Jakiś tydzień temu skończyłam czytać tę książkę pełna złości i zarazem smutku. Ktoś mi zaspojlerował, ale nie wiedziałam, co dokładnie (nie będę wredna :P)

Powieść, jak i sam cykl, ponura, uświadamiająca nam, że okrucieństwo jest częścią ludzkiej historii. Można przeczytać moją recenzję pierwszej części.

Nie powiem, zaskoczyła mnie. Myślałam, że główna bohaterka wyjdzie cało razem ze swoimi bliskimi. Zakończenie mnie nie usatysfakcjonowało. Po prostu za mało zostało opisane, tak jakby miała się zacząć kolejna część.

Kosogłos opowiada o walce młodej dziewczyny, tak naprawdę odpowiedzialnej za cały naród, zmagającej się z Kapitolem i jego prezydentem Snowem o krwawym oddechu i który utrzymuje grozę sytuacji, podrzucając Katniss białe róże, co miało jej udowowdnić, że to on tu rządzi.

Nie ma tu podkolorowanych scen, ciągle jesteśmy świadomi śmierci. Każdy, jak Katniss może walczyć i może umrzeć.

W tej książce nie ma tak Hop, siup - walka. Najpierw muszą walczyć tak jakby teoretycznie, potem praktycznie.

Mimo wszystko druga i pierwsza część była najlepsza i po przeczytaniu całej sagi nadal tak sądzę.

Jakiś tydzień temu skończyłam czytać tę książkę pełna złości i zarazem smutku. Ktoś mi zaspojlerował, ale nie wiedziałam, co dokładnie (nie będę wredna :P)

Powieść, jak i sam cykl, ponura, uświadamiająca nam, że okrucieństwo jest częścią ludzkiej historii. Można przeczytać moją recenzję pierwszej części.

Nie powiem, zaskoczyła mnie. Myślałam, że główna bohaterka wyjdzie...