Zupełne zaskoczenie. Nigdy nie czytam opisów więc spodziewałem się książki w innym stylu. Typowo męska opowieść, o dojrzewaniu, o byciu mężczyzną, kobiety są tu tylko dodatkiem, a mimo to mają ogromny wpływ na rozwój akcji samą swoją obecnością. Llosa dobitnie pokazuje że życie to nie jest bajka, ale każdy wybiera w jaki sposób je przeżyje. Na tych ponad 300 stronach możemy zobaczyć Peru, klimat latynoamerykański od tej drugiej, biednej i mroczniejszej strony. Zachwyca tu sposób narracji, pewnie jak na czas powstawania powieści nieco nowatorski oraz kreacja bohaterów, ich charaktery i warunki życiowe które je ukształtowały. Wspaniale mi się czytało o wojskowych schematach postępowania, relacjach między oficerami. Zakończenie zaskakujące, optymistyczne, pokazuje że wojsko to jednak szkoła życia (choć okrucieństwo, fala wzbudzają odrazę i negują niejako rygor wojskowy jako właściwe środowisko ukształtowania człowieka). Jest parę niedomówień w tej powieści, pewnych rzeczy trzeba się domyślić samemu. Po początkowym chaosie później już bardzo mnie wciągneło i trwałem w zachwycie do samego końca. Imponował mi Gamboa człowiek o niezłomnych zasadach, ale najbardziej zaskoczył Jaguar, najpierw wzbudza odrazę, a na końcu duży szacunek, mimo jego okrucieństwa (nie wierzę że zabił Aranę) nie dał się poniżyć i pewność siebie zaszczepił kompanom. Ogólnie relacje między chłopakami to chyba największy atut tej lektury. Długo mógłbym pisać o zaletach (niewygrzana rządzi:)), więc pora kończyć, super książka wspaniale wszystko zazębione na koniec, Llosa ma duży talent

Zupełne zaskoczenie. Nigdy nie czytam opisów więc spodziewałem się książki w innym stylu. Typowo męska opowieść, o dojrzewaniu, o byciu mężczyzną, kobiety są tu tylko dodatkiem, a mimo to mają ogromny wpływ na rozwój akcji samą swoją obecnością. Llosa dobitnie pokazuje że życie to nie jest bajka, ale każdy wybiera w jaki sposób je przeżyje. Na tych ponad 300 stronach możemy...