Zacznijmy od tego, że autor mnie perfidnie nabrał! Dopiero będąc gdzieś w 1/3 książki, zaczęłam coś podejrzewać (o, naiwności! ;)) - nie, to nie może być autobiografia! Historie bohaterów są zbyt niesamowite, zbiegi okoliczności zbyt częste, a wątki pojedynczych postaci zbyt gładko się ze sobą splatają, tworząc zbyt barwny gobelin... I chociaż moje wątpliwości rosły z każdą kolejną przewróconą stroną, to pewność co do fikcyjnego charakteru dzieła zyskałam dopiero przy końcowym posłowiu, w którym zresztą najbardziej urzekł mnie akapit, mówiący o dzielnej postawie żony pisarza, znoszącej szaleństwa "do trzej potęgi", których na papierze dopuszczał się jej mąż - co to były za szaleństwa? Tego musicie dowiedzieć się sami, sięgając po tę przezabawną, przekorną powieść w odcinkach - celulozowy serial, w którym znaleźć można i romans, i intrygi, a nawet czasami kryminał! Wszystko podane z niezwykłym humorem. Bo humor jest siłą tej książki. Humor i fenomenalne DIALOGI. Jedynie zakończenie - moim zdaniem - jest raczej słabe, nudzi i w porównaniu z tym, jakie cuda wyprawiały się wcześniej, jest po prostu nijakie.

Zacznijmy od tego, że autor mnie perfidnie nabrał! Dopiero będąc gdzieś w 1/3 książki, zaczęłam coś podejrzewać (o, naiwności! ;)) - nie, to nie może być autobiografia! Historie bohaterów są zbyt niesamowite, zbiegi okoliczności zbyt częste, a wątki pojedynczych postaci zbyt gładko się ze sobą splatają, tworząc zbyt barwny gobelin... I chociaż moje wątpliwości rosły z każdą...