Wydawałoby się, że książka taka niepozorna, nie jeden przeszedłby obok niej nie zauważając, a szkoda bo prosta w swej formie i treści zawiera duży ładunek emocjonalny.
To dramat dwojga obcych sobie ludzi. Dramat Emmy, który poznajemy na podstawie jej wspomnień z dzieciństwa,kiedy to była okrutnie traktowana przez bliskich i jeszcze nim zdołała się dobrze nauczyć chodzić musiała umieć zatroszczyć sie sama o siebie. I dramat dojrzałego Maxa, który nie zaznając szczęścia, miłości a nawet prawdziwego życia mimo swych 40lat a miał już się z nim żegnać. Następuje splot dwóch ścieżek odległych sobie istot i dochodzi do całkowitej zmiany ich życia.

Jest tragedia i wzruszenie, ale jest też taka lekkość snutej opowieści i bezpośredniość w przedstawianiu zdarzeń. Tu nie ma miejsca na domysły, jest przekaz wprost, konkretnie i na temat. Można nazwać to smutną historią o miłości, ale taką bez "ćwierkania" za to zrodzoną naturalnie. Mimo opisywanych trudnych sytuacji życiowych czytając momentami uśmiechałam się a to za sprawą sposobu opisywanej rzeczywistości,komizmu niektórych wypowiedzi i podejściem bohaterów.

Wydawałoby się, że książka taka niepozorna, nie jeden przeszedłby obok niej nie zauważając, a szkoda bo prosta w swej formie i treści zawiera duży ładunek emocjonalny.
To dramat dwojga obcych sobie ludzi. Dramat Emmy, który poznajemy na podstawie jej wspomnień z dzieciństwa,kiedy to była okrutnie traktowana przez bliskich i jeszcze nim zdołała się dobrze nauczyć chodzić...