Człowiek podczas sprzątania własnej biblioteczki zawsze natrafi na coś ciekawego. Poprzekładałam sobie te moje sześć szafek i patrzę, a tu w relatywnie starym podręczniku do biologii: Stephan King i „Ballada o celnym strzale”. A jak Kingowi można powiedzieć „nie”? Dlatego od razu zabrałam się do czytania.

„Ballada o celnym strzale” to bardzo krótkie opowiadanie, liczące raptem 32 strony, o spotkaniu grupy znajomych u pewnego pisarza. Jak to na spotkaniach bywa, rozmowa spadła nagle na nieoczekiwany temat: szaleństwa i samobójstwa. Właśnie wtedy poznajemy niesamowitą historię Rega Thorpe – pisarza, którego wyobraźnia praktycznie zaczęła żyć własnym życiem, prowadząc do nieszczęśliwego finału.

Kompozycję szkatułkową wręcz ubóstwiam, naprawdę! Dzięki jej zastosowaniu ma się w tym opowiadaniu wrażenie, że nie tylko czyta się tekst, ale jest się również jego częścią. Siedzisz sobie w fotelu i przysłuchujesz się interesującej rozmowie innych ludzi, chociaż sam nie możesz się do niej włączyć. Kolejnym plusem tej publikacji jest niepowtarzalny, stary, dobry King z jego ironicznie trafnymi uwagami. Co prawda, można sobie zdać pytanie – co tak ciekawego pisarz mógłby umieścić w zaledwie trzydziestu dwóch stronach? Uwierzcie – King zamknął tam wiele, a dzięki tak krótkiej formie: zaciekawia, a nie przynudza.

Kreacja Rega przypomina mi Philipa Dicka. Oboje są chorobliwie podejrzliwi wobec rzeczywistości, oboje posiadają swoje fanaberie, oboje widzą wszędzie zagrożenie i oboje są fascynujący. Chociaż nieszczególnie uważam za ciekawe życie w świecie, gdzie dziesięcioletnia skautka to android albo przynajmniej agentka KGB…

Tak czy siak, „Balladę o celnym strzale” warto przeczytać, chociażby z czystej ciekawości. King stworzył dokładnie takie opowiadanie jak Thorpe - lekko zabawne, przyjemne w odbiorze, ale przemycające głębsze treści. Czytelnik ma niepowtarzalną okazję wejść w umysł prawdziwego szaleńcy i jednocześnie z niego wyjść. A dodane do wydania ilustracje stanowią całkiem zgrabny dodatek do całe treści.

Polecam nie tylko zagorzałym fanom Kinga, ale również osobą po prostu zainteresowanym zagadnieniem.

Ale ostrzegam, pamiętajcie, że szaleństwo jest zaraźliwe, a fornity nie istnieją.

Człowiek podczas sprzątania własnej biblioteczki zawsze natrafi na coś ciekawego. Poprzekładałam sobie te moje sześć szafek i patrzę, a tu w relatywnie starym podręczniku do biologii: Stephan King i „Ballada o celnym strzale”. A jak Kingowi można powiedzieć „nie”? Dlatego od razu zabrałam się do czytania.

„Ballada o celnym strzale” to bardzo krótkie opowiadanie, liczące...