Fascynująca lektura z przeszkodami
Ile można powiedzieć o jednym tylko pierwiastku chemicznym? Okazuje się, że wcale niemało. Można przy tym zrobić to w sposób niezmiernie interesujący i atrakcyjny, a zarazem zachowujący naukową ścisłość. W swojej książce Lane opisuje przede wszystkim związek - głębszy, niż wydawałoby się przyrodniczym laikom - tlenu z przemianami zachodzącymi na naszej planecie, a zwłaszcza z ewolucją życia. W wielu przypadkach potrafi pokazać właściwości tlenu z bardzo nietypowej strony, co powinno zainteresować każdego, kto jest ciekawy świata, kogo interesują mechanizmy funkcjonowania życia i chemiczne jego podstawy. Ta znakomita intelektualna zabawa jest niestety nieco popsuta usterkami edytorskimi, albowiem "Tlen" to kolejna publikacja z serii "Na ścieżkach nauki" wydana bez korekty językowej i - jak się zdaje - również bez konsultacji naukowej. Książka upstrzona jest literówkami, zwłaszcza tymi najboleśniejszymi, bo pomijanymi przez korektę pisowni w Wordzie (prawidłowo napisane wyrazy, lecz mające nieodpowiednią dla kontekstu końcówkę gramatyczną). Ponadto z uporem godnym lepszej sprawy małpuje angielską interpunkcję, w szczególności oddzielanie dopełnienia zbędnym przecinkiem. Tłumaczka doskonale orientuje się w biologii (choć jak na mój gust zbyt często stosuje obco brzmiące terminy naukowe zamiast ich polskich odpowiedników, np. ekstynkcja zamiast wymieranie). Dużo gorzej jest u niej z chemią, a już zupełnie fatalnie z mechaniką kwantową. Nie sądzę bowiem, by to autor określał promienie alfa jako "protony helu" (sic!), pisał o "kierunku" elektronów (gdy chodzi o spin, u którego zasadniczo liczy się zwrot, nie kierunek) albo mylił elektron w cząsteczce tlenu z orbitalem (czyli funkcją ów elektron opisującą). Zdecydowanie złym wymysłem tłumaczki są też "chlorofluorowęglowce" (chodzi o CFC, poprawnie "chlorofluorowęglowodory") albo wskrzeszanie pojęcia gramocząsteczki, odesłanego do chemicznego lamusa 20 lat temu z okładem. Stosowane nazewnictwo związków chemicznych jest równie przestarzałe (siarczyny, azotyny).

Fascynująca lektura z przeszkodami
Ile można powiedzieć o jednym tylko pierwiastku chemicznym? Okazuje się, że wcale niemało. Można przy tym zrobić to w sposób niezmiernie interesujący i atrakcyjny, a zarazem zachowujący naukową ścisłość. W swojej książce Lane opisuje przede wszystkim związek - głębszy, niż wydawałoby się przyrodniczym laikom - tlenu z przemianami...