Głupie gusta młodości

Zupełnie kuriozalna próba przywrócenia świadomości publicznej tych mniej grzecznych wierszyków i sztuk Fredry. Sama idea była zapewne słuszna, skoro za PRL-u udawano, że rubaszna twórczość Fredry nie istnieje i opracowujący spuściznę twórcy Stanisław Pigoń skrzętnie wymiótł wszelkie bezeceństwa z "Pism wszystkich", które w związku z tym żadnymi pismami wszystkimi nie są. Czasy i obyczaje po 1990 roku się zmieniły, można więc już było uchylić kurtynę pruderii. Wziął się więc za to Rafał Leszczyński i zaserwował w 1991 roku niniejszą książeczkę z fredrowskimi sprośnościami. Wreszcie komplet!, mogliby zakrzyknąć miłośnicy Fredry, no ale jednak nie.

"Z tekstu "Zaślubin Idzi" usunięto niektóre, najbardziej wulgarne słowa, natomiast w "Poselstwie Mojżesza" trzeba było dokonać większych cięć. Z 430 wersów opuszczono w całości 148, a częściowo 7 wersów, których treść byłaby obraźliwa dla uczuć religijnych wielu ludzi."

Czyli dostajemy wreszcie upragnione zakazane wierszyki, tyle że przycięte, no bo przecież jednak są niegrzeczne. Po co było się chwalić wydawaniem zakazanego owocu, skoro daje się go tylko pół? I to głównie w postaci pestek i skórki? Leszczyński jednak pociesza, że "Pozostawiono natomiast wyrazy naruszające regularny sylabizm w "Zaślubinach Idzi"". Cudownie! No to zupełnie zmienia postać rzeczy!

Zdaje się więc, że sobie jeszcze długo poczekamy na pełne wydanie niegrzecznego Fredry. Co swoją drogą jest arcyciekawe, bo te teksty - tak sprośne i obrazoburcze - mają już przecież na karku coś koło DWUSTU LAT! I wciąż wstyd się nimi chwalić...

Zupełnie kuriozalna próba przywrócenia świadomości publicznej tych mniej grzecznych wierszyków i sztuk Fredry. Sama idea była zapewne słuszna, skoro za PRL-u udawano, że rubaszna twórczość Fredry nie istnieje i opracowujący spuściznę twórcy Stanisław Pigoń skrzętnie wymiótł wszelkie bezeceństwa z "Pism wszystkich", które w związku z tym żadnymi pismami wszystkimi nie są....