Trudno mi sklasyfikować tę książkę, poukładać sobie tę opowieść w głowie, wtłoczyć w odpowiednie przegródki myślowe. Bo też jest to historia psychodeliczna - jak wariacka powieść drogi, przesycona elementami szaleństwa, choroby, mistyki i grozy. Jak przesycona narkotycznymi wizjami opowieść straceńca, wiedzionego przez życie jakimś nieodgadnionym uczuciem, jakąś siłą wyższą od niego, przejmującą nad nim kontrolę. Siłą, która ostatecznie doprowadza do jego całkowitego wyniszczenia, do zniszczenia tego, co kochał, co dotąd stanowiło całą jego rację bytu...

Z jednej strony - to arcyciekawa opowieść - a raczej sam pomysł ukazania historii z perspektywy ogarniętego postępującym szaleństwem człowieka. Z drugiej strony - trochę chaotycznie i nielogicznie się w niej to wszystko układało (choć czy książka o szaleństwie może być logiczna?). Kilka epizodów, które zdawały się dość znaczące, nie zostało rozwiniętych. Nie dopowiedziano również, na czym tak naprawdę mogło polegać szaleństwo bohatera, czym w końcu była owa grozę budząca srebrna istota? Ja osobiście takich niedopowiedzeń - czy to w powieści, czy w filmie - nie znoszę. Bać się dla samej przyjemności chwili strachu - to raczej pusta rozrywka. Ale zrozumieć istotę tego strachu - to już zupełnie inna para kaloszy...

Jednym słowem - mnie ta książka jakoś szczególnie nie zachwyciła. Groza i horror o niebo bardziej podoba mi się w powieściach Kinga i Mastertona. Niemniej jednak, tą powieścią autorka mnie zaciekawiła. Czy w podobnym klimacie napisała coś jeszcze, czy ta powieść to jakiś pojedynczy wypadek przy pracy? Warto się będzie przekonać...

Trudno mi sklasyfikować tę książkę, poukładać sobie tę opowieść w głowie, wtłoczyć w odpowiednie przegródki myślowe. Bo też jest to historia psychodeliczna - jak wariacka powieść drogi, przesycona elementami szaleństwa, choroby, mistyki i grozy. Jak przesycona narkotycznymi wizjami opowieść straceńca, wiedzionego przez życie jakimś nieodgadnionym uczuciem, jakąś siłą wyższą...