Daphne du Maurier poznałam wcześniej z lekko sensacyjnych powieści "Rebeka" i "Oberża na pustkowiu". "Dzieci metresy" to powieść odbiegająca od wyżej wymienionych.
Jest to historia o początkach rodziny autorki, du Maurierów, w dobie wiktoriańskiej Anglii i ówczesnej Francji.
Protoplastką była Mary Ann Clarke, metresa Diuka Yorku, kobieta piękna i uwodzicielska ale pospolita w manierach, chciwa, skąpa, niewierna i przebiegła. Dzięki sprytowi, uzyskała od Diuka dla siebie i córki dożywotni legat, w zamian za milczenie i nie publikowanie kompromitujących listów.
Mary Ann miała dwójkę dzieci: Georga i Ellen, jednak nigdy nie wyjawiła kim są ich ojcowie., być moze sama nie wiedziała.
Córka Ellen , niezbyt urodziwa, spokojna i patrząca krytycznie na życie matki, wyszła za mąż za Louisa-Mathurina, syna Roberta Busson du Maurier, urzekając go piękną grą na harfie.
Sam Louis-Mathurin du Maurier, to człowiek żyjący ciągle z głową w chmurach, niepoprawny optymista, śpiewak i wynalazca, który nigdy nie odniósł sukcesu w tych profesjach, wiecznie bez pieniędzy, pożyczający je bez skrupułów od wszystkich, nigdy je nie zwracając .
Powieść opisuje ich życie, w ciężkich czasach, pełne trosk, ciągłego braku funduszy i niepewności jutra, gdzie liczyły się tylko koneksje, nazwiska, posiadłości, pieniądze, dywidendy i spadki rodzinne, a małżeństwa w większości zawierane były z myślą o zabezpieczeniu finansowym małżonków.
Autorka ciekawie kreśli również życie ich trójki dzieci, Georga Louisa Palmella "Kicky`ego", Aleksandra Eugene "Gyggy`ego" oraz Isabell "Isobell", które odziedziczyły po ojcu zdolności artystyczne i beztroskę a po babce żyłkę awanturniczą, przez co nic nie osiągnęli w życiu.
Jedynie wybił się "Kicky", który po wielu latach dopiero, zdobył sławę wybitnego rysownika.
Choć początkowo marzył o malarstwie olejnym, wiele lat zmarnował na płytkie życie w towarzystwie kolegów, wśród bohemy Londynu i Paryża.
Dopiero tragedia jaka go spotkaøa, zmobilizowała go do ciężkiej pracy i ostatecznie doprowadziła do sukcesu i stabilizacji finansowej.
Przodkowie autorki mieli różne wady i ułomności moralne ale byli duszami artystycznymi. Jak sama pisze, "kłamali z wdziękiem i pewnością siebie; wahali się na krawędzi między nieuleczalnym optymizmem, a całkowitą rozpaczą; roztrwaniając wszystko co posiadali, mieli wielkie serce i puste sakiewki; niektórzy byli rozpustnikami; dawali się lubić a ich poczucie humoru jest lekko wykrzywione i ma posmak satyryczny a język cierpki".
Powieść " Dzieci metresy" nie każdemu może odpowiadać. Na pewno zadowoli jednak czytelników lubiących okres wiktoriański, a także tych, którzy lubią historie oparte na faktach.

Daphne du Maurier poznałam wcześniej z lekko sensacyjnych powieści "Rebeka" i "Oberża na pustkowiu". "Dzieci metresy" to powieść odbiegająca od wyżej wymienionych.
Jest to historia o początkach rodziny autorki, du Maurierów, w dobie wiktoriańskiej Anglii i ówczesnej Francji.
Protoplastką była Mary Ann Clarke, metresa Diuka Yorku, kobieta piękna i uwodzicielska ale...