Tutaj mamy do czynienia z humorystyczno-satyrycznym kryminałem, pisanym w pierwszej osobie. Główną bohaterką (narratorką) jest Daria (jakieś alter ego pisarki?)- trzykrotna mężatka z dorobkiem dzieci, zwierząt, za sprawą przypadku bogata. Ma sporo wolnego czasu, stąd wykorzystuje swój talent do wplątywania się w rozmaite historie kryminalne. W tej książce ot, zapragnęła zjeść czebureka (rosyjski smakołyk, taki pieróg) i trafiła w sam środek bandyckich porachunków. Po powrocie do domu zamiast pyszności do jedzenia w bagażniku znajduje zwłoki nieznanego mężczyzny. Na dodatek zrozpaczona przyjaciółka prosi ją o odnalezienie jej zaginiętego męża. Darii nie pozostaje nic innego, jako fance kryminałów, tylko własne śledztwo. Obmyśla „znakomite plany, kilkakrotnie zmienia image, by móc dostać się do cudzych domów i zebrać cenne informacje. Jednak detektyw z niej jakiś średni, długo trwa zanim rozwiązuje sprawę, ale można rzec, że nadrabia pasją i talentem do przygód. Oprócz w detektywa bohaterka bawi się też w swatkę, próbując zetknąć ze sobą grubą Galę i żyjącego w swoim świecie profesora.

Czytelnik spotka się tutaj z humorem zarówno językowym, jak i sytuacyjnym, chociaż, zdanie z okładki „nie czytaj w miejscu publicznym, twój śmiech może być zaraźliwy” jak dla mnie jest na wyrost, aż tak się nie ubawiłam, choć pod nosem uśmiechnęłam i kilka razy zachichotałam. Chwilami niestety przygody detektyw są jakieś nieudolne, przydługie, do tego spora ilość osób, z rosyjskimi nazwiskami ( i zdrobnieniami) nie nastraja entuzjastycznie do lektury.

Tak w tle pisarka serwuje nam jeszcze pewien obraz społeczeństwa rosyjskiego: obecna korupcja, łapówkarstwo (z czego korzysta sama Daria dająca szeleszczące papierki za informacje), szemrane interesy, przemoc, bieda.

No cóż, jest to bardziej kryminałek, niż kryminał przez duże K, w stylu Chmielewskiej- lekka lektura na wolny czas, która niestety nie pozostanie dłużej w głowie, najwyżej nas rozbawi, ale większych emocji nie wzbudzi. Czy macie ochotę, musicie zdecydować sami. Ja jak spotkam inne książki o przygodach kryminalnych Darii to nie odmówię.

Tutaj mamy do czynienia z humorystyczno-satyrycznym kryminałem, pisanym w pierwszej osobie. Główną bohaterką (narratorką) jest Daria (jakieś alter ego pisarki?)- trzykrotna mężatka z dorobkiem dzieci, zwierząt, za sprawą przypadku bogata. Ma sporo wolnego czasu, stąd wykorzystuje swój talent do wplątywania się w rozmaite historie kryminalne. W tej książce ot, zapragnęła...