Do Zoli trzeba dojrzeć. To przede wszystkim.
Książka napisana w stylu powieści historycznej. Dużo w niej opisów, przede wszystkim kolei, pociągów, co czasem może nużyć.
Jednak na zdecydowaną uwagę zasługuje opis pewnego zjawiska,które w czasach pisarza na pewno występowało,tyle,że pod inną nazwą i nie było tak popularne jak dziś,a mianowicie chodzi o seryjne morderstwo, lub morderstwo na tle seksualnym.
Bo też taką problematykę porusza ta książka. Główny bohater jest zawładnięty przez żądzę (nazywane przez niego chorobą) zabicia kobiety, których nie jest w stanie kontrolować. Widzimy tutaj problematykę morderstwa o patologicznym, chorobowym i niewytłumaczalnym motywie. Nie z zemsty, nie z rabunku, nie z emocji, tylko.. no właśnie? Co kierowało Jakubem podczas fantazji o morderstwie i w końcu samego aktu? Założę się,że gdyby losy bohatera potoczyły się inaczej, byłby on świetnym materiałem na seryjnego mordercę. Zola w swojej powieści porusza tematykę morderstwa (dodam,że nie tylko Jakub zabija ale także dużą część bohaterów powieści) w typowy dla XIX wieku sposób-poprzez genetykę i wrodzone skłonności do przestępstw. W tym wieku powstawały różnego rodzaju pseudonauki próbujące określić wygląd typowego przestępcy.
To dosyć ciekawie zarysowuje nam sposób myślenia ludzi w tamtej epoce.
Ogólnie po książkę sięgnęłam z powodu zainteresowań kryminologią, kryminalistyką i chciałam cofnąć się do początków tej nauki, poszukać informacji o podejściu społecznym do problematyki przestępstw,a ta książka okazała się doskonałym materiałem.
Ogólnie polecam :)

Do Zoli trzeba dojrzeć. To przede wszystkim.
Książka napisana w stylu powieści historycznej. Dużo w niej opisów, przede wszystkim kolei, pociągów, co czasem może nużyć.
Jednak na zdecydowaną uwagę zasługuje opis pewnego zjawiska,które w czasach pisarza na pewno występowało,tyle,że pod inną nazwą i nie było tak popularne jak dziś,a mianowicie chodzi o seryjne morderstwo,...