Pani Sundaresan, to amerykańska pisarka indyjskiego pochodzenia. Nie pisywała za wiele, ale myślę, że „Dwudziesta żona” zapewniła jej wystarczającą sławę. Jeśli nie, mam nadzieję, że przyczynię się, choć troszkę do rozpowszechnienia jej powieści.
Nad wypożyczeniem tejże książki nie zastanawiałam się długo. Urzekła mnie przede wszystkim orientalna okładka. Takie, przyciągają mnie jak magnes. Ostatecznie zwyciężyła ciekawość.
Akcja rozgrywa się w Indiach XVIII w. Główną bohaterką, jest córka Ghijasa, mężczyzny, którego rodzinie nie powodziło się w tych czasach za dobrze, a który dzięki uprzejmości kupca Malika Masuda, dostał się przed oblicze cesarza Akbara i zyskał sobie tym samym jego sympatię. Dziewczynka ma na imię Mihrunnisa, co dosłownie oznacza „Słońce kobiet”. Jest inteligentna i niezwykle piękna. Kiedy w wieku 8 lat, widzi księcia Salima – syna Akbara, postanawia, że kiedyś zostanie jego żoną.
Pielęgnuje w sobie miłość do księcia, chodząc, co jakiś czas do cesarskiej Zenany, gdzie wzywa ją żona Akbara – Rakajja Sultan Begam. Nissa powoli dorastam aż w końcu z rozkazu cesarza, zostaje oddana za żonę jednemu z jego żołnierzy – Ali Kulemu. W czasie, gdy trwają przygotowania do ślubu, Mihrunnisa osobiście poznaje księcia Salima i jej miłość wreszcie zostaje odwzajemniona. Ile będzie kosztowało ją spełnienie swojego marzenia z dzieciństwa?
Przede wszystkim piękne opisy Indii, cesarsta i zwyczajów tam panujących. Prócz dobrej fabuły mamy też dobre opisy, więc narzekać nie można. Cieszę się, że mogłam się z tej książki dowiedzieć czegoś więcej na temat nieznanej mi dotąd kultury.
Historia samej Mihrunnisy mnie urzekła. Kto by pomyślał, że można być wiernym swoim uczuciom przez tak długi okres czasu, nie poddać się zwątpieniu i wierzyć w ich spełnienie, pomimo tego, iż książę przez długi czas w ogóle nie znał kobiety, która za nim szalała.
Koniecznie trzeba dodać, że prócz urody, Nissa była również kobietą bardzo mądrą i nie czekała biernie na rozwój wypadków, ale próbowała na nie wpłynąć, co nie rzadko kończyło się dla niej nie do końca pomyślnie.
Czytając, miałam wrażenie, że przeżywam każdą chwilę z główną bohaterką, jej radości i smutki, chwile szczęścia i grozy. Uwielbiam książki, w których mogę się tak wczuć, a ta dała mi tą możliwość.
Polecam szczególnie osobom lubiącym poznawać nowe, egzotyczne kraje, kultury, oraz tym, którzy zwyczajnie chcą się rozerwać, bo i rozrywkę w niej znajdziemy, i romans. Jest w czym wybierać.

Pani Sundaresan, to amerykańska pisarka indyjskiego pochodzenia. Nie pisywała za wiele, ale myślę, że „Dwudziesta żona” zapewniła jej wystarczającą sławę. Jeśli nie, mam nadzieję, że przyczynię się, choć troszkę do rozpowszechnienia jej powieści.
Nad wypożyczeniem tejże książki nie zastanawiałam się długo. Urzekła mnie przede wszystkim orientalna okładka. Takie, przyciągają...