Jakież to było rozkoszne! Oprócz wspaniałej moralizatorskiej treści oglądamy przepiękne ilustracje poprzedzające krótsze bądź dłuższe baśnie. Klimat każdej z nich kojarzył mi się z oniryzmem, snem na jawie w chłodną zimową noc. Chociaż może to przez czas, w którym je czytałam...
W każdym razie wszystkie miały w sobie to coś, do czego za jakiś czas miło byłoby wrócić. Najlepiej wspominam ostatnie opowiadanie pt. „Śnieżny most". Tworzył swego rodzaju kontrast z wcześniejszymi opowiadaniami.
Miło poczytać o liskach, mimo ich chytrości i upersonifikowanej przyrodzie. Tworzą świetnych bohaterów.

Jakież to było rozkoszne! Oprócz wspaniałej moralizatorskiej treści oglądamy przepiękne ilustracje poprzedzające krótsze bądź dłuższe baśnie. Klimat każdej z nich kojarzył mi się z oniryzmem, snem na jawie w chłodną zimową noc. Chociaż może to przez czas, w którym je czytałam...
W każdym razie wszystkie miały w sobie to coś, do czego za jakiś czas miło byłoby wrócić....

W zbiorze znajduje się 13 opowiadań ośmiorga japońskich pisarzy. Jedne są króciutkie, przy innych można bardziej zagłębić się w przedstawiony świat.
Podoba mi się, że lisy przedstawiane są tutaj bardzo różnorodnie. Raz opisywane są jako groźne i złowrogie, innym razem jako figlarne lub pocieszne stworzenia.
Wśród opowiadań bardzo podobał mi się "Śnieżny most", gdzie lisy przedstawiane są właśnie jako przyjacielsko nastawione istoty. Jedno z opowiadań przeczytałam nawet moim dzieciom, i słuchały z wielkim zainteresowaniem. Mowa o "Opowieści liska", które jest krótkim opowiadaniem z morałem.
To przyjemna i prosta lektura, którą czyta się niesamowicie szybko i lekko. Osobiście bardzo polecam :-)

W zbiorze znajduje się 13 opowiadań ośmiorga japońskich pisarzy. Jedne są króciutkie, przy innych można bardziej zagłębić się w przedstawiony świat.
Podoba mi się, że lisy przedstawiane są tutaj bardzo różnorodnie. Raz opisywane są jako groźne i złowrogie, innym razem jako figlarne lub pocieszne stworzenia.
Wśród opowiadań bardzo podobał mi się "Śnieżny most", gdzie lisy...

Kultura Japonii w ciągu ostatnich lat stała się popularna i ta popularność nie ustaje. Czytelnicy coraz chętniej sięgają nie tylko o opracowania na temat wierzeń i kultury, ale również, a może przede wszystkim, powieści i inne utwory japońskich pisarzy, które najlepiej oddają japońskiego ducha. Nie da się ukryć, że w tych historiach mocno przebija folklor i wierzenia, które ciągle odgrywają istotną rolę w codzienności Japończyków. Obok borsuka, jenota, tapira i zmiennokształtnego kota, które przewijają się w folklorze japońskim, równie ważnym zwierzęciem jest lis. I to o nim przeczytacie w tej antologii będącej kolejnym tomem serii Yume.

Przyznaję, że od chwili pierwszego zetknięcia się z serią Yume, staram się na bieżąco zaznajamiać z kolejnymi tomami, które pozwalają mi odkrywać kolejne oblicza Japonii, która oczarowała mnie już jakiś czas temu. W zbiorze opowiadań Kitsune. 13 opowieści o lisach mogłam zgłębić symbolikę lisa w japońskim folklorze i przekonać się, w jak różny sposób był on przedstawiany. Co prawda na ogół był symbolem wszystkiego, co złe, co nie dziwi, bo i w naszej kulturze lis nie kojarzy się najlepiej, niemniej jak wszędzie zdarzają się odstępstwa, tak i w Japonii zdarzało się lisowi być pozytywnym bohaterem.

