Książka w stylu "fever dream", szokuje w niespodziewanych momentach, bardzo przyjemna lektura

Książka w stylu "fever dream", szokuje w niespodziewanych momentach, bardzo przyjemna lektura

Odniosłem wrażenie, że postać Franka była dość nieprzekonująca, a nawet czasem mnie irytowała, co ostatecznie wpłynęło na taką ocenę. Jego wyznania w końcówce książki na temat swojego dzieciństwa i morderstw były po prostu męczące i odebrały sporo napięcia, które narastało w poprzednich rozdziałach. Tym niemniej trzeba jej oddać to, że ciekawie przedstawiła atmosferę nocnego Tokio i sex dystryktów końcówki lat 90.

Odniosłem wrażenie, że postać Franka była dość nieprzekonująca, a nawet czasem mnie irytowała, co ostatecznie wpłynęło na taką ocenę. Jego wyznania w końcówce książki na temat swojego dzieciństwa i morderstw były po prostu męczące i odebrały sporo napięcia, które narastało w poprzednich rozdziałach. Tym niemniej trzeba jej oddać to, że ciekawie przedstawiła atmosferę...

Zaczyna się świetnie i mniej więcej do 2/3 trzyma napięcie, potem niestety czar pryska, sytuacja się wyjaśnia i reszta tonie w opowieściach o przyczynach zła. Najgorsze jest w zasadzie to, że te wyjaśnienia nie przekonują, argumentacja jest naciągana i jakoś nie za bardzo chce się wierzyć w motywacje obydwu bohaterów. Można próbować usprawiedliwiać to próbą oddania realiów szoku i traumy, ale bardziej prawdopodobne jest, że autor poległ na psychologii. Szkoda - początek obiecywał dużo. I ten początek - max wspomniane 2/3 - warto przeczytać chociażby w celach informacyjnych: największą wartością tej książki pozostaje to, że jest ona dość bogatym źródłem danych na temat tokijskiego seksbiznesu i dzielnic seksualnych rozrywek. Jako thriller sprawdza się gorzej. Ostatnia gwiazdka jest koniec końców tylko za research.

Zaczyna się świetnie i mniej więcej do 2/3 trzyma napięcie, potem niestety czar pryska, sytuacja się wyjaśnia i reszta tonie w opowieściach o przyczynach zła. Najgorsze jest w zasadzie to, że te wyjaśnienia nie przekonują, argumentacja jest naciągana i jakoś nie za bardzo chce się wierzyć w motywacje obydwu bohaterów. Można próbować usprawiedliwiać to próbą oddania realiów...

Mieszkając za granicą bardzo często bywałam w bibliotece i sięgałam co rusz po książki z którymi styczności jeszcze nie miałam.

W tamtym czasie jako zwolenniczka H.Murakamiego zdawałam sobie sprawę z tego że poza Harukim, również Ryu Murakami bryluje w kategorii "dobrych lektur" - a że znalazłam "In the miso soup" w jednym ze swoich ulubionych działów - postanowiłam wgryźć się wzrokiem w przysłowiowe miso, by przekonać się na co stać drugiego Murakamiego.

Dosyć mocny zwrot akcji, uwaga skupiona na wielu realistycznych detalach, oraz zabieg budowania napięcia krok po kroku - bardzo przypasowały mi w przypadku stylu Ryu.

Szczegółowe opisy sprawiające że na mych plecach niekiedy pojawiały się ciarki - zdały test na to jak napisać książkę którą czytelnik przeczyta jednym tchem.

Ryu zdał mój czytelniczy test - i jest już drugim Murakamim jakiego sobie cenię za styl, fabułę oraz wrażenia jakich dostarcza mi swymi tworami.

Każdemu kto ma mocniejsze nerwy, ceni sobie japońską kulturę, oraz dobry Thriller czy Kryminał - Polecam gorąco lekturę "W zupie Miso" i zachęcam do poddania się tej "literalnej" przejażdżce emocji.

Mieszkając za granicą bardzo często bywałam w bibliotece i sięgałam co rusz po książki z którymi styczności jeszcze nie miałam.

W tamtym czasie jako zwolenniczka H.Murakamiego zdawałam sobie sprawę z tego że poza Harukim, również Ryu Murakami bryluje w kategorii "dobrych lektur" - a że znalazłam "In the miso soup" w jednym ze swoich ulubionych działów - postanowiłam wgryźć...

Niezwykła i pokręcona historia, która wciąga i zaskakuje. Mocna książka, w japońskim stylu!

Niezwykła i pokręcona historia, która wciąga i zaskakuje. Mocna książka, w japońskim stylu!

Po przeczytaniu tej książki nie patrzę już na społeczeństwo japońskie z dziecinnym entuzjazmem, wynikającym z nieznajomości owegoż, i nie opieram mych iluzorycznych wyobrażeń o Japonii na pogłoskach i plotkach. Obawiam się, że odtąd będę "łypać" na japońskich turystów podejrzliwie.
Co do akcji książki, zakwalifikowanej przeze mnie jako horror, muszę przyznać, że rzadko zdarzyło mi się trafić (a może nawet nigdy) na tak brutalne przekraczanie przez głównego bohatera trudnych do wyobrażenia granic. Łamanie tabu w "Miso soup" dotczy rzeczy w moim przekonaniu ohydnych i osoby wrażliwe przestrzegam, lektura jest krwawa, obfita w okropieństwa. Jednak... książka Murakamiego w pewnym sensie spodobała mi się. Są tam przemyślenia, które prowokują do dalszej refleksji, do spojrzenia z boku na swoje życie. Czy książka, która wywiera podobny efekt może być zła?

Po przeczytaniu tej książki nie patrzę już na społeczeństwo japońskie z dziecinnym entuzjazmem, wynikającym z nieznajomości owegoż, i nie opieram mych iluzorycznych wyobrażeń o Japonii na pogłoskach i plotkach. Obawiam się, że odtąd będę "łypać" na japońskich turystów podejrzliwie.
Co do akcji książki, zakwalifikowanej przeze mnie jako horror, muszę przyznać, że rzadko...

e-book

e-book

9 / 2018

9 / 2018

Fabuła jakby nie do końca przemyślana, nie do końca dopracowana, w zamian sporo interesujących przemyśleń na temat japońskiego społeczeństwa, a konkretniej - pokolenia 20-latków lat '90. Mnóstwo moich zaznaczeń ołówkiem, więc chyba nie było tak źle;)

Fabuła jakby nie do końca przemyślana, nie do końca dopracowana, w zamian sporo interesujących przemyśleń na temat japońskiego społeczeństwa, a konkretniej - pokolenia 20-latków lat '90. Mnóstwo moich zaznaczeń ołówkiem, więc chyba nie było tak źle;)