Jest to dość ciężka literatura. Świat przedstawiony jest ponury i zimny. W górach mamy do czynienia głównie z mgłą, zimną wodą i śniegiem. Nie ma za wiele słońca. Opisy miejsc i postaci również nie napawają optymizmem. Dominuje brud i smród. Chwilami możemy odnieść wrażenie, że cała książka wydaje nieprzyjemny zapach. Nie brakuje również brutalnych, nasyconych przemocą scen. Wszystko opisane jest w bardzo naturalistyczny sposób. Nie ma poetyckich opisów i zachwytów nad pięknem. Jest to powieść bardzo surowa, ale jednocześnie przejmująca.

Język powieści jest ciężki, ale równocześnie hipnotyzujący. Z jednej strony chce się zaprzestać czytania, ale z drugiej nie sposób odłożyć książkę na półkę. W ogóle nie łatwo o niej zapomnieć. Jest to niewątpliwie pozycja zmuszająca do refleksji. Być może bardzo głębokiej. Autor porusza wiele kwestii. Bardzo popularne tematy, jak dojrzewanie, miłość, czy przyjaźń ukazuje w sposób nie często spotykany, ale warto przeanalizować kwestie np. nienawiści, zachowania człowieka w momencie zagrożenia, czy w ogóle postaw społeczeństwa w bardzo różnych, często skrajnych sytuacjach. W powieści Zerwać pąki, zabić dzieci, Kenzaburō Ōe pokazuje również ciemną stronę społeczeństwa, pozbawionego zasad, walczącego brutalnie o przetrwanie. Jest tego wiele, nie sposób wszystko opisać.

Jest to dość ciężka literatura. Świat przedstawiony jest ponury i zimny. W górach mamy do czynienia głównie z mgłą, zimną wodą i śniegiem. Nie ma za wiele słońca. Opisy miejsc i postaci również nie napawają optymizmem. Dominuje brud i smród. Chwilami możemy odnieść wrażenie, że cała książka wydaje nieprzyjemny zapach. Nie brakuje również brutalnych, nasyconych przemocą...