Trzynaście opowieści o lisach, które skrywa ta antologia to różne gatunkowo historie. Niektóre są odrobinę mroczne i sprawiają, że lekki dreszczyk przebiega wzdłuż kręgosłupa, inne są lekkie i przyjemne, a jeszcze inne czarują bajkowym klimatem. Ich wspólnym mianownikiem są oczywiście listy, a właściwie ich oblicza. Te zwierzęta według Japończyków bywały przyczyną klęsk żywiołowych, opętania i sprowadzania ludzi na manowce, niekiedy doprowadzając do śmierci człowieka. Czasami płatały figle mniej lub bardziej groźne. Innym razem okazywały się pomocne, a za uratowanie życia, czy pomoc się odwdzięczały.

Przeczytałam tę antologię dość szybko. Odrywałam się od niej, kiedy nie miałam innego wyjścia, tak bardzo podobały mi się przedstawione w niej historie i tym samym przeróżne portrety lisa w japońskim folklorze. Niektóre z tych opowieści odnosiły się do legend i historii, w których bohaterowie okazywali się być postaciami autentycznymi, inne były od początku do końca wymyślone przez danego autora. I ta różnorodność interpretacji sprawia, że człowiek uświadamia sobie, że Japonię można odkrywać bezustannie, bo co rusz można znaleźć jakąś fascynującą opowieść, która ukaże kolejne oblicze Japonii i jej mieszkańców oraz wierzeń, które pobrzmiewają do tej pory.

Po zakończonej lekturze zastanawiałam się, które z opowiadań podobało mi się najbardziej, a które najmniej. I nie potrafię wskazać ani najlepszego, ani najgorszego, bo każde z nich mi się podobało. Trudność ze wskazaniem wynika również z tego, że wiele z nich prezentuje odrębne gatunki, więc siłą rzeczy ciężko z tej mieszanki wybrać coś „naj”. Możecie być jednak pewni, że nie będzie mogli narzekać na nudę i monotonię, bo opowieści te są tak różne, jak ludzie, którzy są autorami tych opowieści.

Jeśli więc jesteście miłośnikami kultury Japonii, ciekawi Was jej folklor i wierzenia jej mieszkańców, to Kitsune. 13 opowieści o lisach są lekturą obowiązkową.

Kultura Japonii w ciągu ostatnich lat stała się popularna i ta popularność nie ustaje. Czytelnicy coraz chętniej sięgają nie tylko o opracowania na temat wierzeń i kultury, ale również, a może przede wszystkim, powieści i inne utwory japońskich pisarzy, które najlepiej oddają japońskiego ducha. Nie da się ukryć, że w tych historiach mocno przebija folklor i wierzenia, które...

Piękny tom tak pod względem wizualnym, jak i treściowym. 13 krótkich opowiastek, z których jedynie część tak naprawdę dotyczy lisów jako takich. Mnie najbardziej podobało się to, w którym... lis tak naprawdę w ogóle się nie pojawia! (no dobra, epizodycznie się pojawia) Bo opowiada tak naprawdę o tym, że zamiast wciąż czekać na cud, często trzeba przestać się nad sobą użalać i wziąć sprawy we własne ręce.

Piękny tom tak pod względem wizualnym, jak i treściowym. 13 krótkich opowiastek, z których jedynie część tak naprawdę dotyczy lisów jako takich. Mnie najbardziej podobało się to, w którym... lis tak naprawdę w ogóle się nie pojawia! (no dobra, epizodycznie się pojawia) Bo opowiada tak naprawdę o tym, że zamiast wciąż czekać na cud, często trzeba przestać się nad sobą użalać...

Jest to zbiór 13 króciutkich opowiadań, duża czcionka, ilustracje i 204 strony.

W każdym z nich istotną rolę odgrywa lisi bohater, ale nie zawsze jest on główną postacią. Jego obraz również bywa zróżnicowany, czasem jest negatywny, czasem pozytywny. Na przestrzeni wielu tych opowiadań możemy zaobserwować sporo elementów, z którymi kojarzony jest lisi demon. Z tym, że każda historia skupia się na innym.

