Jest taki rodzaj książek, ktore podczas czytania oddziaływują na nas nie tylko akcją, ale, o dziwo, również i treścią. I nie chodzi mi o takie książki, z których można wyłapywać fajne cytaty. Chodzi mi o to, że czytając nie czujemy, że ktoś to napisał. Wsiąkamy w książkę na całego, zmagamy się z nią, a obrazy wywołane w naszej głowie są dialogiem z naszymi myślami, a nie tylko projekcją telewizyjną.
Taką książką jest "Milczenie" Shusaku Endo.
Miarą książki są nie zawsze tylko odpowiedzi, jakie można z niej uzyskać, ale również i pytania, które zadaje, albo wywołuje. Tutaj każdy znajdzie swoje pytanie, a jeżeli nie znajdzie odpowiedzi, to przynajmniej zacznie jej szukać.
Milczenie Boga. Czy może milczeć coś, czego nie ma? Czy przejawem miłosierdzia i miłości może być jej zaprzeczenie, kiedy tylko w ten sposób możemy uratować bliskich? Bóg milczy bardzo głośno czasami, aż się chce uciekać. Czasami trzeba napisać całą powieść, żeby zadać odpowiednie pytanie. I tak dalej, i tak dalej.
Warto było się zaznajomić z tą książką.

Jest taki rodzaj książek, ktore podczas czytania oddziaływują na nas nie tylko akcją, ale, o dziwo, również i treścią. I nie chodzi mi o takie książki, z których można wyłapywać fajne cytaty. Chodzi mi o to, że czytając nie czujemy, że ktoś to napisał. Wsiąkamy w książkę na całego, zmagamy się z nią, a obrazy wywołane w naszej głowie są dialogiem z naszymi myślami, a nie...