Trzyniecki, jest młodym lekarzem, który dopiero rozpoczyna praktykę. Trafia do miejsca, w którym nie ma pewników a każdy dzień przynosi więcej pytań niż odpowiedzi. Poznajemy życie pracowników placówki, razem z młodym lekarzem...