Nie zakochałam się w tym zbiorze, ponieważ pełnił dla mnie bardziej źródło informacji i możliwość zaobserwowania wierzeń i analizy japońskiego folkloru (również od innej strony niż ta dotycząca kitsune),natomiast większość po prostu sobie była, bez morału, bez głębi. Ot, taka króciutka opowieść by wystraszyć dziecko na dobranoc.

Najbardziej podobała mi się 'Opowieść liska', która obrazowała egoizm i okrucieństwo ludzi wobec zwierząt, zaintrygowała mnie też historia z 'Notesu lisa', ponieważ trzymała w napięciu i do ostatniego zdania nie byłam pewna w jakim tonie będzie zakończona. Opowiadanie otwierające również bardzo przypadło mi do gustu, a za najciekawszy morał uważam ten z drugiej opowieści Ogaia Moriego 'O ludziach, którzy zanosili modły do lisa'. Nie było żadnego, które by mi się nie podobało, większość po prostu przeczytałam, było miło, lecz szybko o nich zapomnę, stąd brak zachwytu.

Co nie zmienia faktu, że bardzo mnie cieszy taki różnorodny lisi zbiorek! Dla raczkujących w temacie japońskiego folkloru to będzie super książka, sama byłabym nią zachwycona podczas pisania pracy licencjackiej!

Podsumowując, przyjemny zbiór, ale dla mnie nic ponadto.

Ode mnie 6/10 ⭐

Współpraca barterowa @wydawnictwokirin

Jest to zbiór 13 króciutkich opowiadań, duża czcionka, ilustracje i 204 strony.

W każdym z nich istotną rolę odgrywa lisi bohater, ale nie zawsze jest on główną postacią. Jego obraz również bywa zróżnicowany, czasem jest negatywny, czasem pozytywny. Na przestrzeni wielu tych opowiadań możemy zaobserwować sporo elementów, z którymi kojarzony jest lisi demon. Z tym, że każda...

„Lis jest dobry,
lis jest zły,
lis ma czasem ostre kły.
Czasem kusi,
czasem zwodzi
i nikt nie wie o co chodzi.
Jest dziewczyną,
jest demonem,
ale zawsze ancymonem.”

Lis ma wiele twarzy, wiele oblicz i wiele przesłanek nim kieruje. Pokazuje się raz w dobrej wierze, raz w złej, podstępnej i zwodzącej ludzi na manowce. Można powiedzieć, że to „śliski” i fałszywy zwierz, bo ten, kto go napotka nigdy nie wie, czy to on, czy nie. By go rozszyfrować potrzebny jest intelekt, mądrość, jakiś trzeci instynkt i przeczucie. Lis potrafi sprytnie oszukać każdego człowieka, co potwierdzają japońskie bajki, baśnie i legendy z dawnych, dawnych lat. Jest wiele sposobów oszustw, dlatego tak wiele twarzy przywdziewa i on, lis. To nieujarzmiona postać, która może przerażać, może skrywać się w kimś nierozpoznawalnym, może wywoływać złudy i majaki. Potrafi także omamić upływem czasu, bawić się wskazówkami zegara i poczuciem mijających godzin.

W japońskich „13 opowieściach o lisach” wszystko jest możliwe i prawdopodobne. Tu świat ludzki miesza się ze zwierzęcym, a ten realny współistnieje z tym mistycznym, nie zawsze magicznym. Na ich granicy stoi lis, król i decydent każdej sytuacji, a nie omieszka nie skorzystać z każdej nadarzającej się okazji. To on rozdaje karty w tej grze z człowiekiem, on czerpie zyski, bo zawsze lawiruje tak, by wyszło „na jego”.
Te opowieści przypominają lisi realizm magiczny. Są tu lisie sztuczki, które trudno udowodnić, a które mają miejsce i dotykają zwykłych ludzi. Lis może stać się piękną kobietą, która rodzi dziecko i w której zakochuje się człowiek. Może stać się głazem pośrodku niczego. Może też omamić naiwnego młodzieńca, który znika z wioski i zaszywa się w miejscu, w którym co wieczór zajada dary przynoszone dla bóstwa. Tu śpi, tu żyje... Aż go odnajdują i wytrząsają z transu... budzą go z lisiego czaru otumanienia.
Jednak lis jest też czczony. Odwdzięcza się za udzieloną mu pomoc. Zawsze też oddaje dług wdzięczności.

