Powieść Galana została w Polsce przyjęta wyjątkowo źle (średnia ocen na LC to tylko 4.96/10, to bardzo niskie sumarum, biorąc pod uwagę, że większość czytelników wystawia zazwyczaj o 2-3 punkty ocenę wyższą niż książka faktycznie na to zasługuje). Sam tej średniej swoją notą wymiernie nie podniosę, niemniej "W poszukiwaniu jednorożca" ma pewien plus dodatni. Do ujemnych plusów należy oczywiście odrzucająca po kilkunastu stronach niezbyt udana stylizacja języka na opowieść-pamiętnik prostego rycerza z XV-wieku, który przegrał swoje życie i zdrowie na absurdalnej ponad dwudziestoletniej epopei przez afrykański interior po róg nosorożca. Drugim minusem jest słabująca i nudna w wielu miejscach fabuła. Niemniej powieść zostaje uratowana sugestywnym zakończeniem, które nadaje "W poszukiwaniu jednorożca" zaskakującej głębi. Losy Juana z Olid stają się symbolem zmian, soczewką niedopasowania i wyjścia bohatera ze swoich czasów. Wyjeżdża on ze swojej rodzinnej Kastylii w roku 1471 roku jako rycerz w średniowiecznym kraju, a wraca w 1492 roku jako bezdomny do kraju nowej epoki, kraju odkryć geograficznych, nowych wartości, nowej rzeczywistości, gdzie nie ma miejsca dla rycerskich reliktów. Warto przebrnąć całą powieść, aby dotrzeć do tej konstatacji.

Powieść Galana została w Polsce przyjęta wyjątkowo źle (średnia ocen na LC to tylko 4.96/10, to bardzo niskie sumarum, biorąc pod uwagę, że większość czytelników wystawia zazwyczaj o 2-3 punkty ocenę wyższą niż książka faktycznie na to zasługuje). Sam tej średniej swoją notą wymiernie nie podniosę, niemniej "W poszukiwaniu jednorożca" ma pewien plus dodatni. Do ujemnych...