Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę tę oceniać można z dwóch punktów widzenia: realizacji zamysłu Autora oraz atrakcyjności tegoż zamysłu dla czytelnika. Zamiarem J.E. Galana było zapewne stworzenie powieści podróżniczej utrzymanej w stylu średniowiecznej relacji spisanej przez człowieka z tamtej epoki (końca XV w.). Mógł tu skorzystać z wzorca dość licznych, zachowanych relacji ówczesnych odkrywców i konkwistadorów. Zamysł ten zrealizował z powodzeniem, opisując piórem bohatera i narratora, rycerza Juana z Olid, wieloletnią podróż w głąb Afryki w poszukiwaniu mitycznego jednorożca, którego róg miałby przywrócić męskość dotkniętemu impotencją królowi Kastylii. Stylizacja ta wypadła udanie, poznajemy świat (Hiszpanię, ziemie Maurów, Czarną Afrykę) widziany oraz oceniany oczyma średniowiecznego rycerza. Autor trzymał się też konsekwentnie realiów i wydarzeń epoki. Wzmianki o jednorożcu (w rzeczywiste istnienie tego zwierzęcia faktycznie jednak wówczas wierzono) to jedyny element fantastyczny w całym utworze. Znacznie gorzej wypada natomiast ocena atrakcyjności tak napisanej powieści dla czytelnika. Otóż stylizacja (sama w sobie udana) okazuje się mało strawna dla współczesnego odbiorcy. Z kart „powieści” wieje nudą, fabuła wlecze się powoli, kolejne wydarzenia, nawet dramatyczne (bitwy, rzezie, ucieczki itp.) przedstawiane są z beznamiętną monotonnością, w podobny sposób co kilkanaście stron. Brak punktów kulminacyjych, zwrotów akcji, scen wzbudzających większe emocje. Z bohaterem trudno się w jakikolwiek sposób utożsamić, zrozumieć jego postępowanie, wydaje się zupełnie obcy. W tekście nie ma praktycznie żadnych dialogów, zamieszczono za to sporo nużących opisów. W dodatku opisy te nie odnoszą się zazwyczaj do obiektów czy krajobrazów, które mogłyby zaciekawić czytelnika, dotyczą natomiast np. drobiazgowych relacji o strojach, w których występują poszczególne postacie przy różnych oficjalnych i towarzyskich okazjach (to jeszcze w Hiszpanii). Rozumiem, że to element stylizacji oraz ukazania sposobu postrzegania świata przez narratora, w lekturze okazuje się jednak po prostu nudny. Podsumowując, Autor osiągnął zamierzony efekt (i za to należą się wyrazy uznania),rezultat wydaje się jednak mało atrakcyjny dla czytelnika.