Długo przeze mnie wyczekiwany i wypatrywany kryminał jednego z najlepszych współczesnych twórców tego gatunku – Harlana Cobena, dziewiąty z serii z Myronem Bolitarem. Książka jest dobra bo Bolitar jest dobry. Mam słabość do tego faceta i nic na to nie poradzę.

Godzina piąta rano. W mieszkaniu na Manhattanie, rozbrzmiewa dźwięk telefonu. Zaspany Myron Bolitar odbiera nie wierząc własnym uszom. Dzwoni jego dawna kochanka, Teresse Collins –doskonały światowej sławy tyłeczek, jak ją określił Win, z prośbą by Bolitar przyjechał do Paryża. Tak po prostu. Myron Bolitar niegdyś dobrze zapowiadający się koszykarz, w wyniku kontuzji, musi zadowolić się rolą agenta sportowego. Jego wspólnikiem i zarazem najlepszym przyjacielem jest wspomniany wcześniej obrzydliwie bogaty Win, a ściślej- Windsor Horne Lockwood Trzeci. Win jest specyficzną postacią. Porcelanowa buzia, rumiane policzki, rzedniejące blond włosy z iście równym przedziałkiem. Całości dopełnia niebieski blezerek z różowo- zieloną podszewką oraz kolorowa chusteczka tkwiąca w butonierce. Piękniś do kwadratu. Ale biada tym osiłkom, którzy nie doceniają Wina. Stwierdzenie: „nie oceniaj ludzi po wyglądzie” jest tu jak najbardziej trafne. Najwięksi siłacze, którzy uznali go za niegroźnego pionka, przekonują się o swym błędzie w najmniej odpowiednim momencie, przeważnie w drodze do szpitala.

Wróćmy do Myrona. Jak przystało na faceta będącego w związku z niejaką Ali, odrzuca propozycję całonocnego seksu w Mieście Zakochanych złożoną przez Terese. Na krótko. Pobicie funkcjonariusza policji sprawia, że Bolitar chcąc nie chcąc musi zniknąć z kraju, a nagłe rozstanie z Ali tylko pomaga mu obrać właściwy kierunek podróży. Na lotnisku w Paryżu Myron poddany zostaje dziwnemu przesłuchaniu, które stanie się początkiem zawiłych zdarzeń. Terese na „dzień dobry” informuje, że zaginął jej były mąż Rick Collins i prosi Myrona, by pomógł go odszukać. Zanim Bolitar rozpoczął poszukiwania odnajduje się Rick, a ściślej jego zwłoki. Pozostawione ślady krwi należą do córki Terese i Ricka, tylko że ta osiem lat wcześniej zginęła w wypadku samochodowym. Na prośbę zrozpaczonej matki, Myron próbuje rozwikłać zagadkę. Prowadząc własne śledztwo wplątuje się w coraz to nowe tarapaty, jak zawsze. Morderstwo goni morderstwo, zabójca goni Bolitara, Win przybywa z odsieczą, jak zawsze.

W książce mamy do czynienia z międzynarodowym terroryzmem. A i owszem. Akcja dopiero zaczyna raczkować kiedy to terroryści oddają w stronę Bolitara całą serię kul. Zamachowcy będą nam towarzyszyć niemal do ostatnich stron powieści, w tej czy w innej postaci.

Kolejny raz Myron Bolitar ociera się o śmierć a ja znów drżę z obawy o jego życie. Boję się dnia, w którym Harlan Coben wpadnie na pomysł, by uśmiercić moją ulubioną postać. Bolitar to taki mistrz ciętej riposty. Jego kipiące sarkazmem i ociekające ironią zwroty wywołują uśmiech na mej twarzy, ba, zaśmiewam się do łez, nie zważając na to, że akurat jadę autobusem, wprawiając pasażerów w nie lada zdumienie.

Zdziwiło mnie zakończenie powieści. Nie było przewidywalne. Nie w tym rzecz. Było inne niż wszystkie, aż chce się napisać: zbyt naciągane. Czytając powieści Cobena, zawsze zadaję sobie pytanie „Kto zabija?”. I bawiąc się w detektywa próbuję szybciej niż Bolitar zdemaskować mordercę. Im ciężej mi to idzie i sama gubię się w kolejnych intrygach, tym mam większą frajdę z czytania. Większość książek Cobena właśnie taka jest. W „Zaginionej” zabrakło mi tego napięcia trzymającego niemal od pierwszej do ostatniej strony. Ale jak inne książki tego autora tak i tę przeczytałam, ba!, pochłonęłam z prędkością światła.

Tkwiłam w smutnym przekonaniu, że na kolejną powieść przyjdzie mi czekać rok z okładem, gdy na półce w księgarni ujrzałam jeszcze ciepłą „Mistyfikację - najnowszy kryminał Harlana Cobena. Już zacieram rączki!

Długo przeze mnie wyczekiwany i wypatrywany kryminał jednego z najlepszych współczesnych twórców tego gatunku – Harlana Cobena, dziewiąty z serii z Myronem Bolitarem. Książka jest dobra bo Bolitar jest dobry. Mam słabość do tego faceta i nic na to nie poradzę.

Godzina piąta rano. W mieszkaniu na Manhattanie, rozbrzmiewa dźwięk telefonu. Zaspany Myron Bolitar odbiera nie...