W. Redna - nie tak znowu wredna studentka Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa - wysoko postawiła sobie poprzeczkę. Jest jedyną wśród studentów dziewczyną na swoim wydziale. To pachnie ogromnymi wręcz kłopotami...

Dwie pierwsze spośród książek pani Gromyko pochłonęłam w dwa dni. Postać wiedźmy Wolhy niesamowicie mi się spodobała. Nie jest przerysowana, a jednak posiada to coś ciekawego, co sprawia, że trudno ją choć na moment zostawić. Wolhę poznajemy w dość niezwykłych okolicznościach, gdy jako adeptka musi udać się z misją do Dogewy - krainy wampirów. Dzieje się tam bowiem coś dziwnego, coś, co pochłonęło już ofiary nie tylko po stronie wampirów, ale również magów. Według posiadanych informacji dzikość kraju i jego mieszkańców nie wróży powrotu, ale to tylko dodatkowo mobilizuje dziewczynę, która wie, że spoczywa na niej ogromny ciężar. Jeśli bowiem nie uda się jej wyjaśnić zagadki wybuchnie wojna pomiędzy ludźmi i wampirami...
Druga księga nie jest bezpośrednią kontynuacją pierwszej. Wolha nadal studiuje magię i znów staje przed ciekawym zadaniem i zagadką do rozwikłania. Tym razem jednak sama dokonuje wyborów i ponosi za te wybory konsekwencje. Całość intrygi wyjaśnia się dopiero w ostatnich kartkach powieści, pozostawiając jednocześnie uczucie niedosytu.

Poza główną bohaterką przez obie części obserwujemy również wampira - księcia Doggewy -Arr’akktur tor Ordwist Sz’eonell, zwanego dla uproszczenia Lenem. Co ciekawe, wampiry przedstawione przez autorkę nie zabijają dziewic, nie uciekają przed czosnkiem i wodą święconą i nie są potworami. Nie są też oczywiście aż takie niewinne, na jakie chcą pozować... Władca Dogewy, sam znający się na magii jest manipulantem. Cyniczny uśmiech, białe włosy i ogromna inteligencja tylko pogłębiają początkową przyjaźń, która, kto wie, może w kolejnych tomach cyklu przerodzi się w coś więcej?

Książkę czytało się lekko i dość przyjemnie. Były momenty, kiedy śmiałam się do rozpuku z przygód głównych bohaterów. Były też takie, kiedy chciałam czytać szybciej, by wiedzieć, czy nic im się nie stanie i wyjdą cało z opresji. I pomimo lekkiej przewidywalności fabuły na pewno z chęcią sięgnęłabym po pozostałe tomy cyklu o wrednej wiedźmie.

W. Redna - nie tak znowu wredna studentka Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa - wysoko postawiła sobie poprzeczkę. Jest jedyną wśród studentów dziewczyną na swoim wydziale. To pachnie ogromnymi wręcz kłopotami...

Dwie pierwsze spośród książek pani Gromyko pochłonęłam w dwa dni. Postać wiedźmy Wolhy niesamowicie mi się spodobała. Nie jest przerysowana, a jednak...