W chwili ukazania się debiutu Paktofoniki, nie słuchałem już hip-hopu. Przeprowadziłem się na wieś i uważałem, że słuchanie tej nutu na łąkach i polach jest totalnym nie porozumieniem. To są miejskie refleksy na tematy, w których nie ma miejsca na prowincje. Tak uważałem. Jednak nie zmienia to faktu,że właściwie wszystkie teksty Kalibra znałem na pamięć, a pierwszą ich płytę (kasetę) zajechałem na śmierć. Nie zapomnę, jak kiedyś z ojcem pojechalismy do Krakowa, a on kupił mi właśnie tą kasete w którymś z muzycznych sklepów i w drodze powrotnej odpaliłem to w Polonezie :D :D :D Ojcie się mnie pytał, czy w nie jestem w jakiejś sekcie. Paktofonika, jej hisoria i to wszystko, to tak jakbym się teleportował na swoje dawne osiedle, widział kumpli (brat jednego z nich też poleciał z wieżowca, bo ciśnienie życia go powaliło). Też na dziewiątym piętrze bloku siedzieliśmy paliliśmy szlugi, staff i żyliśmy analogicznymi problemami. W ksiażce najzabawniejsze jest to, że fabuła totalnie anty - estabishmentowa, undegroundowa i t d. Jest głównym tłem, Mag, koleś który walczy o sens, nie wie czym jest świat mediów, opinii i dziennikarskiego pierdolenia, ale co widać, to gardzi komerchą, itd. A na końcu scenariusza, kto zabiera głos? Jacek Żakowski, główny pudel salonu i tego z czym ten koleś walczył i co go faktycznie w jakimś stopniu pokonało. Warto rozpatrywać tą pozycję z perspektywy tej totalnej hipokryzji ludzi mediów, którzy walą te okrągłe słówka, a gówno wiedzą, bo mają kase, nie wiedzą co to znaczy latać przez 5 miesięcy w jednej bluzie Smitha, czy Clinica, na którą i tak fartem się kasiurę wydębiło, nie wiedzą i nie rozumieją, że jedyne miejsce gdzie można było wyrazić swoje emocje był mur pod mostem kolejowym lub na szkole, albo na tle zapętlonego bitu. Nie ma co słuchać tych skuriweli, trzba wiedzieć, że to kłamcy są, ci o których Magik mówił "skurwysyny".

W chwili ukazania się debiutu Paktofoniki, nie słuchałem już hip-hopu. Przeprowadziłem się na wieś i uważałem, że słuchanie tej nutu na łąkach i polach jest totalnym nie porozumieniem. To są miejskie refleksy na tematy, w których nie ma miejsca na prowincje. Tak uważałem. Jednak nie zmienia to faktu,że właściwie wszystkie teksty Kalibra znałem na pamięć, a pierwszą ich...