„Noc upadku” miała być ciekawą pozycją z rodzaju dark romantasy, ale czy rzeczywiście taka była? Czy spełniła moje oczekiwania?

Przyznam szczerze, że mam trochę mieszane uczucia względem tej książki. Z jednej strony bawiłam się przy niej naprawdę dobrze, z drugiej dostrzegam pewne jej wady, które podczas lektury świadomie ignorowałam.

Zacznijmy od kreacji bohaterów. Na początku była naprawdę ciekawa i dobrze poprowadzona. Później jednak coś się popsuło. Val z silnej, dzikiej kobiety zamieniła się w nieporadną istotę, która potrzebowała pomocy i ochrony potężnego mężczyzny. Rasso nagle postradał rozum, co byłoby ciekawym wątkiem, ale tutaj stało się to zbyt gwałtownie. Poza tym nie do końca rozumiem motywacje, jakie nim kierowały. Jedynie Read do samego końca pozostał opiekuńczym, odważnym i zaradnym sobą.

Najbardziej zawiedziona byłam wątkiem romantycznym. Mamy tutaj motyw przeznaczonych sobie osób. I naprawdę zapowiadało się to ciekawie, ale… wszystko było takie bez wyrazu, nagle. Przeznaczenie całkowicie zastąpiło jakiekolwiek budowanie relacji, przez co wszystko wypadło mało wiarygodnie.

Sama fabuła nie należy może do szczególnie oryginalnych czy skomplikowanych, ale dobrze słuchało mi się o poczynaniach bohaterów. Może nie śledziłam ich z zapartym tchem, ale byłam na tyle zaciekawiona, że przesłuchałam audiobooka na raz.

Podsumowując, nie jest to najlepsze romantasy, jakie w życiu czytałam, ale mimo to bawiłam się przy nim dobrze. Większość wad tej książki nie przeszkadzało mi w czytaniu i dopiero z perspektywy czasu wyraźniej je dostrzegam. W związku z tym ani nie polecam, ani nie odradzam Wam tej książki.

„Noc upadku” miała być ciekawą pozycją z rodzaju dark romantasy, ale czy rzeczywiście taka była? Czy spełniła moje oczekiwania?

Przyznam szczerze, że mam trochę mieszane uczucia względem tej książki. Z jednej strony bawiłam się przy niej naprawdę dobrze, z drugiej dostrzegam pewne jej wady, które podczas lektury świadomie ignorowałam.

Zacznijmy od kreacji bohaterów. Na...