W tych opowieściach znajdziesz mieszankę i tekstów i emocji. Lis jest postacią, która zmusza do zadumy, ale ta przychodzi po lekturze. Czytając bowiem zatracasz się w pięknie owych trzynastu historii. Słyszysz szum kwitnących drzew, czujesz nocny ziąb idący z lasu, dotykasz wyszywanego ręcznie kimona, czy papierowych drzwi odgradzających pomieszczenia od siebie. Jesteś w innym wymiarze rzeczywistości, kilka centymetrów nad ziemią i czujesz, że jest ci dobrze. Jednak te baśnie, z pozoru zwykłe, czasem wręcz trywialne, mają swoje drugie dno. Drugie tło, które musisz dostrzec.
I pamiętaj, uważaj na lisa.

Zatracisz się też oglądając rysunki oddzielające poszczególne baśnie od siebie. Niebywale precyzyjne i piękne ryciny, od których trudno oderwać oczy. Do tego kaligrafia i dokładność. Bije od nich spokój i harmonia. Niebywała publikacja.
Urzekająca i wyjątkowa książka. Japońska perełka literatury.

#agakusiczyta

„Lis jest dobry,
lis jest zły,
lis ma czasem ostre kły.
Czasem kusi,
czasem zwodzi
i nikt nie wie o co chodzi.
Jest dziewczyną,
jest demonem,
ale zawsze ancymonem.”

Lis ma wiele twarzy, wiele oblicz i wiele przesłanek nim kieruje. Pokazuje się raz w dobrej wierze, raz w złej, podstępnej i zwodzącej ludzi na manowce. Można powiedzieć, że to „śliski” i fałszywy zwierz, bo...

Jaki jest lis, każdy widzi. Sprytny, czasami podstępny, niekiedy przebywający w pobliżu ludzkich siedlisk, często atakujący słabsze od siebie zwierzęta. Dla Japończyków jedno z tych zwierząt, które nie tylko zajmuje wyjątkowe miejsce w kulturze i sztuce, ale też często w niej występujący. Przypisuje mu się magiczne zdolności, ale też dwojaką naturę. Nie dziwi więc, że obrazów ukazujących tych rudych drapieżników jest mnóstwo, a trzynaście z nich znajdziecie w kolejnej odsłonie serii książek od wydawnictwa Kirin pod znamiennym tytułem „Kitsune. 13 opowieści o lisach”. Opowieści rzeczywiście jest tyle i co ważne napisane są one przez różnych autorów, co gwarantuje ich dużą różnorodność i odmienną stylistykę. Przyjrzyjmy się więc nieco bliżej tej publikacji.

Kirin przyzwyczaiło nas do naprawdę ładnych wydań swoich książek, które względnie niepozornie, niosą jednak ze sobą ogromną wartość i walory artystyczne. Stałym już elementem przy tych publikacjach są nie tylko piękne ilustracje i kaligrafie rozpoczynające każdy kolejny rozdział, ale i dodatek pod postacią równie pięknych i klimatycznych pocztówek, które otrzymuje czytelnik, który zdecyduje się na zakup książki. Jak to się mówi, konia z rzędem temu, kto rzeczywiście je wykorzysta, wysyłając pocztą, zamiast zostawić sobie. Standardowo też przed właściwym tekstem, czyli historiami, znajdziemy obszerny wstęp i przybliżenie sylwetek poszczególnych autorów, których opowieści z kolei znajdziecie w środku. I przy tak bogatej oprawie zbiorku, słowo „standard” brzmi co najmniej dziwnie, gdyż życzyłbym sobie takowego przy każdej innej publikacji innych wydawnictwo. Faktem jest, że Kirin zawiesiło poprzeczkę bardzo wysoko.

