"Gdy kobieta idzie [...] cała ziemia kroczy wraz z nią."
To zdanie, cały czas chodzi mi po głowie,zaprząta myśli, mimo że książkę odłożyłam kilka godzin temu.
Jest piękne, ale jakiż ma ironiczny i tragiczny wydźwięk, gdy pozna się historię Nasera i Fiore.Oboje żyją w państwie, gdzie kobieta nie znaczy nic, jest jednym z wielu przedmiotów potrzebnych do życia mężczyźnie,zawsze w burce, zawsze kilka metrów za swoim panem.

I nagle okazuje się,że w Arabii Saudyjskiej, gdzie na każdym kroku człowieka prześladuje policja religijna, obowiązuje surowe prawo szariatu, jest kobieta, która nie boi się pokochać i wyznać swej miłości,ba, walczyć o nią...
Autor cudownie ukazał uczucie Nasera i Fiore. Najpierw listy, pełne liryzmu i piękna, następnie spotkania, przepojone miłością i erotyzmem.
I choć czytając powieść, miałam świadomość,że ta historia nie ma szans na szczęśliwe zakończenie,koniec dał mi promyk nadziei.
Bo czymże jest siła kobiety, tej kochającej i świadomej własnej wartości.

Przeczytajcie tę piękną książkę.

PS Moniko,dziękuję za rekomendację.

"Gdy kobieta idzie [...] cała ziemia kroczy wraz z nią."
To zdanie, cały czas chodzi mi po głowie,zaprząta myśli, mimo że książkę odłożyłam kilka godzin temu.
Jest piękne, ale jakiż ma ironiczny i tragiczny wydźwięk, gdy pozna się historię Nasera i Fiore.Oboje żyją w państwie, gdzie kobieta nie znaczy nic, jest jednym z wielu przedmiotów potrzebnych do życia...