Miło jest spotkać się ponownie z twórczością Michela Fabera. Wspaniale jest znowu spacerować ulicami dziewiętnastowiecznego Londynu, poczuć klimat tego miasta i rozglądać się w nim za znajomymi osobami. W tym zbiorku dostajemy bowiem szansę na spotkanie kilku bohaterów, których poznaliśmy w Szkarłatnym płatku. Już to może być zachętą do przeczytania tej lektury. Rozczarowaniem jednak jest fakt, iż nie będzie nam dane zobaczyć się ponownie z Sugar, choć na otarcie łez dostajemy randez-vous z Sophie.
Uważam, za bardzo ważną w tej książce przedmowę autora, która w pewien sposób złagodziła moje "krzywe” spojrzenie, jakim obdarzyłem zakończenie Szkarłatnego płatka. To słowo wstępne jest jakby wytłumaczeniem pisarza, które w moim przypadku trafiło do mojego serca. Jednak czy trafi do serc innych czytelników, tego już nie wiem i nie jestem w stanie tego stwierdzić.
Nie można mówić o tym zbiorku opowiadań, że jest kontynuacją wspaniałej powieści, jaką jest Szkarłatny płatek i biały. Pozycja ta jawi się raczej czymś na otarcie łez, dla zrozpaczonych czytelników, którzy po zakończeniu przygody z powieścią i zorientowaniu się, że już nigdy nie spotkają się ze swoimi ukochanymi bohaterami, są jakby w żałobie. Mnie to spotkanie nie usatysfakcjonowało w pełni, uważam je za zdecydowanie zbyt krótkie i ogólnikowe. W żaden sposób nie mogę porównać go do powieści i czynił tego nie będę. Obawiam się bowiem, że ciężko będzie Panu Faberowi stworzyć jeszcze raz coś tak pięknego. Spotkanie to jednak czyni mnie szczęśliwym i lżej jest mi na duszy, kiedy jestem bogatszy o wiedzę, jaką posiadłem w trakcie lektury Jabłka.
Ocena: 4/6

Miło jest spotkać się ponownie z twórczością Michela Fabera. Wspaniale jest znowu spacerować ulicami dziewiętnastowiecznego Londynu, poczuć klimat tego miasta i rozglądać się w nim za znajomymi osobami. W tym zbiorku dostajemy bowiem szansę na spotkanie kilku bohaterów, których poznaliśmy w Szkarłatnym płatku. Już to może być zachętą do przeczytania tej lektury....