Tyle jednak tytułem przydługiego wstępu, gdyż to, co najważniejsze to już same historie. I tutaj już jak wspomniałem chwilę wcześniej, jest niezwykle różnorodnie. Mam tu na myśli nie tylko różnorodnych autorów, a co za tym idzie i też „pióro” i stylistykę poszczególnych historii, ale też odmienną atmosferę każdej z nich, a nawet to (przede wszystkim to?),że nasz głównych bohater ukazany jest w swojej całej okazałości, z jakiej poznajemy go w japońskim folklorze. Raz jest to postać, która jest dość bezwzględna dla ludzi, innym razem jest dla nich po prostu w pewien sposób złośliwa, a ostatecznie też niezwykle dobroduszna czy wręcza pada ofiarą zła, charakteryzującego ludzką część społeczeństwa. Bez przybliżania fabuły poszczególnych historii, napiszę tylko, że to, co bardzo w tej publikacji doceniłem, to właśnie fakt, że można było poznać kitsune z tak wielu, odmiennych od siebie, twarzy. To dało nam dość przekrojowe spojrzenie na to, jak od zawsze lis w kulturze Japonii jest prezentowany. Jego wielowymiarowa natura i równie niejednoznaczne zachowanie znalazło swoje ujście w poszczególnych opowieściach, dając czytelnikowi doskonałą możliwość zapoznania się tym, czym kitsune jest dla Japończyków do dzisiaj. A, że jest postacią ze wszech miar magiczną to i opowieści o nich traktujące są niezwykłe. Doskonałym tego przykładem jest ten recenzowany zbiorek. Wspomniałem już o tym, że kolejne historie mają różnych autorów, natomiast niezmienne jest to, że są to historie interesujące, często z pewnym dreszczykiem, w końcu w każdym wypadku zaskakujące. Bez trudu więc odczuwamy to, co sami bohaterowie opowieści. Charakterystyczne dla niech jest też to, że wywołują tak skrajne emocje, jak poczucie strachu czy z drugiej strony wzruszenia lub śmich. Sięgając po kolejną z nich, nie wiem de facto, na co mamy liczyć, dzięki czemu są to historie tak zaskakujące.

Mimo tak dużej różnorodności przemyślany wybór historii sprawił, że zachowują one spójność i stawiając lisa „na przedzie”, jednocześnie kreują doskonały świat i ciekawe postaci (nazwijmy to umownie) drugoplanowe, których losy autentycznie przeżywamy. Warto też w tym miejscu nadmienić, że poszczególne rozdziały są różnorodne pod kątem objętości, aczkolwiek żaden z nich nie jest przesadnie długi. Tego typu sytuacja pogłębiła jeszcze ten efekt różnorodności i zaciekawienia. I tak jak zwierzęcy bohaterowie tego zbioru mają swoją dwuznaczności, tak i opowieści, w których występują, zadziwiają i nie są takie oczywiste.

„Kitsune. 13 opowieści o lisach” jest zbiorem historii, które nie tylko nas bawią czy pozwalają spędzić w miły sposób jeden wieczór (tak, książkę można przeczytać w jeden długi jesienny wieczór),ale i dają nam wyborną możliwość zapoznania się z japońskim folklorem i tym, co oferuje. A, że jak wszystko w Japonii, nie jest jednoznaczne i pełno w nim niedopowiedzeń i pola do interpretacji przez czytelnika, tak i tutaj również dostajemy możliwość wsiąknięcia całymi sobą w ten często magiczny a zawsze intrygujący świat. Zasiadając do niej, przygotujcie się, że przeżyjecie przygodę pełną różnorodnych emocji, a wzruszenia czy uśmiechu nie będzie wam brakowało. Niezwykle mądre i interesujące opowiastki gwarantują udaną lekturę. Może też następnym razem, gdy spotkacie tego „rudzielca” na swojej drodze, spojrzycie na niego zupełnie inaczej niż dotychczas. Nie dajcie się tylko przez niego opętać…


https://jaroslawd.blogspot.com/2023/11/recenzja-kitsune-13-opowiesci-o-duchach.html

Jaki jest lis, każdy widzi. Sprytny, czasami podstępny, niekiedy przebywający w pobliżu ludzkich siedlisk, często atakujący słabsze od siebie zwierzęta. Dla Japończyków jedno z tych zwierząt, które nie tylko zajmuje wyjątkowe miejsce w kulturze i sztuce, ale też często w niej występujący. Przypisuje mu się magiczne zdolności, ale też dwojaką naturę. Nie dziwi więc, że...

