To już ostatnia część trylogii o życiu Magdaleny innych uczestników II wojny światowej... uczestników z różnych stron wojennej barykady, różnych poglądów i podejmujących różne działania. Wizyta to obraz konsekwencji tych działań. Trzeba bowiem wziąć odpowiedzialność za podejmowane decyzje, za swoje poglądy, za wspomniane już działania i za historię.
Minęło już 24 lata po zakończeniu wojny. Magdalena wraca do Edelheim - miasteczka, w którym spędziła wojenne lata pracując przymusowo na rzecz Niemców produkując dla ich żołnierzy buty. Nasza bohaterka musi wrócić, bo musi zobaczyć jak żyją teraz Niemcy pokonani w wojnie... czy nadal wierzą w siłę Hitlera, czy nadal wierzą, że wybuchnie nowa wojna i nowe działania, które pozwolą przejąć kontrolę nad światem. Magdalena musi spotkać się z Erną... poznaje więc też jej syna Petera... kto czytał drugą część spodziewa się, jakie będą tego konsekwencje. Nie chcę nikomu niczego zdradzać, bo dla mnie przynajmniej źle by się czytało część drugą, gdyby poznała te zwroty akcji. Magdalena musi pozamykać te sprawy, aby móc żyć dalej! Trzeba bowiem rozliczyć przeszłość, aby mieć jakąś przyszłość. Niestety, pewnych rzeczy nie da się zapomnieć. Trzeba je zakończyć nawet wtedy, gdy z początku sprawi to ogromny ból. Podobnie życie musi sobie poukładać Gaston, który także był zmuszany do przymusowej pracy w okresie wojny.
Wizyta najmniej mi się podobała. Miała swoje silne momenty i silne przesłanie, ale z tych wszystkich trzech części, to właśnie ta poruszyła mnie najmniej. Dziwnie była skonstruowana. Magdalena była jeszcze bardziej denerwująca. W pewnym momencie miałam wrażenie, że brakuje jakiegoś rozdziału, wyjaśnienia pewnych zdarzeń. W zachowaniu Magdy nie było konsekwencji... i te jej zniknięcia na parę dni. Nikt jej nie wiedział, nikt o niej nie słyszał i nagle się pojawia. Czegoś mi brakowało. Pomijając to.... gdyby nie ta trzecia część ... czegoś by brakowało...

To już ostatnia część trylogii o życiu Magdaleny innych uczestników II wojny światowej... uczestników z różnych stron wojennej barykady, różnych poglądów i podejmujących różne działania. Wizyta to obraz konsekwencji tych działań. Trzeba bowiem wziąć odpowiedzialność za podejmowane decyzje, za swoje poglądy, za wspomniane już działania i za historię.
Minęło już 24 lata po...