Jednym z fascynujących aspektów kultury japońskiej jest jej bogaty folklor. Wydaje mi się, że nie ma innego miejsca na Ziemi, w którym tak ważne i ciekawe znaczenie odgrywają zwierzęta, czy inne mityczne istoty. Jednym z nich jest lis, którego różnorodne przedstawienia odnajdujemy w podaniach, baśniach i opowiadaniach. Zbiór takich historii odnajdujemy w książce Kitsune. 13 opowieści o lisach.

Pozycja, która ukazała się nakładem wydawnictwa Kirin przybliża nam utwory japońskich pisarzy, opowiadające o lisach. Występują one zarówno jako stworzenia chytre, manipulujące i zwodzące niczego nieświadomych ludzi jak i postaci, potrafiące dobrem odpłacić za dobro.

Zanim jednak przechodzimy do samych opowiadań, czeka nas naprawdę szczegółowy wstęp pani Adrianny Wosińskiej. W zwięzły sposób wyjaśnia nam on dlaczego właściwie lisy mają takie znaczenie dla Japończyków, a nie inne. Dowiadujemy się pokrótce w jaki sposób są one przedstawiane w literaturze. Przedmowa przybliża nam również autorów poszczególnych opowiadań zawartych w tym opracowaniu.

W końcu przychodzi pora na same opowiadania. Jest ich trzynaście jak sam tytuł nam to wskazuje. Są to historie wszelakiej maści oraz długości. Jedne utrzymane w bardziej zabawnym tonie, inne w moralizatorskim. Są tu opowieści w klimatach grozy i tajemnicy. Jeśli miałbym wskazać jakąś ich cechę wspólną, to z pewnością byłaby to swego rodzaju prostota, ale także nieprzewidywalność.

Zanim przejdę do historii, które najbardziej mnie zainteresowały w Kitsune. 13 opowieści o lisach chciałbym bardzo pochwalić ich przekład. Odpowiedzialna za tłumaczenie pani Justyna Polak wykonała doskonałą robotę. Książkę czyta się bowiem bardzo łatwo i zrozumiale. Czasem ciężko uwierzyć, że te opowieści sięgają początków XX w., a są tak czytelne, niemal jakby były współczesne.

Na pewno jedną z najciekawszych historii z tego zbioru jest Lisica Kuzunoha, która opowiada niezwykłą historię owej lisicy. Przybiera ona bowiem postać kobiety, a po uratowaniu przez samuraja wychodzi za niego za mąż i ma z nim dziecko! Sielanka trwa jednak do momentu, gdy jej obdarzony nadludzką niemal mądrością syn dostrzega jej lisi ogon, a ta opuszcza dom w dramatycznych okolicznościach. Opowieść jest tym ciekawsza, że znajduje korzenie w japońskiej legendzie.

Bardzo spodobała mi się nietypowa relacja z jaką mamy do czynienia w opowiadaniu Kompani od kielicha. Ta niezwykła historia opowiada o tym jak mężczyzna i lis zaprzyjaźnili się spędzając czas przy trunkach. Jeszcze bardziej nietypowy jest jej finał, gdyż wydający się alkoholikiem, który nic już nie osiągnie bohater za sprawą przyjaźni z lisem doczekał się bogactwa, polegając na jego radach. Dzięki temu mógł wieść spokojnie i dostatnie życie ze swoją rodziną, której częścią stał się ten lis.

Na koniec chciałbym jeszcze polecić opowiadanie Śnieżny most. Choć jest to historia skierowana bardziej do dzieci niż dorosłych, to wszyscy odnajdą w nim piękny morał. Opowiada ona bowiem o tym, że nie należy oceniać książki po okładce. Dzieci, przekonane że lis, którego spotykają musi być oszustem, gdyż takie zdanie o tych stworzeniach funkcjonuje wśród dorosłych, początkowo nieco sceptycznie podchodzą do jego dobrych manier i bardzo otwartego i przyjaznego zachowania. Z czasem jednak mu ufają, a ten odpowiednio im się odwdzięcza.

Jak zatem widzicie, książka Kitsune. 13 opowieści o lisach w różnorodny sposób przedstawia nam lisy w japońskiej kulturze. Jest to kolejna propozycja wydawnictwa Kirin, która odkrywa przed czytelnikiem być może nieznane części czytelników barwy i odcienie folkloru Kraju Wschodzącego Słońca. Zdecydowanie warto się nad nią pochylić, a jej lektura nie zajmie wam wiele czasu i w przyszłości z pewnością jeszcze do niej wrócicie.

Jednym z fascynujących aspektów kultury japońskiej jest jej bogaty folklor. Wydaje mi się, że nie ma innego miejsca na Ziemi, w którym tak ważne i ciekawe znaczenie odgrywają zwierzęta, czy inne mityczne istoty. Jednym z nich jest lis, którego różnorodne przedstawienia odnajdujemy w podaniach, baśniach i opowiadaniach. Zbiór takich historii odnajdujemy w książce Kitsune. 13...

Kolejny świetny tom w serii. Nie spodziewałam się, że dowiem się o kitsune czegoś nowego, a jednak! Jest wprawdzie mniej różnorodny gatunkowo od tego o kotach, ale chyba jest też przez to równiejszy. No i wydanie przepiękne. Chyba najładniejsze w serii (ale może tak mi się wydaje, bo książka jest nowa).

Kolejny świetny tom w serii. Nie spodziewałam się, że dowiem się o kitsune czegoś nowego, a jednak! Jest wprawdzie mniej różnorodny gatunkowo od tego o kotach, ale chyba jest też przez to równiejszy. No i wydanie przepiękne. Chyba najładniejsze w serii (ale może tak mi się wydaje, bo książka jest nowa).

Lis, po japońsku kitsune, to jedno z najważniejszych zwierząt kultury japońskiej. Pojawia się w wielu opowieściach i baśniach, posiada wiele właściwości, o których wcześniej mogliśmy nie słyszeć. Potrafi zmieniać swoją postać, potrafi zamienić się nawet w człowieka, manipulować ludźmi, a nawet doprowadzać do utraty życia. Lis ma także drugą twarz, którą jest zwierzę wdzięczne i oddane, które może nieraz pomagać w ludzkich przeciwnościach.

🐾„Kitsune. 13 opowieści o lisach” to zbiór króciótkich opowiadań, w których głównym bohaterem jest oczywiście lis, przyjmujący wiele postaci i mający różne pobudki.

🦊Jak ktoś śledził moje story, to wie, że przeczytałam książkę w jeden dzień (dałabym radę szybciej, gdyby nie brak czasu). Nie są to opowiadania jednego autora, bo jest ich tu aż ośmiu, a niektóre z utworów to zaledwie trzy, cztery strony.
Przyjemnemu czytaniu sprzyja fakt, że opowiadania mają formę bajek, powiedziałabym nawet, że dla dzieci, bo język nie był skomplikowany.

🐾Moim ulubionym utworem była „Lisica Kuzunoha” autorstwa Masao Kusoyamy, w którym to pewien samuraj ratuje lisicę, która w przyszłości zostaję jego żoną.

🦊Opowiastki są naprawdę różne, tak samo jak oblicza lisków - raz potulne i pocieszne, a raz złowrogie i takie, których wolelibyśmy nie napotkać na swojej drodze!

Bardzo przyjemna lektura, na pewno ubogaciła moją wiedzę o japońskim folklorze🧡🦊🐾

Lis, po japońsku kitsune, to jedno z najważniejszych zwierząt kultury japońskiej. Pojawia się w wielu opowieściach i baśniach, posiada wiele właściwości, o których wcześniej mogliśmy nie słyszeć. Potrafi zmieniać swoją postać, potrafi zamienić się nawet w człowieka, manipulować ludźmi, a nawet doprowadzać do utraty życia. Lis ma także drugą twarz, którą jest zwierzę...